Johann Deisenhofer

Johann Deisenhofer, nado en Zusamaltheim o 30 de setembro de 1943, é un bioquímico alemán galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1988.

Infotaula de personaJohann Deisenhofer

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(de) Johann Deisenhofer Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento30 de setembro de 1943 (80 anos)
Zusamaltheim (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaEstados Unidos de América Estados Unidos
País de nacionalidadealemán / estadounidense
EducaciónSociedade Max Planck
Director de teseRobert Huber Editar o valor em Wikidata
Coñecido porCristalografía e Fotosíntese
Actividade
Campo de traballobioquímica e biofísica
Ocupaciónbioquímico , profesor universitario , físico , químico , biofísico Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversity of Texas Southwestern Medical Center (en) Traducir
Universidade Técnica de Múnic
Instituto Médico Howard Hughes (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua alemá e lingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Premios
Premio Nobel de Química (1988)

Traxectoria editar

Estudou bioquímica no Sociedade Max Planck de Martinsried, onde se doutorou en 1974. Aquel mesmo ano ingresou neste centro, onde desenvolveu as súas investigacións científicas ata 1987, ano no cal aceptou a oferta do Instituto Médico Howard Hughes en Maryland e da University of Texas Southwestern Medical Center en Dallas.

Investigacións científicas editar

A partir de 1982, xunto a Robert Huber e Hartmut Michel, iniciou as súas investigacións no estudo da estrutura dun complexo de proteínas bacterianas chamado centro de reacción fotosintético. Este complexo de proteínas xa era coñecido como o elemento principal no inicio dun tipo sinxelo de síntese, o proceso que determina a cor verde das plantas e que fai que outros variados organismos convertan a enerxía luminosa en enerxía química.

Entre 1982 e 1985 os tres científicos utilizaron métodos cristalográficos mediante raios X para determinar a estrutura exacta dos máis de 10.000 átomos que compón o complexo desta proteína, conseguindo crear así a súa imaxe tridimensional. A súa investigación aumentou a comprensión xeral dos mecanismos da fotosíntese e revelou parecidos entre os procesos fotosintéticos de plantas e de bacterias.

En 1988 foi galardoado, xunto aos seus compatriotas Huber e Michel, co Premio Nobel de Química pola determinación da estrutura tridimensional do centro de reacción fotosintético.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Predecesor:
Charles J. Pedersen,
Jean-Marie Lehn e Donald James Cram
Premio Nobel de Química
 

1988
con
Robert Huber e Hartmut Michel
Sucesor:
Sidney Altman
e
Thomas Cech