Hieronymus Duquesnoy o Vello
- Non confundir con Hieronymus Duquesnoy o Novo fillo de Hieronymus Duquesnoy o Vello.
- Para outros personaxes co mesmo apelido, ver a páxina de homónimos Duquesnoy.
Hieronymus Duquesnoy o Vello (coñecido tamén polo seu nome de pía en francés: Jérôme), nado na localidade actualmente francesa de Le Quesnoy cara a 1570 e finado en Bruxelas arredor do ano 1641, foi un escultor brabantino da corte de Alberte e Isabel.[1]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1570  Le Quesnoy, Francia |
| Morte | 1641 (70/71 anos) Bruxelas |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Países Baixos do Sur |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Bruxelas (1600–1641) |
| Ocupación | escultor |
| Membro de | |
| Alumnos | François Duquesnoy |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Traxectoria editar
_-_Sacramentstoren_Jeroom_Duquesnoy_1_(Detail).JPG)
Foi un escultor moi influído polas obras do manierismo francés e italiano. Ademais das obras civís para o palacio e os xardíns da corte, logo da eclosión dos iconoclastas protestantes de mediados do século XVI nos Países Baixos, Duquesnoy dedicouse particularmente á elaboración de moblaxe e composicións escultóricas para igrexas, e tamén á súa reconstrución, logo da destrución orixinada polos conflitos relixiosos de finais do século XVI. Entre as súas obras desta orde cómpre salientar a torre do Santo Sacramento da igrexa de San Martiño, de Aalst, na provincia de Flandres Oriental, ergueita por el no corredor do coro, aproximadamente a nivel do altar.[2]
Duquesnoy é tamén o autor dunha alegoría de Xustiza e Verdade, para o municipio flamengo de Halle, e dunha María Madalena feita para o parque do palacio do Coudenberg, en Bruxelas, que foi substituída máis tarde por unha copia e o orixinal pasou a formar parte da colección do museo municipal da antiga casa do Sindicato de Panadeiros, hoxe coñecida como Maison du Roi d'Espagne ("Casa do Rei de España"; en neerlandés: Den Coninck van Spaignien), na Grand-Place de Bruxelas.[3]
Na igrexa gótica de Nosa Señora da Boa Esperanza de Vilvoorde tamén hai un epitafio de mármore, na honra de Henricus van Bronchorst (finado en 1629) cuxa autoría se lle atribúe a Duquesnoy.
No entanto, a súa obra máis famosa non é de carácter relixioso, senón profano: o Manneken Pis, unha popular estatua-fonte de bronce de 1619 que reproduce un neno ouriñando, cuxa copia está situada no centro da vila de Bruxelas e cuxo orixinal se conserva no Museo da Cidade de Bruxelas.[4]
Casou arredor do ano 1595 e foi pai do tamén escultor e arquitecto Hieronymus Duquesnoy o Novo e de François Duquesnoy, que foi tamén un afamado escultor da corte de Alberte VII de Austria.[5]
Notas editar
- ↑ "Oilsjtgoistad: Hieronymus of Jerome Duquesnoy de oudere". Oilsjtgoistad. vrijdag 31 mei 2019. Consultado o 2023-05-26.
- ↑ La sculpture au temps de Rubens. Museo de Arte Antiga (Musée d'Art ancien). Bruxelas, 15 de xullo - 2 de outubro de 1977. Páxinas 85-86 (limiar de Philippe Roberts-Jones e René De Roo) (en francés)
- ↑ Vlieghe, H. Flemish art and Architecture 1585-1700. Capítulo 11: Sculpture. Yale University Press. 1998. Páxina 233 [ISBN 0-300-07038-1] (en inglés)
- ↑ Información sobre o Manneken Pis. En IlotSacre.be (en castelán)
- ↑ Hadermann-Misguich, L. Les Du Quesnoy. Editions J. Duculot. Gembloux, 1970. Páxinas 7-14 (en francés)
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Hieronymus Duquesnoy o Vello  |
Bibliografía editar
- De Busscher, E. "Les sculpteurs De Quesnoy, Delvaux, Calloigne". En Annales de la Société Royale des Beaux Arts. Gante, 1877 (en francés)
- Philippot, P. et al. L'architecture religieuse et la sculpture baroques dans les Pays-Bas méridionaux et la principauté de Liège 1600-1770. Éditions Mardaga. Wavre, 2003. Páxinas 769-771 [ISBN 978-2-87009-838-7] (en francés)