Alcioneo: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
comezo
(Sen diferenzas.)

Revisión como estaba o 16 de decembro de 2020 ás 19:52

Na mitoloxía grega Alcioneo (ou Alción) era un xigante, fillo -como o resto dos Xigantes- de Xea (a terra) e Tártaro, un dos deuses primordiais. Este deus era a personificación do Tártaro, rexión no máis profundo do inframundo onde se mantiña encerrado ós Titáns.

Atenea loitando contra Alcioneo, mentres Xea, a nai deste, pide clemencia (Altar de Pérgamo, Berlín)

Os Xigantes, incitados por Xea como vinganza pola sorte sufrida polos Ciclopes e os Hecatonquiros, tamén fillos seus, rebeláronse contra Zeus e o resto dos deuses olímpicos nunha guerra coñecida como Xigantomaquia, na que foron derrotados e mortos. Aínda que os Xigantes foran de raza divina, eran mortais, pero sempre que foran feridos simultaneamente por un deus e un mortal, polo que Zeus chamou ó seu lado ó heroe Heracles


Poseía una fuerza terrible, y fue uno de los caudillos de la Gigantomaquia. Fue herido por una flecha de Heracles, pero tras caer al suelo volvió a levantarse, pues era inmortal mientras permaneciera sobre su tierra natal, Palene. Atenea informó a Heracles de ello, por lo que este fingió huir, logrando que Alcioneo le siguiera hasta salir de su país natal, momento en el que murió por la flecha que llevaba clavada.