Bernardino Machado

político portugués
Revisión feita o 14 de novembro de 2015 ás 12:01 por HombreDHojalata (conversa | contribucións) (Creada como tradución da páxina "Bernardino Machado")
(dif) ← Revisión máis antiga | Revisión actual (dif) | Revisión máis nova → (dif)

Bernardino Luís Machado Guimarães GCTEBTO GCL (Río de Xaneiro, 28 de marzo de 1851Famalicão, 29 de abril de 1944) foi o terceiro e o oitavo presidente electo da República Portuguesa.

Biografia

Estudou Filosofía e Matemática, respetivamente na Facultade de Letras e na Facultade de Ciencias da Universidade de Coímbra, onde foi tamén Profesor. Tivo un importante percorrido como dirixente da Maçonaria (na Tenda Perseveranza do Grande Oriente Lusitano). De 1892 a 1895 foi o 7.º Presidente do Consello da Orde do Grande Oriente Lusitano, de 1895 a 1899 foi o 18.º Soberano Grande Comendador do Supremo Consello afecto ao Grande Oriente Lusitano e 7.º Gran-Mestre do Grande Oriente Lusitano Unido e de 1929 até á súa morte en 1944 foi o 23.º Soberano Grande Comendador do Supremo Consello afecto ao Grande Oriente Lusitano.

 
Bernardino Machado a bordo do tren que o vai conducir ao exilio en París, tras a revolución de Sidónio Pais, en 1917.

Foi presidente da República Portuguesa por dúas veces. Primeiro, de 6 de agosto de 1915 até 5 de decembro de 1917, cando Sidónio Pais, á cabeza dunha xunta militar, disolve o Congreso e o destitúe, obrigándoo a abandonar o país.

Máis tarde, en 1925, volta á presidencia da República para, un ano despois, volver a ser destituído pola revolución militar de 28 de maio de 1926, que instiuirá a Ditadura Militar e abrirá camiño á instauração do Estado Novo.

Vida persoal

Bernardino Machado era fillo de António Luís Machado Guimarães, primeiro e único Barão de Joane, e de súa segunda muller, Praxedes de Sousa Guimarães, falecida en Vila do Conde, Vila do Conde, en 1901.

Recibiu no baptismo o nome propio do avó materno, Bernardino de Sousa Guimarães, capitalista estabelecido en terras brasileiras.

Pasou a infancia no Brasil até aos nove anos, cando a familia se estabeleceu en Joane, concello de Famalicão. En 1866 inscribiuse na Universidade de Coímbra, en Matemática, optando despois por Filosofía. Foi un brillante alumno, téndose doutorado en Coímbra, onde foi profesor.

En 1872 atinxiu a maioridade e optou pola nacionalidade portuguesa.

Casou no Porto en xaneiro de 1882 con Elzira Dantas Gonçalves Pereira (Río de Xaneiro, 15 de decembro de 1865 - 21 de abril de 1942), tamén nacida no Brasil, filla do conselleiro Miguel Dantas Gonçalves Pereira e de súa muller Bernardina Maria da Silva, de quen tivo 18 fillos.

De entre os seus descendentes, destácanse o escritor e alcalde Aquilino Ribeiro Machado (1930-2012), primeiro alcalde de Lisboa democraticamente elixido tras o 25 de Abril e o investigador, profesor e médico Júlio Machado de Sousa Vaz (1909-1999).

Política

Durante a monarquía, Bernardino Machado foi deputado polo Partido Regenerador (1882), Par do Reino (1890), e ministro das Obras Públicas, Comercio e Industria (1893).

Adheriu ao Partido Republicano Portugués en 1903.

A 5 de Outubro de 1910 ten coñecemento en Alenquer da implantación da Republica, onde volvería un ano despois para dar inicio á tradición da Cea do 5 de Outubro en Alenquer.

Co advento da República foi o primeiro Ministro dos Negocios Estranxeiros da República, desde 5 de outubro de 1910 até 3 de setembro de 1911 e o primeiro Embaixador de Portugal no Brasil (1913).

Foi dúas veces presidente do Ministerio, desde 9 de Febreiro até 12 de Decembro de 1914, e desde 2 de Marzo até 23 de Maio de 1921.

Foi Cabaleiro da Orde de Carlos III de España en 1917 e Grã-Cruz da Orde Militar da Torre e Espada, do Valor, Lealdade e Mérito, a 6 de Outubro de 1917.

A 30 de Xuño de 1980 foi agraciado a título póstumo coa Grã-Cruz da Orde da Liberdade.

Alén do seu percorrido político son coñecidas colaboracións súas nos periódicos A republica portugueza(1910-1911), o Xuão (1908-1910) e a Galeria republicana (1882-1883).

Primeira elección presidencial (1915)

Bernardino Machado foi elixido polo Congreso a 6 de Agosto de 1915. Na primeira votación votaron 189 congresistas. Nos tres escrutinios realizados, os votos ficaron así distribuídos:

Primeiro escrutinio

  • Bernardino Luís Machado Guimarães 71 votos
  • António Xavier Correia Barreto 44 votos
  • Abílio Manuel Guerra Junqueiro 33 votos
  • Duarte Leite Pereira da Silva 20 votos
  • Augusto Manuel Alves da Veiga 4 votos
  • Pedro Martins 1 voto
  • José Caldas 1 voto
  • Votos brancos 15

Segundo escrutinio

  • Bernardino Machado 75 votos
  • Correia Barreto 45 votos
  • Guerra Junqueiro 30 votos
  • Duarte Leite 19 votos
  • Alves da Veiga 2 votos
  • Votos brancos 12

Terceiro escrutinio

  • Bernardino Machado:134 votos
  • Correia Barreto: 18 votos
  • Votos brancos e nulos: 27

Segunda elección presidencial (1925)

Bernardino Machado foi elixido polo Congreso a 11 de Decembro de 1925. Nos dous escrutinios realizados, os votos ficaron así distribuídos:

Primeiro escrutinio

  • Bernardino Machado 124 votos
  • Duarte Leite 33 votos
  • Gomes Teixeira 5 votos
  • José Júlio de Bettencourt Rodrigues 1 voto
  • Carlos Belo de Morais 1 voto
  • Afonso Costa 1 voto
  • Jacinto Nunes 1 voto
  • Votos brancos 4

Segundo escrutinio

  • Bernardino Machado: 148 votos
  • Duarte Leite: 5
  • Bettencourt Rodrigues:1
  • Votos brancos: 6.

Ver tamén

Conexións externas