Eleccións xerais de Suráfrica de 1999

As eleccións xerais de Suráfrica de 1999 tiveron lugar o 2 de xuño de dito ano para escoller os 400 membros da Asemblea Nacional e renovar as lexislaturas provinciais, que á súa vez elixirían os 90 membros do Consello Nacional das Provincias, configurando así a lexislatura do Parlamento de Suráfrica para o período 1999-2004. Foron as segundas eleccións xerais desde a fin do apartheid en 1994, así como as primeiras desde a sanción da nova constitución en 1996. Tras o anuncio do presidente Nelson Mandela en xullo de 1996 de non presentarse á reelección, o seu partido, o Congreso Nacional Africano (ANC), designou o vicepresidente saínte Thabo Mbeki como o seu candidato presidencial. O número de rexistrados para votar foi moi inferior ao de 1994, aínda que en sentido porcentual a participación foi maior. De 22.709.152 inscritos para participar na primeira elección, pasaron a 18.172.751 rexistrados para facelo cinco anos despois.

Eleccións xerais de Suráfrica de 1999Eleccións xerais de Suráfrica de 1999
Data2 de xuño de 1999 Editar o valor em Wikidata
TipoSouth African general election (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Cargo elixidomembro da Assembleia Nacional da África do Sul (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Resultado electoral Editar o valor em Wikidata
Thabo MbekiElixido/a
0
 
 ← 1994 Editar o valor em WikidataSuráfrica Editar o valor em Wikidata 2004 Editar o valor em Wikidata  → 
‹ 1994 • Suráfrica • 2004
Eleccións xerais de 1999
400 escanos da Asemblea Nacional
201 escanos necesarios para a maioría
Mércores, 2 de xuño de 1999
Tipo Xeral
Período 1999-2004

Demografía electoral
Poboación 44.233.729
Electores 18.172.751
Votantes 16.228.462
Participación
  
89.30%  2.8%
Votos válidos 15.977.142
Votos nulos 251.320

Resultados
ANC - Thabo Mbeki
Votos 10.601.330  13.4%
Escanos obtidos 266  5.6%
  
66.35%
DP - Tony Leon
Votos 1.527.337  351.3%
Escanos obtidos 38  442.9%
  
9.56%
IFP - Mangosuthu Buthelezi
Votos 1.371.477  33.4%
Escanos obtidos 34  20.9%
  
8.58%
NNP - Marthinus van Schalkwyk
Votos 1.098.215  72.4%
Escanos obtidos 28  65.9%
  
6.87%
UDM - Bantu Holomisa
Votos 546.790  
Escanos obtidos 14  
  
3.42%
Outros partidos
Votos 831.993  
Escanos obtidos 20  
  
5.22%

Composición do Consello Nacional das Provincias despois da elección
Eleccións xerais de Suráfrica de 1999

Composición da Asemblea Nacional despois da elección
Eleccións xerais de Suráfrica de 1999
     ANC      DP      IPF      NNP      UDM      ACDP
     FF+      UCDP      APC      MF      AUM      APO


Presidente da República de Suráfrica

Ante unha oposición dividida e a alta popularidade do goberno de Mandela, o resultado foi unha esmagadora vitoria para o ANC, que logrou o 66.35% dos votos e unha maioría de 266 dos 400 escanos, a tan só unha banca de obter a maioría dos dous terzos requirida para modificar a constitución sen ter que negociar con outros partidos. En segundo lugar, o até entón minoritario Partido Democrático (DP), presidido e liderado por Tony Leon, creceu até o 9.56% dos votos e 38 escanos, converténdose na principal forza da oposición e arrebatando ao Partido Nacional (NP), gobernante durante o apartheid e daquelas opositor principal, o seu papel como forza política máis representativa da minoría branca e de cor. O terceiro lugar obtívoo o Partido da Liberdade Inkatha (IFP) co 8.58%, un lixeiro descenso con respecto á anterior elección, pero de todas formas sendo o único partido á parte do ANC en ser a forza máis votada nalgunha das nove provincias, retendo por pouco o seu bastión en KwaZulu-Natal. Pola súa parte, o Partido Nacional intentara reformarse e cortar os seus lazos co período do apartheid baixo o liderado de Marthinus van Schalkwyk renomeándose como Novo Partido Nacional, pero en lugar diso obtivo un desastroso resultado ao ser o cuarto cun 6.87% e 28 escanos, menos da metade que na anterior elección. O Movemento Democrático Unido (UDM), fundado recentemente por Bantu Holomisa, un disidente do ANC, logrou o 3.42% e 14 escanos na súa primeira elección, quedando de quinto.

Con respecto ao plano provincial, o ANC impúxose en oito das nove provincias, coa soa excepción de KwaZulu-Natal, onde o IFP triunfou sen maioría. En Cabo Occidental o ANC impúxose estreitamente ante o NNP e este conservou o goberno por un período máis mediante unha coalición. O Consello Nacional das Provincias tivo unha maioría de dous terzos do ANC, con 63 escanos, contra 10 do NNP, 8 do DP, 4 do IFP, 3 do UDM, un do Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) e un do Partido Demócrata Cristián Unido (UCDP), recentemente fundado e segunda forza na provincia do Noroeste. Pese á contundente hexemonía do ANC, o Parlamento electo foi notablemente máis multipartidista que o anterior, con trece partidos obtendo representación parlamentaria na Asemblea Nacional con respecto aos sete que o lograron en 1994.

Asemblea Nacional editar

Ademais de desempeñar a función lexislativa, a Asemblea Nacional é a encargada de elixir o Presidente de Suráfrica. O carismático presidente Nelson Mandela anunciara xa o 7 de xullo de 1996 que non se ía presentar á reelección e que ía delegar no vicepresidente Thabo Mbeki a dirección do Goberno e do seu partido, o Congreso Nacional Africano (CNA). O 18 de decembro de 1997, durante a celebración da 50ª Conferencia Nacional do partido que se celebraba en Mafeking, a presidencia executiva do ANC foi transferida a Mbeki e proclamouse a súa candidatura presidencial. A partir dese momento, o vicepresidente levou o peso do goberno e Mandela foise convertendo nun presidente representativo.[1]

Congreso Nacional Africano editar

O CNA obtivo máis do 66% dos votos, co que mellorou os seus xa bos resultados de 1994. Isto traduciuse en 266 asentos na cámara, un menos da maioría dos dous terzos necesaria para reformar a Constitución,[1] un obxectivo que segundo algúns medios de comunicación se marcara o propio ANC.[2] O incremento do apoio ao CNA foi interpretado por algúns analistas como expresión de agradecemento a Mandela polo seu labor en pro do recoñecemento das liberdades da maioría.[1]

Novo Partido Nacional editar

A pesar de ter cambiado o seu tradicional nome de Partido Nacional polo de «Novo Partido Nacional» (NPN), o até entón principal partido da oposición sufriu unha dura derrota. O partido que gobernara a Suráfrica do apartheid durante décadas abandonara o 30 de xuño de 1996 o Goberno de Unión Nacional que fora creado tras as eleccións de 1994 segundo o acordado na Constitución provisional. Desa forma, deixara claro que interpretaba que a transición finalizara con éxito. A pesar do seu paso á oposición, o NPN baixou desde o 20,39% dos votos e 82 escanos de 1994 até o 6,87% e 28 asentos.[1]

Partido Democrático editar

O posto de principal partido da oposición foi ocupado polo Partido Democrático (PD) liderado agora por Tony Leon. O herdeiro da tradición liberal da minoría branca que se opuxera ao apartheid desde dentro do sistema avanzou desde o 1,73% e 7 escanos obtidos en 1994 até o 9,56% e 38 parlamentarios.[1]

Inkatha editar

A diferenza do NPN, o Partido da Liberdade Inkatha de Mangosutu Buthelezi, con apoio principalmente entre a minoría zulú, permanecera no Goberno até o momento da celebración das eleccións. Iso non impediu que retrocedera sensiblemente. Do 10,54% e 43 parlamentarios de 1994 pasou ao 8,58% e 34 postos na Asemblea.[1]

Outros editar

As eleccións tamén ratificaron o declive das opcións máis extremistas. A Fronte da Liberdade que representaba un importante sector da minoría africáner descendeu desde o 2,17% dos votos e nove asentos a un insignificante 0,80% e tres prazas. Igualmente, o Congreso Panafricano —defensor dunha Suráfrica controlada pola maioría negra— baixou do 1,25% e cinco asentos a un máis irrelevante aínda 0,71% e dous escanos. Só o sistema electoral estritamente proporcional evitou a súa saída do parlamento.[1]

Resultados editar

Asemblea Nacional editar

A composición do parlamento segundo a antiga clasificación racial experimentou un lixeiro cambio tendente á normalización con respecto á asemblea anterior. Así, os parlamentarios considerados «negros» aumentaron desde o anterior 52% até o 58% (unha porcentaxe máis próxima á xeral da poboación); os «brancos» diminuíron do 32 ao 26%; os «mulatos» aumentaron do 7 ao 10% e os «indios», do 3 ao 5 %. A porcentaxe de mulleres aumentou do 27 ao 30%, o que tamén supón unha aproximación á proporción existente na sociedade.[3]

 
Thabo Mbeki foi elixido presidente tras as eleccións.
Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 10.601.330
 66,35 %
 3.70
266 / 400
 14
Partido Democrático (DP) 1.527.337
 9,56 %
 7.83
38 / 400
 31
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 1.371.477
 8,58 %
 1.96
34 / 400
 9
Novo Partido Nacional (NNP) 1.098.215
 6,87 %
 13.52
28 / 400
 54
Movemento Democrático Unido (UDM) 546.790
 3,42 %
Novo
14 / 400
Novo
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 228.975
 1,43 %
 0.98
6 / 400
 3
Fronte da Liberdade (VF+) 127.217
 0,80 %
 1.37
3 / 400
 6
Partido Demócrata Cristián Unido (UCDP) 125.280
 0,78 %
Novo
3 / 400
Novo
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 113.125
 0,71 %
 0.74
3 / 400
 2
Alianza Federal (FA) 86.704
 0,54 %
Novo
2 / 400
Novo
Fronte Minoritaria (MF) 48.277
 0,30 %
 0.23
1 / 400
 1
Movemento de Unidade Africáner (AUM) 46.292
 0,29 %
Novo
1 / 400
Novo
Organización do Pobo de Azania (APO) 27.257
 0,17 %
Novo
1 / 400
Novo
Partido pola Abolición do Imposto sobre a Renda e a Usura (AITUP) 10.611
 0,07 %
Novo
0 / 400
Novo
Partido Verde polo Goberno do Pobo (GPGP) 9.193
 0,06 %
Novo
0 / 400
Novo
Partido Socialista de Azania (ASP) 9.062
 0,06 %
Novo
0 / 400
Novo
Votos válidos 15.977.142
 98,45 %
Votos en branco/nulos 251.320
 1,55 %
Votos en total 16.228.462
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 18.172.751
 89,30 %

Asembleas provinciais editar

Provincia Resultado
Cabo Oriental[4] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 1.606.856
 73,80 %
 10.55
47 / 63
 1
Movemento Democrático Unido (UDM) 296.015
 13,60 %
 13.60
9 / 63
 9
Partido Democrático (DP) 136.859
 6,29 %
 4.24
4 / 63
 3
Novo Partido Nacional (NNP) 70.141
 3,22 %
 6.61
2 / 63
 2
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 24.837
 1,14 %
 0.90
1 / 63
 
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 20.857
 0,96 %
 0.45
0 / 63
 
Fronte da Liberdade (VF+) 7.287
 0,33 %
 0.46
0 / 63
 
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 7.166
 0,33 %
 0.16
0 / 63
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 3.673
 0,17 %
 0.17
0 / 63
 
Alianza Federal (FA) 3.575
 0,16 %
 0.16
0 / 63
 
Votos válidos 2.177.266
 98,42 %
Votos en branco/anulados 30.469
 1,38 %
Votos en total 2.207.735
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 2.454.543
 89,94 %
Estado Libre[5] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 881.381
 80,79 %
 4.15
25 / 30
 1
Partido Democrático (DP) 58.163
 5,33 %
 4.77
2 / 30
 2
Novo Partido Nacional (NNP) 56.740
 5,20 %
 7.39
2 / 30
 2
Fronte da Liberdade (VF+) 22.996
 2,11 %
 3.92
1 / 30
 1
Movemento Democrático Unido (UDM) 18.194
 1,67 %
 1.67
0 / 30
 
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 12.548
 1,15 %
 0.66
0 / 30
 
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 9.827
 0,90 %
 0.45
0 / 30
 
Alianza Federal (FA) 8.798
 0,81 %
 0.81
0 / 30
 
Partido Demócrata Cristián Unido (UCDP) 8.543
 0,78 %
 0.78
0 / 30
 
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 5.119
 0,47 %
 0.04
0 / 30
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 4.390
 0,40 %
 0.40
0 / 30
 
Alianza Laborista de Desempregados (ULA) 2.974
 0,27 %
 0.27
0 / 30
 
Partido Socialista de Azania (ASP) 1.235
 0,11 %
Nuevo
0 / 400
Nuevo
Votos válidos 1.090.908
 98,47 %
Votos en branco/anulados 16.943
 1,53 %
Votos en total 1.107.851
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 1.225.730
 90,38 %
Gauteng[6] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 2.448.780
 67,87 %
 10.27
50 / 73
 
Partido Democrático (DP) 658.236
 17,95 %
 12.63
13 / 73
 8
Novo Partido Nacional (NNP) 142.579
 3,89 %
 19.99
3 / 73
 18
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 128.807
 3,51 %
 0.15
3 / 73
 
Movemento Democrático Unido (UDM) 71.630
 1,95 %
 1.95
1 / 73
 1
Fronte da Liberdade (VF+) 45.750
 1,25 %
 4.92
1 / 73
 4
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 42.621
 0,90 %
 0.55
1 / 73
 
Alianza Federal (FA) 32.494
 0,89 %
 0.89
1 / 73
 1
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 26.781
 0,73 %
 0.73
0 / 73
 1
Movemento de Unidade Africáner (AE) 11.450
 0,31 %
 0.31
0 / 73
 
Partido Demócrata Cristián Unido (UCDP) 8.642
 0,24 %
 0.24
0 / 73
 
Organización do Pobo de Azania (APO) 5.896
 0,16 %
 0.16
0 / 73
 
Partido Socialista de Azania (ASP) 1.235
 0,05 %
 0.05
0 / 73
 
Partido Laborista (LP) 1.096
 0,03 %
 0.03
0 / 73
 
Votos válidos 3.666.752
 98,90 %
Votos en branco/anulados 40.843
 1,10 %
Votos en total 3.707.595
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 4.154.087
 89,25 %
KwaZulu-Natal[7] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 1.241.522
 41,90 %
 8.43
34 / 80
 7
Congreso Nacional Africano (ANC) 1.167.094
 39,83 %
 7.15
32 / 80
 6
Partido Democrático (DP) 241.779
 8,16 %
 6.01
7 / 80
 5
Novo Partido Nacional (NNP) 97.077
 3,28 %
 7.93
3 / 80
 6
Frente Minoritario (MF) 86.770
 2,93 %
 1.59
2 / 80
 1
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 53.745
 1,81 %
 1.14
1 / 80
 
Movemento Democrático Unido (UDM) 34.586
 1,17 %
 1.17
1 / 80
 1
Alianza Federal (FA) 9.762
 0,33 %
 0.33
0 / 80
 
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 7.654
 0,26 %
 0.47
0 / 80
 1
Fronte da Liberdade (VF+) 6.804
 0,23 %
 0.28
0 / 80
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 5.801
 0,20 %
 0.20
0 / 80
 
Organización do Pobo de Azania (APO) 5.052
 0,17 %
 0.17
0 / 80
 
Partido Socialista de Azania (ASP) 3.451
 0,12 %
 0.12
0 / 80
 
Movemento Unido de Masas (MUM) 2.261
 0,08 %
 0.08
0 / 80
 
Votos válidos 2.963.358
 98,47 %
Votos en branco/anulados 46.141
 1,53 %
Votos en total 3.009.499
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 3.443.978
 87,38 %
Mpumalanga[8] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 954.788
 84,83 %
 4.13
26 / 30
 1
Partido Democrático (DP) 50.421
 4,48 %
 3.92
1 / 30
 1
Novo Partido Nacional (NNP) 27.909
 2,48 %
 6.52
1 / 30
 3
Fronte da Liberdade (VF+) 19.170
 1,70 %
 3.96
1 / 30
 1
Movemento Democrático Unido (UDM) 16.013
 1,42 %
 1.42
1 / 30
 1
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 15.901
 1,41 %
 0.11
0 / 30
 
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 12.586
 1,12 %
 0.64
0 / 30
 
Alianza Federal (FA) 9.019
 0,80 %
 0.80
0 / 30
 
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 7.296
 0,65 %
 0.99
0 / 30
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 4.520
 0,40 %
 0.40
0 / 30
 
Partido Progresista Sindawonye (SPP) 4.318
 0,38 %
 0.38
0 / 30
 
Partido Demócrata Cristián Unido (UCDP) 2.553
 0,23 %
 0.23
0 / 30
 
Organización do Pobo de Azania (APO) 1.090
 0,10 %
 0.10
0 / 80
 
Votos válidos 1.125.584
 98,13 %
Votos en branco/anulados 21.502
 1,87 %
Votos en total 1.147.086
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 1.277.783
 89,77 %
Noroeste[9] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 1.030.901
 78,97 %
 4.36
27 / 33
 1
Partido Demócrata Cristián Unido (UCDP) 124.874
 9,57 %
 9.57
3 / 30
 3
Partido Democrático (DP) 42.593
 3,26 %
 2.76
1 / 33
 1
Novo Partido Nacional (NNP) 29.931
 2,29 %
 6.55
1 / 33
 2
Fronte da Liberdade (VF+) 17.964
 1,38 %
 3.26
1 / 33
 
Movemento Democrático Unido (UDM) 16.785
 1,29 %
 1.29
0 / 33
 
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 12.227
 0,94 %
 0.58
0 / 33
 
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 9.613
 0,74 %
 1.00
0 / 33
 
Alianza Federal (FA) 7.157
 0,55 %
 0.55
0 / 33
 
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 6.759
 0,52 %
 0.14
0 / 33
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 6.637
 0,51 %
 0.51
0 / 33
 
Votos válidos 1.305.441
 98,37 %
Votos en branco/anulados 21.722
 1,64 %
Votos en total 1.327.163
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 1.527.672
 86,87 %
Cabo do Norte[10] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 210.837
 64,32 %
 14.58
20 / 30
 5
Novo Partido Nacional (NNP) 79.214
 24,17 %
 16.31
8 / 30
Partido Democrático (DP) 15.632
 4,77 %
 2.90
1 / 30
 
Fronte da Liberdade (VF+) 5.446
 1,66 %
 4.31
1 / 30
 1
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 5.004
 1,53 %
 0.72
0 / 30
 
Movemento Democrático Unido (UDM) 2.936
 0,90 %
 0.90
0 / 30
 
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 2.158
 0,66 %
 0.27
0 / 30
 
Alianza Federal (FA) 1.735
 0,53 %
 0.53
0 / 30
 
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 1.728
 0,53 %
 0.11
0 / 30
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 1.722
 0,53 %
 0.53
0 / 30
 
Organización do Pobo de Azania (APO) 1.360
 0,41 %
 0.41
0 / 30
 
Votos válidos 327.772
 98,53 %
Votos en branco/anulados 4.897
 1,47 %
Votos en total 332.669
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 377.173
 88,20 %
Limpopo[11] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 1.464.432
 88,29 %
 3.35
44 / 49
 6
Movemento Democrático Unido (UDM) 41.700
 2,51 %
 2.51
1 / 49
 1
Novo Partido Nacional (NNP) 28.159
 1,70 %
 1.57
1 / 49
 
Partido Democrático (DP) 23.486
 1,42 %
 1.21
1 / 49
 1
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 23.325
 1,41 %
 0.14
1 / 49
 
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 18,281
 1,10 %
 0.72
1 / 49
 
Partido Ximoko Progresista (XPP) 13.817
 0,83 %
 0.57
0 / 49
 
Fronte da Liberdade (VF+) 22.996
 0,65 %
 1.50
0 / 49
 1
Organización do Pobo de Azania (APO) 8.931
 0,54 %
 0.54
0 / 49
 
Fronte Patriótica Dabalorivhuwa (DPF) 8.229
 0,50 %
 0.50
0 / 49
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 4.520
 0,40 %
 0.40
0 / 49
 
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 5.644
 0,34 %
 0.22
0 / 49
 
Alianza Federal (FA) 5.365
 0,32 %
 0.32
0 / 49
 
Votos válidos 1.658.694
 98,51 %
Votos en branco/anulados 25.137
 1,49 %
Votos en total 1.683.831
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 1.847.766
 91,13 %
Cabo Occidental[12] Partido Votos % +/- Escanos +/-
Congreso Nacional Africano (ANC) 668.106
 42,07 %
 9.08
18 / 42
 4
Novo Partido Nacional (NNP) 609.612
 38,39 %
 14.86
17 / 42
 6
Partido Democrático (DP) 189.183
 11,91 %
 5.27
5 / 42
 2
Partido Demócrata Cristián Africano (ACDP) 44.323
 2,79 %
 1.59
1 / 42
 
Movemento Democrático Unido (UDM) 38.071
 2,40 %
 2.40
1 / 42
 1
Partido Moral Africano (AMP) 9.513
 0,60 %
 0.38
0 / 42
 
Congreso Panafricanista de Azania (PAC) 23.325
 0,49 %
 0.58
0 / 42
 
Fronte da Liberdade (VF+) 6.394
 0,40 %
 1.66
0 / 42
 1
Alianza Federal (FA) 4.153
 0,26 %
 1.66
0 / 42
 1
Partido da Liberdade Inkatha (IFP) 2.895
 0,18 %
 0.17
0 / 42
 
Movemento de Unidade Africáner (AE) 2.854
 0,18 %
 0.18
0 / 42
 
Partido Verde polo Goberno do Pobo (GPGP) 2.453
 0,15 %
 0.15
0 / 42
 
Partido da Coalición Nacional (NCP) 1.126
 0,07 %
 0.07
0 / 42
 
Partido da Liberación Popular (HKP) 915
 0,06 %
 0.06
0 / 42
 
A Internacional de Traballadores para Construír a Cuarta Internacional (WIRFI) 672
 0,04 %
 
0 / 42
 
Votos válidos 1.587.978
 99,16 %
Votos en branco/anulados 13.499
 0,84 %
Votos en total 1.601.477
 100,00 %
Votantes rexistrados/participación 1,864,019
 85,92 %

Consecuencias editar

O 14 de xuño, a Asemblea elixiu presidente a Thabo Mbeki e vicepresidente a Jacob Zuma, quen se consolidou así como número dous do ANC e do Estado. Dous días máis tarde celebrouse a cerimonia de toma de posesión, á que asistiron representantes de oitenta estados e organizacións internacionais. Mbeki mantivo a coalición con Inkatha e mantivo a Trevor Manuel como ministro de Finanzas, a Alec Erwin como ministro de Industria e Comercio e a Buthelezi na carteira de Interior. Novas incorporacións ao executivo foron as de Nkosazana Dlamini-Zuma en Asuntos Exteriores substituíndo a Alfred Nzo, e Terror Lekota en Defensa substituíndo a Joe Modise. Govan Mbeki, o pai do novo mandatario, foi elixido presidente do Senado.[13]

No seu discurso, Mbeki afirmou que Suráfrica necesitaba a reconciliación, unha cuestión que ocasionara polémica uns meses antes cando o entón vicepresidente criticou duramente os resultados da Comisión para a verdade e a reconciliación por ter censurado as violacións de dereitos humanos cometidas polo ANC durante a época do apartheid, postura da que discrepou abertamente o presidente Mandela. Tamén prometeu gobernar «sen arrogancia e con responsabilidade», e sinalou como principais problemas do país o desemprego —que alcanzaba un 35%—, o subdesenvolvemento no que vivía gran parte da poboación negra, a crecente criminalidade —con 25.000 asasinatos e 50.000 violacións ao ano— e as enfermidades endémicas como a tuberculose, o cólera e a crecente sida.[13]

Notas editar

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Roberto Ortiz de Zárate (13 de marzo de 2014). "Nelson Mandela". CIDOB. Arquivado dende o orixinal o 15 de decembro de 2013. Consultado o 31 de agosto de 2014. 
  2. "El delfín de Mandela quiere una mayoría que le permita cambiar la Constitución". El País. 1 de xuño de 1999. Consultado o 31 de agosto de 2014. 
  3. "Sudáfrica: sistemas electorales, manejo de conflictos e inclusión". Enciclopedia de Administración y Costo de Elecciones (ACE). Consultado o 31 de agosto de 2014. 
  4. "June 2, 1999 General Election Results - Eastern Cape: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  5. "June 2, 1999 General Election Results - Free State: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  6. "June 2, 1999 General Election Results - Gauteng: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  7. "June 2, 1999 General Election Results - KwaZulu-Natal: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  8. "June 2, 1999 General Election Results - Mpumalanga: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  9. "June 2, 1999 General Election Results - North West: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  10. "June 2, 1999 General Election Results - Northern Cape: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  11. "June 2, 1999 General Election Results - Limpopo: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  12. "June 2, 1999 General Election Results - Western Cape: Provincial Legislature". Election Resources on the Internet (en inglés). Consultado o 16 de decembro de 2013. 
  13. 13,0 13,1 Ortiz de Zárate, Roberto (2013). "Thabo Mbeki". CIDOB. Arquivado dende o orixinal o 22 de marzo de 2015. Consultado o 15 de marzo de 2015. 

Véxase tamén editar

Outros artigos editar