Desinencia

En morfoloxía chámaselle desinencia é un afixo que se coloca a continuación dunha raíz (e, ás veces, dun elemento temático), para constituír unha forma flexionada. Hai dous tipos de desinencias:

desinencias casuais

Van no final dun substantivo, dun pronome ou dun adxectivo.

Por exemplo, en latín, a forma dominus (en caso nominativo) está constituída da raíz domin-, da vogal temática -u (realmente o) e da desinencia casual de nominativo -s.

desinencias persoais

Van no final dun verbo.

Por exemplo, en galego, a forma cantemos está formada da raíz cant-, da vogal modal -e- e da desinencia persoal -mos.

Véxase tamén

• Conxugación
• Declinación