Constancio I Cloro

Marcus Flavius Valerius Constantius, nado en Salona, Espalato, na Dalmacia no 243, pasou á historia coma Constancio I Cloro, a causa da súa palidez.

Constancio I Cloro
Nome completo	Flavius Constantius
Nacemento	31 de marzo de 250
Lugar de nacemento	Dardania
Falecemento	25 de xullo de 306
Lugar de falecemento	Eboracum
Nacionalidade	Roma Antiga
Relixión	relixión na Roma antiga
Ocupación	político
Pai	Flavius Eutropius e Maximiano
Nai	Claudia Crispina
Cónxuxe	Helena de Constantinopla e Flávia Maximiana Teodora
Fillos	Constantino I o Grande, Flávia Júlia Constância, Anastácia, Eutrópia, Júlio Constâncio, Flávio Dalmácio e Flavius Hannibalianus
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Efixie de Constancio I Cloro

Traxectoria

Da súa xuventude sábese pouco. No ano 272 casa con Helena, beatificada despois coma Santa Helena, nai do futuro emperador Constantino I o Grande. Poucas cousas se saben de certo da orixe de Helena. Puido ser filla do rei bretón Coel Hen ou filla dunha concubina.

O 1 de marzo do ano 293 foi nomeado César de occidente por Maximiano. Foi o elixido pola súa competencia no goberno da Dalmacia. Na división de Diocleciano de dous augustus e dous césares, a Constancio tocáronlle as provincias de Britania e a Galia. Repudiara a Helena e casou con Teodora, fillastra de Maximiano no ano 289.

No ano 296, na Britania rebélase Carausio, e proclámase emperador. Toma as terras británicas e algúns portos da Galia. Constancio lógrao derrotar, pero non nunha batalla definitiva, pero Carausio morre a mans do seu lugartenente Alecto. Pouco despois este é derrotado por Constancio, que se fai co control da Britania.

No ano 298 vence aos alamáns en Lingones e fai reforzar toda a fronteira do Rhin. No ano 305, despois da abdicación de Maximiano, é nomeado augustus, pero morre en Eboracum (York) no ano 306 nunha expedición contra os pictos. As lexións elixen ao seu fillo Constantino coma César.

Imperio Romano
Segue a: Maximiano	Constancio I Cloro (305-306)	Precede a: Galerio
	Segunda Tetrarquia