Clemente VII, antipapa
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Roberto de Xenebra, nado en Genève 1342 e finado o 16 de setembro de 1394, foi un nobre e relixioso da casa de Savoia, elixido papa da Igrexa católica polos cardeais franceses que se opuñan a Urbano VI, converténdose no primeiro antipapa do Cisma Occidental, co nome de papa Clemente VII.
  | |
| Nome orixinal | (fr) Clément VII |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (fr) Robert de Genève 1342 Castelo de Annecy, Francia (pt)  |
| Morte | 16 de setembro de 1394 (51/52 anos) Aviñón, Francia |
 Antipapa Bonifacio IX | |
| 15 de outubro de 1389 – 16 de setembro de 1394 | |
 Antipapa Urbano VI | |
| 20 de xuño de 1379 – 15 de outubro de 1389 | |
 Cardeal presbítero Santos Doze Apóstolos (pt) | |
| 30 de maio de 1371 – 16 de setembro de 1394 ← Bernard du Bosquet (pt) – Jan Očko of Vlašim (en) → | |
| Roman Catholic Bishop of Cambrai (en) | |
| 11 de outubro de 1368 – 20 de setembro de 1378 ← Philip Leportier de Marigny (en) – Pierre d'Ailly → Diocese: Roman Catholic Archdiocese of Cambrai (en) | |
| Roman Catholic Bishop of Therouanne (en) | |
| 3 de novembro de 1361 – 11 de outubro de 1368 – Gérard de Dainville (pt) → Diocese: Ancient Diocese of Thérouanne (en) | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | Universidade de París |
| Actividade | |
| Ocupación | político , sacerdote católico |
| Participou en | |
| 7 de abril de 1378 | Conclave de 1378 (pt) |
| Outro | |
| Título | Conde (1392–) |
| Familia | Condes de Genebra (pt) |
| Pais | Amadeu III de Genebra (pt) e Matilde d'Auvergne (pt) |
| Irmáns | Amadeu IV de Genebra (pt) , Aymon III de Genebra (pt) , Pedro I de Genebra (pt) , João I de Genebra (pt) , Blanche of Geneva (en) , Marie de Genebra (pt) , Yolanda of Geneva (en) e Catherine de Genève (en) |
.svg) | |
Traxectoria editar
Era fillo de Amadeu III, conde de Xenebra. Foi ordenado bispo de Thérouanne en 1361, arcebispo de Cambray en 1368, e cardeal en 1371.
En 1377, mentres servía como legado papal, dirixiu persoalmente as tropas prestadas ao papado por John Hawkswood para reducir a pequena cidade de Cesena no territorio de Forlì, que obtivera recentemente a súa independencia dos territorios pontificios; alí supervisou o masacre de 4.000 civís, unha atrocidade dadas as regras de guerra do momento, polo que foi coñecido co alcume de carniceiro de Cesena.
Entre 1305 e 1377 os papas residiron en Avignon. En 1378, o papa Gregorio XI decidiu intentar o regreso do papado a Roma a instancias de Catarina de Siena. Aínda que prognosticou que o experimento sería un fracaso, morreu pouco despois da súa chegada. O dereito canónico indicaba que o novo papa debía ser elixido no lugar onde morrera o antigo papa, polo que debía ser elixido na cidade de Roma. A poboación romana reuniuse e ameazou con reaccionar de modo violento ante os cardeais se non se elixía un italiano como Pontífice. O 8 de abril de 1378, Roberto de Xenebra votou a prol do arcebispo Bartolomeu Prignano de Bar (que non era cardeal) como papa Urbano VI.
Urbano VI, pola súa banda, estivo en desacordo co colexio cardinalicio dende o inicio do seu pontificado. Roberto e trece cardeais franceses formaron unha coalición que buscaba substituír a Urbano ao declarar que a súa elección fora inválida, xa que o conclave fora celebrado baixo a ameaza de violencia por parte do pobo romano, polo que realizaron outra elección, na que Roberto foi elixido papa en Fondi o 20 de setembro de 1378. Os reinos de Francia, Escocia, Castela, Aragón, Navarra, Portugal, Dinamarca, algúns estados alemáns, Noruega, e os territorios dos Savoia, recoñecérono como papa, pero os italianos non, apoiando o papado oposto de Urbano VI. Roberto consecuentemente fixou a súa sé en Avignon, como Clemente VII, e cedeu a maior parte dos Estados Pontificios a Lois II de Anjou.
Con Roberto de Xenebra iniciouse o Gran Cisma de Occidente, a segunda das grandes escisións dentro da Igrexa Católica, que durou até 1417. A lexitimidade do papado de Avignon foi grande, mesmo entre teólogos e relixiosos de renome; Pierre d'Ailly, Philippe de Maizieres, Jean Gerson, Nicolao de Clemanges, san Vicente Ferrer, o beato Pedro de Luxemburgo e santa Colette de Corbie, entre outros, defenderon o dereito de Clemente.
Coa reunificación do papado en Roma polo Concilio de Constanza, fixouse a posteriori que a liña de Avignon se consideraría non canónica.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Clemente VII, antipapa  |