Charles Frédéric Gerhardt
Charles Fréderic Gerhardt, nado en Estrasburgo o 21 de agosto de 1816 e finado na mesma cidade o 19 de agosto de 1856, foi un químico alsaciano.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 21 de agosto de 1816 Estrasburgo, Francia |
| Morte | 19 de agosto de 1856 (39 anos) Estrasburgo, Francia |
| Lugar de sepultura | Cimetière Sainte-Hélène de Strasbourg (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Educación | Universidade de Karlsruhe (pt) |
| Director de tese | Justus von Liebig |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Química |
| Ocupación | químico , profesor universitario |
| Empregador | Universidade de Montpellier |
| Profesores | Michel Eugène Chevreul |
| Lingua | Lingua francesa |
Traxectoria editar
Formación editar
Naceu en Estrasburgo, onde estudou na escola secundaria (gymnasium) e despois continuou estudos en Karlsruhe, Leipzig e Gießen (Hesse)[1].
Volvendo a casa en 1834, entrou na fábrica de chumbo branco do seu pai, pero o negocio non era do seu gusto, e aos 20 anos alistouse nun rexemento de cabalería. En poucos meses a vida militar tornouse igualmente desagradable, e comprou a súa baixa coa axuda do químico alemán Justus von Liebig. Despois dun curto período de vida en Dresde, foi á Universidade de Gießen no centro de Alemaña en 1836 para estudar e traballar no laboratorio de von Liebig. A súa estancia en Giessen durou 18 meses, e en 1837 volve entrar na fábrica. Con todo, pelexou co seu pai, e en 1838 foi a París con recomendacións de Liebig.
Traballos, investigación e docencia editar
En París traballou no laboratorio de Michel Eugène Chevreul [1] e con Auguste Cahours facendo aceites esenciais, especialmente con comiño; mentres tanto gañaba a vida precariamente ensinando e facendo traducións dalgúns escritos de Liebig. En 1841, por influencia de Jean Baptiste Dumas foi encargado das funcións de profesor de Química na facultade de ciencias de Montpellier, converténdose en profesor titular en 1844.[1] Obtivo unha excedencia en 1848 para proseguir sen interrupción as súas investigacións, e desde ese ano até 1855 residiu en París. Durante ese período estableceu unha École de chimie pratique ("Escola de química práctica") na que tiña grandes esperanzas. Non obstante, estas esperanzas quedaron decepcionadas, e en 1855, despois de rexeitar a oferta dunha cátedra de química na nova Politécnica de Zúrich en 1854, aceptou as cátedras de química na Facultade de Ciencias e na École Polytechnique de Estrasburgo, onde morreu ao ano seguinte,[1] acabando de comprobar as probas para o volume final do seu Traité de chimie organique (4 vols., París, 1853–56), a súa obra mestra. Esta última obra encarna todas as súas ideas e os seus descubrimentos.
Gerhardt é coñecido polo seu traballo na reforma da notación de fórmulas químicas (1843 - 1846). Tamén traballou con anhídridos carboxílicos e sintetizou ácido acetilsalicílico, aínda que nunha forma inestable e impura.
Gerhardt é frecuentemente relacionado co seu contemporáneo Auguste Laurent, con quen compartía un forte e influente interese pola combinación química.
Obra editar
- Treat de Chimie Organique (4 vols.)
- 1838. «Ueber einige Stickstoffverbindungen des Benzoyls», en Justus Liebigs Annalen der Chemie (1838).
- Recherches chimiques sur les huiles essentielles: Premier Mémoire présenté à l'Académie des sciences, le 30 novembre 1840, ed. de Bachelier (1841).
- Recherches sur l'hellénine, principe concret de la racine d'aulnée et sur quelques composés congénères (tese de doutoramento en ciencias, Univ. de París, 6 de abril de 1841), Gratiot et Cie. París,[2]
- «Untersuchungen über die organischen Basen» en Liebigs Ann. Chem. (1842).
- «Ueber salpetersäure und salpetrigsäure Salze», en J. für Praktische Chemie (1846)
- «Recherches sur les acides organiques anhydres», en Ann. Chim. Phys. (1853)
- «Recherches sur as amides», con L. Chiozza, en Comptes rendus de l'Académie des sciences (1853)
- «Ueber die Einwirkung des Phosphorsuperchlorids auf einige Amide», en Liebigs Ann. Chem. (1858)
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3
- Este artigo contén textos da edición de 1911 da Encyclopædia Britannica, dispoñible sen restricións coñecidas de dereito de autor.
- ↑ Copia arquivada en Wayback Machine en en liña
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Charles Frédéric Gerhardt  |
Bibliografía editar
- Dickerson, Jimmy (1985). "Charles Gerhardt and the Theory of Organic Combination". J. Chem. Education 62: 323 – 325.
- Grimaux. M.; Gerhardt, M. C. (1900). Charles Gerhardt, sa Vie, son Oeuvre, sa Correspondance. Paris: Masson.
- Moore, F. J. (1918). A History of Chemistry. New York: McGraw-Hill.- Ver Capítulo 6, "Gerhardt and the Chemical Reformation - Williamson".
- Brooke, John Hedley (1975). "Laurent, Gerhardt, and the Philosophy of Chemistry" 6: 405–429. doi:10.2307/27757345.