Chaco Boreal
O Chaco Boreal é a zona máis setentrional do Gran Chaco.
Historia e características editar
Os seus límites polo norte son difusos, sinalábeis aproximadamente polo paralelo 16° S (un criterio moi usado para dar os límites setentrionais do Chaco Boreal é a divisoria de augas: o lado correspondente á conca do Prata considérase chaqueño, o lado correspondente á conca do Amazonas considérase amazónico, pero tal criterio aínda que ten a vantaxe de dar un deslindado bastante perceptíbel, adoece de imprecisións ecolóxicas, xa que ao norte dos límites da conca do Amazonas se prolongan extensións de biomas indiscutibelmente chaqueños). O seu límite meridional está dado polo río Pilcomayo (ou Araguay); os seus límites orientais sitúanse ao longo do río Paraguai e o Gran Pantanal, mentres que os seus límites occidentais están dados polas Yungas do contraforte dos Andes denominada Cordilleira Oriental. O límite sur do Chaco Boreal é o río Pilcomayo que o "separa" do Chaco Central.
Observados os límites vese entón que o Chaco Boreal actualmente encóntrase repartido entre os seguintes estados:
- Paraguai (todo o territorio chamado Paraguai Occidental é parte do Chaco Boreal);
- Bolivia, onde se divide no Chaco boliviano e Chiquitania; o Chaco boliviano cobre aproximadamente a metade oriental do departamento de Tarija, un sector adxudicado ao departamento de Chuquisaca, e a zona sur do departamento de Santa Cruz; e a área de transición á Amazonia (polo norte) e á ecorrexión de O Cerrado polo leste e nordeste, chamada Chiquitania ou Llanos de Chiquitos, que se considera a parte nororiental do Chaco Boreal.
- Brasil, neste sentido, o último estado que ocupa o Chaco Boreal na parte Chiquitania nas zonas occidentais de Mato Grosso do Sul e o extremo sur do Mato Grosso, tras superar Brasil entre o século XIX e a primeira metade do XX a fronteira do río Yaurú.
Pola súa parte Arxentina, aínda que contra 1870 chegou a reclamar un extenso sector do Chaco Boreal cuxo límite era unha diagonal que partía do cruzamento do paralelo 22° S co Pilcomayo e desde alí até o cruzamento do paralelo 20° S co río Paraguai, logo reduciu a súa pretensión até o río Fogones ou Yaveviry (máis coñecido como río Verde); porén, un laudo arbitral estadounidense considerou que o límite arxentino situábase no límite entre o Chaco Boreal e o Chaco Central, é dicir, que tal límite é o citado río Pilcomayo e, por ende, Arxentina no posúe zonas no Chaco Boreal.