Wikipedia

Caio Terentilio Arsa

Caio Terencio Arsa ou Caio Terentilio Arsa[a] (en latín, Gaius Terentilius Harsa), foi un tribuno da plebe da República romana no 462 a.C.[3] Terentilio propuxo un código de leis que regulase o poder dos cónsules, aproveitando que estes estaban en campaña contra os volscos e os aequi, para meter presión ao Senado controlado polos patricios.

Infotaula de personaCaio Terentilio Arsa
Nome orixinal(la) C. Terentilius Harsa Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacementovalor descoñecido Editar o valor em Wikidata
Roma Antiga Editar o valor em Wikidata
Morteséculo V a. C. (>462 a. C.) Editar o valor em Wikidata
valor descoñecido Editar o valor em Wikidata
Tribuno da plebe
462 a. C. – 462 a. C. Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeRoma Antiga Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpolítico da Roma antiga Editar o valor em Wikidata
Período de tempoEarly Roman Republic (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Familia
Paisvalor descoñecido Editar o valor em Wikidata  e valor descoñecido Editar o valor em Wikidata

Foi o primeiro membro da gens Terencia que chegou a un cargo.[2]

Traxectoria editar

Mentres os cónsules Lucio Lucrecio Tricipitino e Tito Veturio Xémino Cicurino estaban a dirixir ao exército en campaña, Arsa aproveitou para denunciar a arbitrariedade do poder consular, que segundo el era similar ao da antiga Monarquía romana.

Apoiado polos seus colegas, presentou un proxecto de lei, a Proposta Terentilia, para crear unha comisión de cinco membros, coa misión de definir os límites do poder consular,[3][2] pondo por escrito os dereitos do cónsul, e ofrecendo así a oportunidade aos plebeos de se protexeren fronte os abusos de poder.[4][5][6] Para Tito Livio, a empresa tiña un obxectivo político, pero para Dionisio de Halicarnaso, Arsa buscaba impor unha igualdade ante a lei, ou sexa, que os patricios e os plebeos estivesen sometidos á mesma lexislación.[7]

Estando ausentes de Roma os cónsules, foi o Prefecto romano, Quinto Fabio Vibulano, o que interveu para impedir que se adoptase a Lei Terentilia.[5] Reuniu ao Senado e denunciou os actos do tribuno da plebe, conseguindo convencer aos outros tribunos de atrasa-la votación desta lei até a volta dos cónsules. Á volta destes, Arsa relanzou a súa proposta cuxa votación foi, de novo, diferida polos patricios, para permitir a un dos cónsules vitoriosos, Lucrecio, entrar en Roma en triunfo, e a Veturio en ovación.[8][9][10]

Consecuencias da rogatio Terentilia editar

Malia oposición dos patricios, a proposición de Arsa non foi rexeitada, senón posposta.[5] O nome de Caio Terentilio Arsa desapareceu dos relatos antigos e só o seu proxecto continuou sendo mencionado.[4] A súa proposta, en efecto, foi retomada cada ano, entre 462 e 454 a. C. a través de novos proxectos de lei que propoñían os tribunos.[4][5][8] Finalmente, despois de máis de dez anos de loitas, os tribunos da plebe, reelixidos ano tras ano, obtiveron o compromiso[11] de que a cambio de abandona-lo proxecto de Lex Terentilia, crearíase unha comisión con orde de copia-las soadas leis de Solón, e de coñecer as institucións dos restantes estados de Grecia, dos seus costumes e os seus dereitos.[5][12]

Notas editar

  1. ↑ Caio Terentio Arsa, é a denominación de Dionisio de Halicarnaso.[1] En troques, Terentilio, a denominación que terá máis éxito é a que lle dá Tito Livio.[2]
Referencias
  1. ↑ Thomas (1838), p. 227.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Smith (1876), p. 993.
  3. ↑ 3,0 3,1 Broughton (1951), p. 36.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Gagé (1978), p. 289.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Briquel (2000), p. 193.
  6. ↑ Tito Livio, Histoire romaine, III, 9
  7. ↑ Gagé (1978), p. 290.
  8. ↑ 8,0 8,1 Cels-Saint-Hilaire (1995), p. 148.
  9. ↑ Tito Livio, Histoire romaine, III, 10
  10. ↑ Broughton (1951), pp. 35-36.
  11. ↑ Briquel (2000), p. 194.
  12. ↑ Tito Livio, Histoire romaine, III, 31

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Arnold, Thomas (1838). History of Rome, Volume 1 (en inglés). Londres: Gilbert & Rivington. 
  • Briquel, Dominique (2000). A nuit du Ve siècle. Histoire romaine. Tomo I (Des orixines à Auguste) (en francés). París: Fayard. ISBN 978-2-213-03194-1. 
  • Broughton, T. Robert S. (1951). The Magistrates of the Roman Republic. Volume I (en inglés). Nova York: The American Philological Association. 
  • Cels-Saint-Hilaire, Janine (1995). A République deas tribos. Du droit de vote et de ses enjeux aux débuts da République romaine (en francés). Tolosa: Presses universitaires du Mirail. ISBN 9782858162628. doi:10.4000/books.pumi.17727. 
  • Gagé, Jean (1978). "La « rogatio Terentilia » et le problème des cadres militaires plébéiens dans la première moitié du V e siècle av. J.-C.". Revue Historique 260, no. 2 (528) (1978): (en francés) (París: Presses Universitaires de France) 2 (528): 289–311. JSTOR 40953185. 
  • Smith, William, ed. (1876). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Volume III. (en inglés). Londres: John Murray. 
Predecesor:
- 		 
Tribuno da Plebe da República Romana
con Sexto Tito
462 a.C. 		Sucesor:
A. Virxinio e
M. Volscio Fíctor
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Caio_Terentilio_Arsa&oldid=6268876»