Cadeira curul

Unha cadeira curul, do latín sella curulis, é un deseño de cadeira pregable e transportable, coñecida polos seus usos na Roma antiga e en Europa ata o século XX. Na Roma primitiva era símbolo do poder político ou militar, esta percepción trasladouse a outras civilizacións, foi utilizado neste sentido por reis de Europa, Napoleón e outros.

Unha cadeira curul deseñada probablemente por Karl Friedrich Schinkel, feito en madeira tallada e dourada ca. 1810 en Berlín, posteriormente restaurado e tapizado por un comerciante privado.

Historia

Roma Antiga

Na República Romana e no Imperio Romano, a cadeira curul (sella curulis, supostamente de currus, "carro") era o asento no que os maxistrados que tiñan imperium tiñan dereito a sentar. Isto inclúe ditadores, magistri equitum, cónsules, pretores, ediles curules, e os promaxistrados, os titulares temporais ou de facto destes cargos. Ademais, os censores e o flamen de Xúpiter (Flamen Dialis) tamén podían sentar na cadeira curul, aínda que estes títulos carecían de imperium. Livio escribe que aos tres flamines maiores ou sumos sacerdotes da tríade capitolina dos deuses principais se lles concedeu a honra da cadeira curul.