Batalla de Hatfield Chase
A Batalla de Hatfield Chase (en inglés antigo Hæðfeld, en galés Meicen) tivo lugar o 12 de outubro de 633 en Hatfield Chase preto de Doncaster, Yorkshire, na Inglaterra anglosaxoa entre os northumbrianos dirixidos polo seu rei Edwin e unha coalición de tropas galesas e mercianas dirixidas respectivamente por Cadwallon ap Cadfan e Penda[1]. O lugar era unha zona pantanosa a uns 13 quilómetros ao nordeste de Doncaster, na beira sur do Río Don. Foi unha vitoria decisiva para galeses e os mercianos; Edwin morreu na batalla e o seu exército foi derrotado, o que provocou un colapso do puxante reino do norte..
Contexto
editarEdwin, o líder máis poderoso na Gran Bretaña da época conseguira derrotar a Cadwallon poucos anos antes. Beda relata a toma de posesión das illas Mevanias (unha das cales era Anglesey por parte de Edwin) e outra fonte refire o asedio sufrido por Cadwallon na illa de Priestholm[2] (Annales Cambriae: Glannauc), situada na costa de Ynys Mon[3][4]. Máis tarde, Cadwallon derrotou e expulsou os northumbrianos dos seus territorios e aliouse con Penda (sendo Cadwallon o membro forte da coalición). A situación de Penda no seu reino neste momento é aínda incerta -Beda suxire que aínda non era rei, pero que alcanzaría o título pouco despois de Hatfileld; a Crónica Anglosaxoa, con todo, sitúa a súa chegada ao trono en 626.[5][6]. O exército galés-merciano presentou batalla a Edwin en Hatfield, Yorkshire do sur, ao norte de Doncaster.
Resultado da batalla
editarO choque foi un desastre para Northumbria. Tanto Edwin como o seu fillo Osfrith morreron na batalla, mentres que o seu outro fillo Eadfrith foi feito prisioneiro por Penda, e asasinado despois; o reino dividiuse nos sub-reinos constituíntes de Bernicia e Deira. Eanfrith, fillo de Æthelfrith de Northumbria, regresou do exilio para facerse co poder en Bernicia, mentres que Osric, primo de Edwin, apropiouse de Deira. Cadwallon proseguiu na súa guerra contra os northumbrianos de forma cruel e desapiadada, ata que foi derrotado por Oswald de Northumbria en Heavenfield (tamén coñecida como Deniseburna, AC : Cantscaul), un ano despois de Hatfield[7].
O historiador D. P. Kirby suxeriu que a derrota de Edwin era o resultado dunha ampla alianza de intereses na súa contra, incluíndo á desposuída liña de Æthelfrith en Bernicia; pero tendo en conta a posterior hostilidade entre Cadwallon e os fillos de Æthelfrith, tal alianza non debeu de sobrevivir moito tempo á batalla[8].
Notas
editar- ↑ Beda dá esta data na súa Historia ecclesiastica gentis Anglorum (libro II Arquivado 13 de maio de 2011 en Wayback Machine., capítulo 20), pero a Crónica anglosaxoa dátaa o día 14.
- ↑ En galés Ynys Seiriol
- ↑ H. E., libro II, capítulo 5; D. P. Kirby, The Earliest English Kings (1991, 2000), páxina 71.
- ↑ Annales Cambriae, ano 629; Kirby, páxina 71
- ↑ Beda, H. E., libro II, capítulo 20.
- ↑ ASC 626.
- ↑ Beda, H. E., libro II, capítulo 20; libro III Arquivado 13 de maio de 2011 en Wayback Machine., capítulo 1; libro III, capítulo 2
- ↑ Kirby, páxina 73.