Balduíno VI de Flandres

Balduíno VI de Flandres, tamén coñecido como Balduíno de Mons, Balduíno de Hasnon ou Balduíno o Bo, nado c. 1030 e finado en 1070, foi fillo do conde Balduíno V e Adela de Francia (1009 - 1079), condesa de Corbie, e, polo tanto, pola súa nai, neto do rei de Francia Roberto II. Era por dereito propio conde de Flandres (1067 - 1070) e por matrimonio foi conde de Hainaut (1051 - 1070) (co nome de Balduíno I de Hainaut).

Balduíno VI de Flandres

Biografía
Nacemento	1030 (Gregoriano)
Morte	17 de xullo de 1070 (39/40 anos) Hasnon, Francia
Lugar de sepultura	Abbaye d'Hasnon (en)
Actividade
Ocupación	político
Outro
Título	Conde
Familia	Casa de Flandres
Cónxuxe	Richilde, Countess of Hainaut (1055 (Gregoriano)–)
Fillos	Gilbert de Gant, Agnes de Flandre, Arnulfo III de Flandres, Balduíno II de Hainaut
Pais	Balduíno V de Flandres   e Adela de França
Irmáns	Roberto I de Flandres Matilde de Flandres
Descrito pola fonte	Allgemeine Deutsche Biographie

Traxectoria

En 1045 foi investido momentaneamente polo emperador Henrique III coa Marca de Antuerpen. En 1051, o seu pai casou con Riquilda, viúva do conde Herman de Hainaut, e tomou posesión deste territorio onde foi o primeiro Balduíno. Por causa da consanguinidade, os cónxuxes foron primeiro excomungados polo arcebispo de Cambrai actuando baixo a autoridade do Papa León IX, pero máis tarde foilles acordada unha dispensa papal en 1057 polo Papa Vítor II.

Como conde de Hainaut, Balduíno recoñeceu entre 1066 e 1070 o gremio de Valenciennes (Karitet). Por ter restaurado a Abadía de Hasnon en 1065, foi chamado alternativamente a Balduíno de Hasnon.

Conde de Flandres á morte do seu pai en 1067, o seu reinado estivo marcado pola fundación da Abadía de Grammont (Geraardsbergen) que recibiu privilexios en 1068. Sabéndose enfermo, organizou a súa sucesión durante a asemblea de Audenarde: ao fillo máis vello Arnulfo pasaría Flandres, baixo a tutela de seu irmán Roberto o Frisón; ao fillo máis novo, Balduíno, o Hainaut baixo a tutela da condesa Riquilda, a súa muller. No caso de morte dun dos fillos, o outro herdaría todo. Foi enterrado no mosteiro de Hasnon.

A pesar destas precaucións, a pronta morte de Balduíno deixou o condado de Flandres e o de Hainaut en disputa. O condado de Flandres logo foi apropiado por Roberto o Frisón, que se converteu en Roberto I de Flandres. O mozo Arnulfo III morrerá o ano seguinte na batalla de Cassel.

Devanceiros

16. Balduíno III de Flandres

8. Arnulfo II de Flandres

17. Matilde de Saxonia

4. Balduíno IV de Flandres

18. Berengario II de Ivrea

9. Rozala de Italia

19. Wila de Arles

2. Balduíno V de Flandres

20. Sixifredo de Luxemburgo

10. Federico de Luxemburgo

21. Hedwiga de Norddau

5. Oxiva de Luxemburgo

1. Balduíno VI de Flandres

24. Hugo o Grande

12. Hugo Capeto

25. Hedwiga de Saxonia

6. Roberto II de Francia

26. Guillerme III de Poitiers

13. Adelaida de Aquitania

27. Adela de Normandía

3. Adela de Francia

28. Bosón II de Arles

14. Guillerme I da Provenza

29. Constanza da Provenza

7. Constanza de Arles

30. Folque II de Anjou

15. Adelaida de Anjou

31. Xerberga ?

Matrimonio e fillos

Do seu matrimonio con Riquilda naceron tres fillos:

• Arnulfo III de Flandres (1055 † 1071), conde de Flandres e Hainaut.
• Balduíno II de Hainaut (1056 - 1098), conde de Hainaut.
• Agnes, vivía en 1071.

Véxase tamén

Bibliografía

• Annales de la province et comté du Hainaut: tomo 2 - François Vinchant - 1848.
• Bavay et la contrée qui environment, de Lucien Delhaye - 1869.
• Aberto dende o Historial de Valenciennes, por Pierre de Outreman - 1688.