Axiotaxe
En dereito, chámase axiotaxe (palabra derivada de axio [1] a través do francés agiotage [2] e esta do italiano aggio que significa "engadido") á especulación de comercio que se fai cambiando o papel moeda en diñeiro efectivo ou o diñeiro efectivo en papel, aproveitando certas circunstancias para lograr xuros aumentados. A fraude de accións de microcapitalización [3], a manipulación do mercado e a usura son delitos actuais vinculados á axiotaxe.
A axiotaxe mantiña o valor dos efectos públicos, pero facilita aos donos do diñeiro o medio de enriquecerse sen traballar, aparta moitos fondos das empresas útiles e dá lugar a fraudes, afacendo aos homes a faltar aos seus empeños e a satisfacer as súas débedas cunha parte delas. O axiotista ou axiotador é a persoa que se emprega na axiotaxe, isto é, no cambio de letras de cambio e efectos públicos por metálico ou ao revés.
Regulamento editar
En Italia, de onde provén o termo, é un delito descrito no artigo 2637 do código civil.[2]
No Imperio Alemán e no Imperio Austrohúngaro, á época de gran crecemento do Gründerzeit sucedeulle outra de especulación e axiotaxe. Nos sucesivos estados herdeiros deses imperios a regulación do axiotaxe en relación á bolsa de valores e do xogo foi controvertida na xurisprudencia e na literatura especializada.[4]
Aínda que en certas circunstancias os axiotistas contribúan a manter o crédito dos efectos públicos, no entanto, como chegou a crerse que algúns se valían de malas artes para aumentar o demérito do papel do goberno a fin de facer maior a súa ganancia, en España prohibiuse absolutamente en real decreto de 6 de abril de 1799 a toda clase de persoas mesturarse con ningún pretexto como corredores ou mediadores na negociación de vales reais, baixo a pena irremisible de desterro por catro anos e a dez leguas de distancia do pobo onde se abeirase, pola primeira vez, e a de presidio por igual termo en caso de reincidencia, permitindo só intervir en devandita negociación aos corredores xurados do número de cada praza coa indispensable condición de levar nos seus libros asentos formais destas negociacións e de observar as mesmas solemnidades que polas ordenanzas estábanlles prescritas con respecto ás letras de cambio ; nota i, tit. 6, lib. 9, Nov. Rec.
Notas editar
- ↑ "bUSCatermos". aplicacions.usc.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de marzo de 2022. Consultado o 2022-03-01.
- ↑ 2,0 2,1 Ronco, Mauro; Ardizzone, Salvatore (2007). Codice penale ipertestuale. Commentario con banca dati di giurisprudenza e legislazione. Con CD-ROM (en italiano). Utet Giuridica. ISBN 978-88-598-0103-0.
- ↑ Weiss, Gary. "Ojo con estafas en inversiones de acciones a centavo". AARP (en spanish). Consultado o 2022-03-02.
- ↑ Henssler, Martin (1994). Risiko als Vertragsgegenstand (en alemán). Mohr. ISBN 978-3-16-146230-6.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Diccionario razonado de legislación y jurisprudencia, Joaquín Escriche, 1847