André Martinet, nado en Saint-Alban-des-Villards o 12 de abril de 1908 e finado en Châtenay-Malabry o 16 de xullo de 1999, foi un lingüista francés.

Modelo:BiografíaAndré Martinet
Biografía
Nacemento12 de abril de 1908 Editar o valor en Wikidata
Saint-Alban-des-Villards, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte16 de xullo de 1999 Editar o valor en Wikidata (91 anos)
Châtenay-Malabry, Francia Editar o valor en Wikidata
EducaciónSorbona
Universidade Humboldt de Berlín Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoLingüística diacrónica e fonoloxía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónprofesor universitario (1955–), lingüista Editar o valor en Wikidata
EmpregadorÉcole pratique des hautes études
Universidade de Columbia
Universidade de París Editar o valor en Wikidata
Membro de
ProfesoresAntoine Meillet e Fernand Mossé (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
AlumnosAndrey Zaliznyak (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoHenriette Walter, Andrey Zaliznyak (en) Traducir, Jacqueline de La Fontinelle, Alain Bentolila (pt) Traducir, Aziza Boucherit (en) Traducir, Claude Hagège, Pierre Encrevé (pt) Traducir, Louis-Jean Calvet (pt) Traducir e Jean Mariotti (mul) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeJeanne Martinet Editar o valor en Wikidata
Premios
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Мартине Андре)
Armenian Soviet Encyclopedia, vol. 7 (en) Traducir, (p.344) Editar o valor en Wikidata
BNE: XX883673

Traxectoria

editar

Catedrático de inglés, sostén en 1937 as súas dúas teses doutorais: A xeminación consonántica de orixe expresiva nas linguas xermánicas e A fonoloxía da palabra en danés.

De 1938 a 1946, é director de estudos na École pratique des hautes études. A continuación dirixe a International Auxiliary Language Association en Nova York (1946-1948), onde contribúe á elaboración da interlingua. Ensina na Universidade de Columbia, onde é nomeado director do departamento de lingüística (1947-1955) e chega a ser director da revista Word.

En 1955 volve ao seu posto na École pratique des hautes études e ocupa a cátedra de lingüística xeral na Sorbona, e logo na Universidade de París V. É presidente da Sociedade Europea de Lingüística (1966-1999), funda a Sociedade de Lingüística Funcional e a revista La Linguistique.

Influenciado pola Escola de Praga, inaugura a visión funcionalista da sintaxe (Langue et Fonction, 1962). É o autor dunha vintena de obras importantes en lingüística diacrónica (Économie des changements phonétiques, 1955) e en lingüística xeral. A súa obra máis coñecida, Éléments de linguistique générale (1960) foi traducida a 17 linguas e ten influenciado a toda unha xeración de lingüistas en todo o mundo. É tamén autor de: Syntaxe générale (1985), Fonction et dynamique des langues (1989). Ten deixado unha autobiografía intelectual: Mémoires d'un linguiste, vivre les langues (1993).

Bibliografía

editar
  • La description phonologique avec application au parler francoprovençal d'Hauteville (Savoie), coll. « Publication romanes et françaises », Genève, Librairie Droz, 1956.
  • Éléments de linguistique générale, París, Armand Colin, 1960.
  • Langue et fonction, 1962.
  • La linguistique synchronique, París, Presses universitaires de France, 1965.
  • Le français sans fard, coll. « Sup », París, PUF, 1969.
  • Évolution des langues et reconstruction, París, PUF, 1975.
  • Syntaxe générale, 1985.
  • Fonction et dynamique des langues, París, Armand Colin, 1989.
  • Mémoires d'un linguiste, vivre les langues, 1993.
  • Des steppes aux océans, París, Payot, 1986.

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar