Alexandre II, papa

Alexandre II, de nome Anselmo da Baggio, nado en Milán e finado en Roma o 21 de abril de 1073, foi Papa da Igrexa católica romana do 1061 ao 1073.

Alexandre II
Nome completoAnselmo da Baggio
Nacementoanos 1010xuliano
Lugar de nacementoMilán
Falecemento21 de abril de 1073
Lugar de falecementoRoma
SoterradoBasílica de San Pedro
Relixióncatolicismo
Ocupaciónsacerdote católico, escritor e bispo católico
Períodoentre o 1061 e o 1073
Coñecido porser o papa n° 156 da igrexa católica
OrganizaciónIgrexa católica
CargosBispo de Roma
Na rede
Find a Grave: 9680790 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]
Alexandre II

Traxectoria editar

Á morte de Nicolao II, a nobreza romana e os bispos lombardos diríxense ao emperador para que designe un novo papa co seu dereito a facelo. O cardeal Hildebrand, porén, futuro papa Gregorio VII, sen ter en conta o dereito imperial e baseándose nos dereitos que se aprobaron en 1059 no sínodo de Melfi sobre a elección papal, adiántase e fai escoller papa ao bispo de Luca, Anselmo da Baggio, que toma o nome de Alexandre III.

Os conselleiros de Henrique IV, entón de once anos de idade, considerando que, segundo o establecido na Constitutio Lotharii e no Privilegium Othonis, o emperador tiña dereito a que toda elección papal contase coa súa aprobación, responde nomeando antipapa ao bispo de Parma, Pietro Cadalus, que toma o nome de Honorio II.

Pero o nomeamento do antipapa Honorio non ten apoio nin sequera na Alemaña, o cal provoca o golpe de estado de Keiserwerth de 1062, polo cal Inés, a nai do emperador, vese obrigada a ceder a rexencia aos arcebispos Anno de Colonia e Adalbert de Bremen que intentando unha aproximación ao papa Alexandre II conseguindo no sínodo de Mantua do ano 1064 a destitución e excomuñón de Honorio II.

Continúa como os seus predecesores, a loita contra a simonía e o nicolaísmo, así como o seu enfrontamento co emperador do Sacro Imperio, Henrique IV, a quen obrigou a manter o seu matrimonio con Berta de Savoia; e no que se pode considerar un precedente da loita das investiduras, excomungará aos conselleiros do emperador ao consideralos instigadores da consagración como arcebispo de Milán do candidato imperial.

En 1063, transformou a chamada Reconquista hispana en guerra santa ao conceder indulxencia plena aos soldados que participasen na conquista de Barbastro.

Véxase tamén editar

Outros artigos editar