A cegoña

A cegoña é un relato de Ricardo Carvalho Calero publicado en 1957 en Vida Galega, nº 729, Lugo. Foi reeditado en 1982 en A gente da Barreira e outras histórias e en 1984 na Narrativa completa. Son unhas sete páxinas.

A cegoña
Autor/a	Ricardo Carballo Calero
Orixe	Galicia
Lingua	Galega
Xénero(s)	Narrativa
Data de pub.	1957
[ editar datos en Wikidata ]

Trama

Comeza describindo o país de Erika.

No país de Erika, as altas penas de gasalto esparegidas pola chaira verde, coroan-se de abetos entre os que esbara, a asobiar decote, un vento azul. Se a esgrévia montaña adoza quizá a sua arela de ceu nunha donda aba, as fonges carballeiras, florecidas de rolas, agroman nas encostas, como bordados de ouro na faldra tépeda de unha carpozana lanzal.

Erika ten sete anos, ollos azuis, pequenas trenzas louras e dous irmáns máis noviños. Ela xoga cos animais pero bota moito de menos outra irmá coa que poder xogar. Súa nai está no cuarto pechada e o pai vai buscar a señora Dorothea que xa veu cando naceu o seu irmán. O pai déitaa e dille que esa noite vai vir a cegoña. No país de Erika os nenos son cousa da cegoña, están no fondo do río durmindo e cando os pais queren un neno pídenllo á cegoña. E ata se pode escoller, se se quere unha nena tres terróns de azucre a carón dos vidros da fiestra, se se quere un neno, dous. A cegoña vén, mira o azucre e vai buscar a criatura sen que a vexan. E a nena vai á cociña coller os tres terróns, déixaos na xanela e volve durmir, pois pensa que irmá nena está encargada.

Á mañá o pai chámaos, xa hai meniño, é un neno e chámase Hans. A nena ve voar a cegoña, pero trabucouse, estará medio cega ou vella. Vai durmir e esperta mentres os pais dormen. Colle o sei irmanciño e vai cara ao río. Alí deposítao na auga para que durma ata que outros pais doutra granxa o pidan. Volve á casa e pon os tres terróns, e outros tres na outra banda por se a cegoña non ve ben. Erika ten sono e dorme feliz, todo se solucionará.

Características

Na edición de 1984 sinálase:

O ambiente do relato (“O lar de Clara”) é o de “As pitas baixo a chúvia” e, se cadra, “A cegoña”, contos de protagonista infantil

Henrique Rabuñal comenta:

Parte o autor dunha historia acontecida a unha súa profesora de alemán polo que o mundo rural do texto non é de ambientación galega. Neste conto verificamos o drama que poden causar os enganos tradicionais de que son obxecto as crianzas. Estamos no país de Erika, unha cativa de sete anos que non ten con quen xogar e quere facelo con outra nena nun país onde os nenos son traídos polas cegoñas. Os nenos fican durmidos no fondo do río onde os colle a cegoña. Pódese pedir neno ou nena pondo 2 ou 3 terróns de azucre a carón dos vidros da xanela. Erika quer unha irmá pois xa ten irmáns varóns e de madrugada leva o neno (Hans) que acaba de ter a súa nai ao río. Olla como o río o leva. Volve á casa e repón esperanzada os 3 terróns para que non se confunda a cegoña. Dorme feliz convencida de que a cegoña vai rectificar traéndolle a irmanciña desexada. Hans, froito daquel erro, irá a outra granxa.