Zume (botánica)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Zume (homónimos).

O zume,^[1] ou saiba,^[2]^[3] é o líquido transportado polos tecidos de condución das plantas (xilema ou floema), equivalente do sangue nos animais.

Corte transversal dun talo ollado ao microscopio para amosar a localización do xilema (3) e mais do floema (4).

O zume está constituído por auga, sales minerais, azucrea e outras substancias orgánicas con que se nutren as plantas e que extraen do solo a través das raíces.

Outros líquidos exsudados polas plantas, tales como látex, ceras, resinas ou mucilaxe, moitas veces son incorrectamente denominados zume.

Características

O zume transportado polo xilema (denominado zume bruto) consiste principalmente de auga, elementos minerais, reguladores de crecemento e outras substancias que se achan en disolución. O transporte deste zume é basípeto, é dicir, dende as raíces da planta até as follas polos tubos leñosos. No século XX existiu unha gran controversia sobre o mecanismo de transporte do zume bruto na planta. Actualmente, considérase que toda a evidencia sustenta a teoría da cohesión-tensión.^[4]

O zume tansportado polo floema (denominado zume elaborado) está composto principalmente por auga, azucres, fitorreguladores e minerais disoltos. O transporte do zume no xilema prodúcese desde as fontes (o lugar onde os carbohidratos se producen e almacenan) cara aos destinos (lugares da planta onde os carbohidratos se utilizan). A hipótese de fluxo de presión é o mecanismo xeralmente aceptado para explicar o transporte floemático.

Notas

↑ zume, 1ª acep. no Dicionario da RAG.
↑ A Real Academia Galega usa “zume” como denominación correcta para este concepto, e marca ~~seiva~~ como incorrecta. No Vocabulario Forestal (galego-español-inglés) (2012) do Servizo de Normalización Lingüística da Universidade de Santiago de Compostela, opta pola alternativa seiva ou saiba, xa que a proposta da RAG provoca ambigüidade (designa tamén o ‘líquido que deitan as froitas e outros vexetais’) e diverxe das formas empregadas nas principais linguas occidentais.
↑ "seiva*" no Dicionario da RAG Arquivado 22 de xullo de 2013 en Wayback Machine..
↑ Angeles, G., B.J. Bond, J.S. Boyer, T.J. Brodribb, J.R. Brooks, M.J. Burns, J.M. Cavender-Bares, M.J. Clearwater, H. Cochard, J.P. Comstock, S.D. Davis, J.-C. Domec, L.A. Donovan, F.W. Ewers, B.L. Gartner, Ou.G. Hacke, T.M. Hinckley, N.M. Holbrook, H.G. Jones, K.L. Kavanagh, B.E. Law, J. Lopez-Portillo, C. Lovisolo, T.A. Martin, J. Martinez-Vilalta, S. Mayr, F.C. Meinzer, P.J. Melcher, M. Mencuccini, S.S. Mulkey, A. Nardini, H. Neufeld, J.B. Passioura, W.T. Pockman, R.B. Pratt, S. Rambal, H. Richter, L. Sack, S. Salleo, A. Schubert, P.J. Schulte, J.P. Sparks, J.S. Sperry, R.Ou. Teskey, and M.T. Tyree. 2004. The cohesion-tension theory. New Phytologist 163:451-452.

Véxase tamén

Bibliografía

Raven, P.H., Evert, R.F. and Eichhorn, S.E. 1999. Biology of Plants. W.H. Freeman.
Taiz, L. and Zeiger, E. 1998. Plant Physiology. Sinauer Associates, Sunderland, Mass.
Strassburger, E. 1994. Tratado de Botánica. 8vai. edición. Omega, Barcelona, 1088 p.

Ligazóns externas

A alimentación das plantas (en castelán)

[1] zume, 1ª acep. no Dicionario da RAG.

[2] A Real Academia Galega usa “zume” como denominación correcta para este concepto, e marca ~~seiva~~ como incorrecta. No Vocabulario Forestal (galego-español-inglés) (2012) do Servizo de Normalización Lingüística da Universidade de Santiago de Compostela, opta pola alternativa seiva ou saiba, xa que a proposta da RAG provoca ambigüidade (designa tamén o ‘líquido que deitan as froitas e outros vexetais’) e diverxe das formas empregadas nas principais linguas occidentais.

[3] "seiva*" no Dicionario da RAG Arquivado 22 de xullo de 2013 en Wayback Machine..

[uno-4] Angeles, G., B.J. Bond, J.S. Boyer, T.J. Brodribb, J.R. Brooks, M.J. Burns, J.M. Cavender-Bares, M.J. Clearwater, H. Cochard, J.P. Comstock, S.D. Davis, J.-C. Domec, L.A. Donovan, F.W. Ewers, B.L. Gartner, Ou.G. Hacke, T.M. Hinckley, N.M. Holbrook, H.G. Jones, K.L. Kavanagh, B.E. Law, J. Lopez-Portillo, C. Lovisolo, T.A. Martin, J. Martinez-Vilalta, S. Mayr, F.C. Meinzer, P.J. Melcher, M. Mencuccini, S.S. Mulkey, A. Nardini, H. Neufeld, J.B. Passioura, W.T. Pockman, R.B. Pratt, S. Rambal, H. Richter, L. Sack, S. Salleo, A. Schubert, P.J. Schulte, J.P. Sparks, J.S. Sperry, R.Ou. Teskey, and M.T. Tyree. 2004. The cohesion-tension theory. New Phytologist 163:451-452.

[1]

[2]

[3]

[4]