Zume (botánica)

líquido transportado polos tecidos de condución das plantas

O zume,[1] ou saiba,[2][3] é o líquido transportado polos tecidos de condución das plantas (xilema ou floema), equivalente do sangue nos animais.

Zume bruto a xurdir dos vasos condutores dun talo de cabaciño acabado de cortar (Cucurbita pepo).
Corte transversal dun talo ollado ao microscopio para amosar a localización do xilema (3) e mais do floema (4).

O zume está constituído por auga, sales minerais, azucrea e outras substancias orgánicas con que se nutren as plantas e que extraen do solo a través das raíces.

Outros líquidos exsudados polas plantas, tales como látex, ceras, resinas ou mucilaxe, moitas veces son incorrectamente denominados zume.

Características

editar

O zume transportado polo xilema (denominado zume bruto) consiste principalmente de auga, elementos minerais, reguladores de crecemento e outras substancias que se achan en disolución. O transporte deste zume é basípeto, é dicir, dende as raíces da planta até as follas polos tubos leñosos. No século XX existiu unha gran controversia sobre o mecanismo de transporte do zume bruto na planta. Actualmente, considérase que toda a evidencia sustenta a teoría da cohesión-tensión.[4]

O zume tansportado polo floema (denominado zume elaborado) está composto principalmente por auga, azucres, fitorreguladores e minerais disoltos. O transporte do zume no xilema prodúcese desde as fontes (o lugar onde os carbohidratos se producen e almacenan) cara aos destinos (lugares da planta onde os carbohidratos se utilizan). A hipótese de fluxo de presión é o mecanismo xeralmente aceptado para explicar o transporte floemático.

  1. zume, 1ª acep. no Dicionario da RAG.
  2. A Real Academia Galega usa “zume” como denominación correcta para este concepto, e marca seiva como incorrecta. No Vocabulario Forestal (galego-español-inglés) (2012) do Servizo de Normalización Lingüística da Universidade de Santiago de Compostela, opta pola alternativa seiva ou saiba, xa que a proposta da RAG provoca ambigüidade (designa tamén o ‘líquido que deitan as froitas e outros vexetais’) e diverxe das formas empregadas nas principais linguas occidentais.
  3. "seiva*" no Dicionario da RAG Arquivado 22 de xullo de 2013 en Wayback Machine..
  4. Angeles, G., B.J. Bond, J.S. Boyer, T.J. Brodribb, J.R. Brooks, M.J. Burns, J.M. Cavender-Bares, M.J. Clearwater, H. Cochard, J.P. Comstock, S.D. Davis, J.-C. Domec, L.A. Donovan, F.W. Ewers, B.L. Gartner, Ou.G. Hacke, T.M. Hinckley, N.M. Holbrook, H.G. Jones, K.L. Kavanagh, B.E. Law, J. Lopez-Portillo, C. Lovisolo, T.A. Martin, J. Martinez-Vilalta, S. Mayr, F.C. Meinzer, P.J. Melcher, M. Mencuccini, S.S. Mulkey, A. Nardini, H. Neufeld, J.B. Passioura, W.T. Pockman, R.B. Pratt, S. Rambal, H. Richter, L. Sack, S. Salleo, A. Schubert, P.J. Schulte, J.P. Sparks, J.S. Sperry, R.Ou. Teskey, and M.T. Tyree. 2004. The cohesion-tension theory. New Phytologist 163:451-452.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Raven, P.H., Evert, R.F. and Eichhorn, S.E. 1999. Biology of Plants. W.H. Freeman.
  • Taiz, L. and Zeiger, E. 1998. Plant Physiology. Sinauer Associates, Sunderland, Mass.
  • Strassburger, E. 1994. Tratado de Botánica. 8vai. edición. Omega, Barcelona, 1088 p.

Ligazóns externas

editar