Zenit-3SL foi un lanzador pesado ucraíno e ruso adicado principalmente a lanzar satélites de comunicacións. Era comercializado pola empresa Sea Launch e lanzado desde unha plataforma mariña.[1][2][3]
| Zenit-3SL |
|---|
 |
| Función | Lanzador espacial pesado |
|---|
| Tamaño |
|---|
| altura | 59,60 m[1] |
|---|
| diámetro | 3,90 m[1] |
|---|
| masa | 471.000 kg[1] |
|---|
| Etapas | 3[1] |
|---|
|
|---|
| Carga LEO |
|---|
| masa | 7000 kg[1] |
|---|
| Carga GTO |
|---|
| masa | 5700 kg / 6100 kg[1] |
|---|
|
|
|---|
| Lanzamento históricos |
|---|
| Estado | Fóra de produción[1] |
|---|
| Total de lanzamentos | 36[2][3] |
|---|
| exitosos | 32[2][3] |
|---|
| fallos | 3[2][3] |
|---|
| Fallos parciais | 1[2][3] |
|---|
| Voo inaugural | 28 de marzo de 1999[1] |
|---|
| Último voo | 26 de maio de 2014[1] |
|---|
|
| Primeira etapa – Etapa 1[1] |
|---|
| altura | 32,9 m[1] |
|---|
| diámetro | 3,90 m[1] |
|---|
| masa baleiro | 28.600 kg[1] |
|---|
| masa cheo | 354.300 kg[1] |
|---|
| impulsado por | 1 RD-171[1] |
|---|
| potencia máxima | 8181,129 kN (no baleiro)[1] |
|---|
| Impulso específico | 311 s (a nivel do mar), 337 s (no baleiro)[1] |
|---|
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
|---|
| Segunda etapa – Etapa 2[1] |
|---|
| altura | 11,5 m[1] |
|---|
| diámetro | 3,90 m[1] |
|---|
| masa baleiro | 9000 kg[1] |
|---|
| masa cheo | 90.600 kg[1] |
|---|
| impulsado por | 1 RD-120[1] |
|---|
| potencia máxima | 912,0 kN (no baleiro)[1] |
|---|
| Impulso específico | 349 s (no baleiro)[1] |
|---|
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
|---|
| Terceira etapa – Etapa 3[1] |
|---|
| altura | 5,60 m[1] |
|---|
| diámetro | 3,70 m[1] |
|---|
| masa baleiro | 2720 kg[1] |
|---|
| masa cheo | 17.300 kg[1] |
|---|
| impulsado por | 1 RD-58M[1] |
|---|
| potencia máxima | 84,9 kN (no baleiro)[1] |
|---|
| Impulso específico | 352 s (no baleiro)[1] |
|---|
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
|---|
|
|
| [ editar datos en Wikidata ] |
Características
editar
O Zenit-3SL foi un derivado do Zenit-3 deseñado para poder ser lanzado desde unha plataforma flotante que podía moverse a calquera punto do océano e tomar vantaxe de ser lanzado desde baixas latitudes, cerca do ecuador. A versión orixinal modificouse, ampliando a terceira etapa para poder enviar cargas máis pesadas a órbita. Lanzáronse 36 Zenit-3SL, con tres fallos totais e un parcial.[1][2][3]
Historial de lanzamentos
editar
| Voo[1][2][3] |
Data[1][2][3] |
Carga[1][2][3] |
Resultado[1][2][3] |
Notas[1][2][3] |
|---|
| 1
|
28 de marzo de 1999
|
DemoSat
|
Éxito
|
Primeiro voo dun Zenit-3SL.
|
| 2
|
10 de outubro de 1999
|
DirecTV 1R
|
Éxito
|
|
| 3
|
12 de marzo de 2000
|
ICO F1
|
Fallo
|
Apagado prematuro da segunda etapa.
|
| 4
|
28 de xullo de 2000
|
PAS 9
|
Éxito
|
|
| 5
|
21 de outubro de 2000
|
Thuraya 1
|
Éxito
|
|
| 6
|
18 de marzo de 2001
|
XM 2
|
Éxito
|
|
| 7
|
8 de maio de 2001
|
XM 1
|
Éxito
|
|
| 8
|
15 de xuño de 2002
|
Galaxy 3C
|
Éxito
|
|
| 9
|
10 de xuño de 2003
|
Thuraya 2
|
Éxito
|
|
| 10
|
8 de agosto de 2003
|
EchoStar 9 (Telstar 13)
|
Éxito
|
|
| 11
|
1 de outubro de 2003
|
Galaxy 13 (Horizons 1)
|
Éxito
|
|
| 12
|
11 de xaneiro de 2004
|
Telstar 14 (Estrela do Sul 1)
|
Éxito
|
|
| 13
|
4 de maio de 2004
|
DirecTV 7S
|
Éxito
|
|
| 14
|
29 de xuño de 2004
|
Telstar 18 (APStar 5)
|
Fallo parcial
|
Fallo da terceira etapa, deixando o satélite nunha órbita incorrecta.
|
| 15
|
1 de marzo de 2005
|
XM 3
|
Éxito
|
|
| 16
|
26 de abril de 2005
|
Spaceway 1
|
Éxito
|
|
| 17
|
23 de xuño de 2005
|
Intelsat Americas 8
|
Éxito
|
|
| 18
|
8 de novembro de 2005
|
Inmarsat-4 F2
|
Éxito
|
|
| 19
|
15 de febreiro de 2006
|
EchoStar 10
|
Éxito
|
|
| 20
|
12 de abril de 2006
|
JCSat 9
|
Éxito
|
|
| 21
|
18 de xuño de 2006
|
Galaxy 16
|
Éxito
|
|
| 22
|
22 de agosto de 2006
|
Koreasat 5
|
Éxito
|
|
| 23
|
30 de outubro de 2006
|
XM 4
|
Éxito
|
|
| 24
|
30 de xaneiro de 2007
|
NSS 8
|
Fallo
|
Explosión do foguete na plataforma de lanzamento.
|
| 25
|
15 de xaneiro de 2008
|
Thuraya 3
|
Éxito
|
|
| 26
|
19 de marzo de 2008
|
DirecTV 11
|
Éxito
|
|
| 27
|
21 de maio de 2008
|
Galaxy 18
|
Éxito
|
|
| 28
|
16 de xullo de 2008
|
EchoStar 11
|
Éxito
|
|
| 29
|
24 de setembro de 2008
|
Galaxy 19
|
Éxito
|
|
| 30
|
20 de abril de 2009
|
SICRAL 1B
|
Éxito
|
|
| 31
|
24 de setembro de 2011
|
Atlantic Bird 7
|
Éxito
|
|
| 32
|
1 de xuño de 2012
|
Intelsat 19
|
Éxito
|
|
| 33
|
19 de agosto de 2012
|
Intelsat 21
|
Éxito
|
|
| 34
|
3 de decembro de 2012
|
Eutelsat 70B
|
Éxito
|
|
| 35
|
1 de febreiro de 2013
|
Intelsat 27
|
Fallo
|
Apagado prematuro da primeira etapa e caída do foguete ao océano.
|
| 36
|
26 de maio de 2014
|
Eutelsat 3B
|
Éxito
|
Último voo dun Zenit-3SL.
|
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 Mark Wade (2022). "Zenit-3SL" (en inglés). Consultado o 13 de abril de 2022.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Gunter Dirk Krebs (2022). Gunter's Space Page, ed. "Zenit-3SL (1)" (en inglés). Consultado o 13 de abril de 2022.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Gunter Dirk Krebs (2022). Gunter's Space Page, ed. "Zenit-3SL (2)" (en inglés). Consultado o 13 de abril de 2022.
Véxase tamén
editar
