Xoán Fernández de Boán
Xoán Fernández de Boán, nado en Abruciños (Amoeiro), en 1549 e finado en Sevilla o 9 de outubro de 1615, foi un maxistrado e político galego que foi presidente da Real Audiencia de Lima a comezos do século XVII.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1549 (Gregoriano)  Amoeiro |
| Morte | 9 de outubro de 1615 (65/66 anos) Sevilla |
 Vice-rei do Peru (pt)  | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Salamanca |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Nado no pazo de Pousa de Cacabelos, estudou no Colexio de Fonseca e posteriormente Leis e Canons na Universidade de Salamanca. Xuíz maior de bens de defuntos foi nomeado visitador da Real Audiencia de Panamá en 1598 e oidor da Real Audiencia de Lima en 1600[1].
Tras a morte do vicerrei Gaspar de Zúñiga e Acevedo, conde de Monterrei o 10 de febreiro de 1606, a Audiencia encargouse do goberno do vicerreinado. Foi elixido como presidente en primeiro lugar Diego Núñez de Avendaño, por ser o oidor decano. Pero este faleceu o 26 de maio, e correspondeulle a Fernández de Boán asumir a presidencia da Audiencia gobernadora e as funcións de Capitán Xeneral do Perú[2].
A Audiencia estaba entón integrada, ademais de por Boán, por Juan Fernández de Recalde, Juan Jiménez de Montalvo, Juan de Villela e Juan Páez de Laguna, aos que se lles xuntou despois Hernán Arias de Ugarte e Alberto de Acuña. A Audiencia gobernou o vicerreinado en calma e nas súas comunicacións ao rei Filipe III mostraron o interese e o empeño que puñan en suxeitarse ás directivas que lles foran dadas aos vicerreis anteriores. Durante este goberno provisorio erixiuse o Tribunal e Audiencia Real de Contas e Particións do Vicerreinado, do que foi primeiro decano Alonso Martínez de Pastrana.
O mandato da Audiencia culminou coa chegada do vicerrei Juan de Mendoza y Luna, marqués de Montesclaros, o 21 de decembro de 1607. Ao remate do mandato de Boán, ascendérono ao Consello de Indias o 27 de xaneiro de 1613, e houbo de retornar a España. Tomou posesión do novo cargo o 17 de decembro de 1614, e desempeñouno ata a súa morte. Os seus herdeiros levaron grandes riquezas e constituíron unha familia nobre en Galicia.
Vida persoal editar
Casou con Damiana de Landecho e Arraso, unha nobre crioula de Lima, cara a 1601. Ademais tivo relacións con dúas nobres galegas, Xoana Gómez de Losada e Inés López de Nogueiras[1], coas que tamén tivo descendencia.
Nota editar
- ↑ 1,0 1,1 Fernández, José Luis.'Boán de Ourense' Arquivado 10 de outubro de 2011 en Wayback Machine., Xenealoxía.org.
- ↑ O historiador Manuel de Mendiburu no seu Diccionario histórico-biográfico del Perú, Tomo II [1], sinala a Boán como o oidor decano que sucedeu na presidencia da Audiencia o vicerrei Conde de Monterrey, sen mencionar a Núñez de Avendaño. Outro historiador, José Toribio Polo, citando unha carta da Audiencia ao Cabido, Xustiza e Rexemento da cidade de San Juan de la Frontera de las Chachapoyas demostra que o oidor decano era entón Diego Núñez de Avendaño. A aparente contradición foi xa resolta, ao saberse agora que Boán ocupou a Presidencia da Audiencia trala morte de Avendaño, tal como explícao o historiador Rubén Vargas Ugarte na súa Historia General del Perú. Tomo III, páx. 93 (Terceira Edición. Lima, Perú, 1981. ISBN 84-499-4815-0).
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
| Precedido por: | Presidente da Audiencia de Lima
1606-1607 |
Sucedido por: |