Consello de Indias

O Real e Supremo Consello de Indias foi o órgano máis importante da administración colonial española (para América e para Filipinas), xa que asesoraba o Rei na función executiva, lexislativa e xudicial. Non tiña unha sede física fixa, mais trátase dun lugar a outro co Rei e a súa corte. Este consello actuou co monarca, mais nalgunhas materias excepcionais actuou só.

Mapa do Imperio Español en 1598.      Territorios administrados polo Consello de Castela      Territorios administrados polo Consello de Aragón      Territorios administrados polo Consello de Portugal      Territorios administrados polo Consello de Italia      Territorios administrados polo Consello de Indias      Territorios administrados polo Consello de Flandres

Historia

Pénsase que comezou a funcionar ó redor de 1524. Como institución, formouse ós poucos, e xa os Reis Católicos designaron a Juan Rodríguez de Fonseca para estudar os problemas da colonización das Indias con Cristovo Colón. Ó morrer Fernando II de Aragón asume a coroa de Castela, na calidade de rexente, o cardeal Cisneros, que non tiña boas relacións con Rodríguez de Fonseca, de xeito que o separa das súas funcións e encárgalle a dous membros do consello de Castela: Luis de Zapata e Lorenzo Galindes de Carvajal, para que formen un pequeno consello, que pasou a chamar "Xunta das Indias". En 1516, cando Carlos I de España asume as posesións en América, continúa existindo esta xunta e xa en 1524 pasa a chamarse definitivamente Consello de Indias. O seu primeiro presidente foi o frei García de Loayza, que se tornaría despois o arcebispo de Sevilla.

As reformas napoleônicas de 1814, coa creación dos ministros de despacho, retiran as asignacións administrativas e legais do Consello, ficando, até súa abolición definitiva en 1834, como un organismo consultor.