Walter Houser Brattain
Walter Houser Brattain, nado en Xiamen (China) o 10 de febreiro de 1902 e finado en Seattle (Washington) o 13 de outubro de 1987, foi un físico norteamericano galardoado co Premio Nobel de Física no ano 1956.
  | |
| Nome orixinal | (en) Walter Houser Brattain |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 10 de febreiro de 1902 Xiamen - 厦门 (Dinastía Qing) |
| Morte | 13 de outubro de 1987 (85 anos) Seattle (Estados Unidos de América) |
| Causa da morte | Morte natural (Alzhéimer ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Whitman College (en)  Queen Anne High School (en) Tonasket High School (en) Universidade de Minnesota (pt) Universidade de Oregon (pt) University of Oregon College of Arts and Sciences (en) |
| Director de tese | John Torrence Tate Sr. (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Física |
| Ocupación | físico , inventor |
| Empregador | Whitman College (en) |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Keren Gilmore Brattain (en) Emma Jane Miller (en) |
| Pai | Ross Brattain (en) |
| Irmáns | Robert Brattain (pt) |
Premios
| |
   | |
Traxectoria editar
Naceu na cidade de Xiamen, situada na provincia chinesa de Fujian. Estudou no Whitman College de Walla Walla, no Estado de Washington, licenciándose en física e matemáticas en 1924.
Investigacións científicas editar
Tras traballar como físico na división de radio do Instituto Nacional de Modelos e Tecnoloxía, o 1929 incorporouse aos Laboratorios Bell. O seu principal campo de investigación foi o estudo das propiedades das superficies dos sólidos, e en particular a da estrutura atómica dun material a nivel superficial, a cal difire da do interior. Xunto aos físicos norteamericanos William Shockley, director do proxecto, e John Bardeen inventaron un pequeno dispositivo electrónico denominado transistor. Anunciouse por primeira vez en 1948 e acabouse o 4 de xullo de 1951, empregándose comercialmente en radios portátiles, audífonos e outros aparellos.
No ano 1956 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con Shocley e Bardeen, pola súa investigación en semicondutores e polo descubrimento do efecto transistor.