A turmalina (da palabra cingalesa turmali, que significa pedra que atrae as cinzas) é un mineral da clase dos silicatos cuxa fórmula química é variable xa que forma unha serie isomorfa de minerais de diversa composición química.

Turmalina
Turmalina de cor negra con reflexos amarelos
Fórmula químicaDiferente segundo a variedade
ClaseSilicatos
SubclaseCiclosilicatos
Sistema cristalinoHexagonal
CorDiferente segundo a variedade
BrilloVítreo
Dureza7-7,5
FracturaConcoidea
ExfoliaciónMoi imperfecta
RaiaBranca
Densidade3-3,25 g/cm3

Aspecto

editar

A turmalina cristaliza en forma de cristais prismáticos hexagonais ou de crecemento radiado ou acicular. Tamén aparece de forma amorfa e masiva.

Variedades da turmalina segundo a súa composición

editar

O grupo da turmalina está formado por unha serie isomorfa de diversos minerais. Son os seguintes:

Variedades da turmalina segundo a súa cor

editar

Segundo sexa a súa cor. Podemos diferenciar entre:

  • Acroíta, de cor branca.
  • Indigolita, de cor azul.
  • Rubelita, de cor rosa ou vermella.
  • Verdelita, de cor verde.

Tamén podemos atopar turmalina incolora, amarela, parda e negra.

Lugares onde se topa

editar

Pódese atopar en granitos e gneises e, especialmente, nos filóns do tipo pegmatítico. Trátase dun mineral hidrotermal de altas temperaturas, procedente de fluídos profundos que escaparon ó final do proceso de cristalización. Aparece frecuentemente en asociación con cuarzos, feldespatos, micas e berilos.

Usos da turmalina

editar

Polas súas propiedades piezoeléctricas a turmalina utilízase para a fabricación de calibradores de presión.

É moi apreciada no coleccionismo e no mundo da xoiería.

Propiedades

editar

A turmalina presenta propiedades piroeléctricas e piezoeléctricas. Nos seus extremos acumálanse cargas opostas tanto baixo presión como ó quentala. Estas cargas poden atraer pequenos obxectos.

Outros silicatos

editar

Outros silicatos a destacar son o cuarzo, o feldespato, a mica e a olivina.

Véxase tamén

editar