Sisebuto (? - 621), rei dos visigodos entre os anos 612 e 621. Sucedeu a Gundemaro, finado de morte natural no ano 612, e posiblemente pertencía á mesma facción do seu predecesor. A el atribúeselle a construción da igrexa de Santa Leocadia en Toledo, e que máis tarde foi sede de catro concilios relixiosos.

Sisebuto
Nacemento565
Falecementofebreiro de 621
Lugar de falecementoToledo
NacionalidadeEspaña
Ocupaciónmonarca, escritor e biógrafo
FillosRecaredo II e Theodora
editar datos en Wikidata ]

Morreu en febreiro de 621 en Toledo en circunstancias estrañas, posibelmente envelenado, e foi sucedido polo seu fillo Recaredo II.

Estatua de Sisebuto en Toledo.

Traxectoria Editar

 
Mapa político do Suroeste europeo arredor do ano 600 d.C onde se reflicten tres diferentes territorios baixo goberno visigodo; Galicia (Gallaecia), España (Hispania), e Septimania.

Polas fontes coñecemos algunhas características persoais de Sisebuto. Desaprobaba o teatro (ao parecer era mal considerado, polo menos entre os católicos, xa que Isidoro de Sevilla tamén o desaprobaba) e nunha carta reprocha ao bispoEusebio de Tarraco (que xa aparece como bispo no sínodo da Tarraconense de 614) o seu interese polas artes escénicas. Sabemos que nomeou bispos, porque na mesma carta na que increpaba a Eusebio, mandaba a este, como metropolitano, consagrar o portador da carta como bispo de Barcino. Opoñíase á entrada dos bispos nos mosteiros, desde cando o quixo facer Cecilio de Mentesa[1][2].

Foi un dos primeiros gobernantes en Europa en facer unha persecución aos xudeus[3][4].

Como escritor gozou de certa sona, grazas a un poema sobre os eclipses (a chamada Epistula sisebuti, coa colaboración de Isidoro de Sevilla[5]) e á obra Vida e paixón de San Desiderio, onde narra a vida do santo galo, executado en 606 ou 607 por orde do rei Teodorico de Borgoña e da súa avoa a visigoda Brunexilda, ambos enimigos de Gundemaro e outros reis visigodos.


Predecesor:
Gundemaro
 Rei dos visigodos 
612-621
Sucesor:
Recaredo II

Notas Editar

  1. Olmo López, Anthony (2004). "Mente romana, visigoda e musulmá. o garda de fronteiras" (PDF). SUMUNTAN. Revista de Estudos sobre Sierra Mágina (Colectivo de Investigadores Sierra Mágina. "CISMA") (20): 13–28. ISSN 1132-6956. Depósito legal: J-300-1992. Arquivado dende o orixinal (pdf) o 04 de setembro de 2011. Consultado o 02 de xullo de 2022. […]dos bizantinos, os seus dominios estaban perigosamente próximos a eles, xa que un bispo de Mentesa, chamado Cecilio, caeu no seu poder, aínda que despois recuperou a liberdade. 
  2. Ministerio de Educación de España, Paz Remolar, Ramón. Revista Contemporánea, (Madrid, 1875-1907) (15 de marzo de 1903). "Revista Contemporánea: Ano XXIX Tomo CXXVI Caderno III". Madrid: 305. 
  3. L. Garcia Iglesias. "Las leyes antijudías de Sisebuto": 107. Os bispos son Agapio de Tucci (Martos, Xaén), Agapio de Córdoba e Cecilio de Mentesa (La Guardia, Xaén) 
  4. Luis A. Garcia Moreno (2005). Edicións Rialp, ed. "Los judíos de la antigua España: desde el primer encuentro al primer repudio" (en castelán): 184 (páx. 128). 
  5. "El rey visigodo que encargó escribir un tratado dedicado a los eclipses para acabar con la superstición de sus súbditos". es.noticias.yahoo.com (en castelán). Consultado o 2022-07-02. 

Véxase tamén Editar

Outros artigos Editar