Richard Aaron

Richard Ithamar Aaron, nado en Blaendulais o 6 de novembro de 1901 e finado en Aberystwyth o 29 de marzo de 1987, foi un filósofo galés.

Richard Aaron

Nome orixinal	(en) Richard Ithamar Aaron
Biografía
Nacemento	6 de novembro de 1901 Seven Sisters, Reino Unido (en)
Morte	29 de marzo de 1987 (85 anos) Aberystwyth, Reino Unido
Causa da morte	Alzhéimer
Educación	Oriel College Universidade de Cardiff Ysgol Gyfun Ystalyfera (en)
Actividade
Campo de traballo	Epistemoloxía, historia da filosofía, metafísica e filosofía
Ocupación	filósofo, epistemólogo
Empregador	Efrydiau athronyddol (en) (1938–1968) Universidade de Aberystwyth (1932–1969) Universidade de Swansea (pt) Universidade Yale
Influencias	John Cook Wilson (en) , Harold Arthur Prichard (en) , W. D. Ross (pt) e A. C. Ewing (pt)
Obra
Arquivos en	Biblioteca Nacional de Gales [ GB 0210 AARON]
Familia
Fillos	Jane Aaron
Premios
Comandante da Orde do Imperio Británico  Membro da Academia Británica

Traxectoria

Estudou no instituto de Ystalyfera e en 1918 pasou á Universidade de Gales para estudar filosofía e historia, realizou estudos de posgrao en Oxford. En 1926 comezou a dar clases no departamento de filosofía da Universidade de Swansea, logrou o doutoramento 1928 coa tese "The history and value of the distinction between intellect and intuition". En 1932 logrou a cátedra de filosofía na Unversidade de Aberystwyth. As súas primeiras publicacións versaron sobre epistemoloxía, máis adiante centrou a súa atención na obra de John Locke, suscitado pola descuberta de información inédita na Lovelace Collection, unha colección de papeis que John Locke deixou ao seu primo [Peter King]]. Nesa colección atopou cartas, cadernos, catálogos e en especial a versión manuscrita da obra de Locke "An Essay Concerning Human Understanding", ata entón considerada perdida. A investigación de Aaron levouno a publicar, John Lock, libro sobre a vida e a obra de Locke, que se converteu na obra de referencia sobre o asunto. Aaron publicou varios libros máis, incluído un libro en galés sobre a historia da filosofía, Hanes athroniaeth—o Descartes i Hegel en 1932. En 1952 publicou The Theory of Universals, onde ataca a noción de universais como formas platónicas. Entre 1952 e 1953 foi profesor visitante da Universidade Yale, e tras estudar o terceiro borrador de An Essay Concerning Human Understanding na Pierpont Morgan Library, aumentou considerablemente a segunda edición de John Locke. Foi presidente da Aristotelian Society durante o período 1957-1958. En 1971 publicou Knowing and the Function of Reason. Tras a súa xubilación en 1969, axudou a escribir artigos para a edición de 1974 da Encyclopædia Britannica.