Radelchis I de Benevento
Radelchis I (m. 851) foi tesoureiro e despois príncipe de Benevento desde 839, ano no que asumiu o trono tras o asasinato (ocorrido probabelmente baixo a súa propia instigación) do príncipe Sicardo, ata a súa morte. Durante o seu reinado, o principado beneventano perdeu boa parte dos seus territorios, que pasaron a constituír o Principado de Salerno.
| Nome orixinal | (it) Radelchi I (la) Radelchis I  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | século IX |
| Morte | 851 |
| Actividade | |
| Ocupación | tesoureiro (pt)  |
| Outro | |
| Título | Prince of Benevento (en) (839–851) |
| Fillos | Adelchis de Benevento, Radelgardo de Benevento |
 | |
Traxectoria
editarSegundo a Chronica Sancti Benedicti Casinensis, Landolfo o Vello, que fora aliado de Sicardo, liberou de prisión ao irmán deste último, Siconolfo, e coa axuda Guaiferio, xefe da familia salernitana dos Dauferidi, conduciuno a Salerno para que fose proclamado príncipe en oposición ao usurpador Radelchis. Coa aclamación de Siconolfo tivo comezo unha guerra civil de máis de dez anos que convulsionou o principado e levou á división en dúas partes do seu vasto territorio, correspondente á chamada Longobardia Minor.
No 841 Radelchis obtén a axuda de mercenarios sarracenos, como fixera había catro anos o duque Andrea II de Nápoles. Ás correrías dos soldados musulmáns, que saquearon a cidade de Capua e obrigaron a Landolfo a fundar unha nova capital nos arredores do outeiro de Triflisco, respondeu Siconolfo, que pagou á súa vez tropas de mercenarios sarracenos para contrarrestar as ofensivas de Radelchis. Os dous príncipes cristiáns e os seus guerreiros musulmáns provocaron por todas partes saqueos e devastacións, gañándose a cólera do rei de Italia Ludovico II. Coroado co-emperador no 850, Ludovico dedicouse enseguida á pacificación dos longobardos do sur de Italia, obrigando a Radelchis e Siconolfo a asinar un acordo de paz no 851. O capitular serviu para ratificar oficialmente, baixo a autoridade do soberano carolinxio, o acordo de principio ao que xa chegaran os dous rivais. Este establecía que o vasto territorio beneventano fose dividido en dúas partes: o principado de Benevento, notabelmente reducido, quedoulle a Radelchis; a Siconolfo foille recoñecido o dominio sobre as restantes rexións, que constituíron o principado de Salerno. Ademais, Ludovico expulsou de Benevento aos guerreiros sarracenos do Emirato de Bari. Tras a división, Radelchis viviu poucos meses e o seu trono foi herdado polo seu fillo Radelgardo.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Gwatkin, H.M., Whitney, J.P. (ed) et al. The Cambridge Medieval History: Volume III. Cambridge University Press, 1926.
- Caravale, Mario (ed). Dizionario Biografico degli Italiani: LXIII Labroca – Laterza. Roma, 2004.
- Chronica S. Benedicti Casinensis Arquivado 05 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine..
Outros artigos
editar| Principado de Benevento | ||
|---|---|---|
Segue a: Sicardo de Benevento |
Radelchis I de Benevento | Precede a: Radelgardo de Benevento |
| - | ||