Proton K/D-1
Proton K/D-1 é o nome dunha variante do modelo de foguete espacial Proton K, pertencente á familia de foguetes Proton, tamén coñecidos como UR-500. Foi usado para poñer en órbita cargas medias e pesadas e deixou de estar en servizo no ano 1989. A principal diferenza co Proton K é que usaba unha etapa adicional Block D-1 ideada en principio para lanzar cargas en traxectorias luares e planetarias.[1][2]
| Proton K/D-1 / Proton K Blok-D-1 / 8K82K 11S824M | |
|---|---|
| Función | Lanzador espacial de capacidade media e alta. |
| país de orixe | Unión Soviética / Rusia[1] |
| Tamaño | |
| altura | 57,0 m[1] |
| diámetro | 4,15 m[1] |
| masa | 707.810 kg[1] |
| Etapas | 4[1] |
| foguetes derivados | |
| Familia | Proton[1] |
| Lanzamento históricos | |
| Estado | Retirado[1] |
| Sitios | Cosmódromo de Baikonur[2] |
| Total de lanzamentos | 10[1][2] |
| exitosos | 10[1][2] |
| Voo inaugural | 9 de agosto de 1978[1][2] |
| Último voo | 1 de decembro de 1989[1][2] |
| Primeira etapa – 8S810K[1][2][3] | |
| altura | 21,20 m[3] |
| diámetro | 4,15 m[3] |
| masa baleiro | 31.100 kg[3] |
| masa cheo | 450.510 kg[3] |
| impulsado por | 6 RD-253[3] |
| potencia máxima | 10.470,16 kN[3] |
| Impulso específico | 267 s (a nivel do mar), 316 s (no baleiro)[3] |
| propelente | Tetróxido de nitróxeno e UDMH[3] |
| Segunda etapa – 8S811K[1][2][4] | |
| altura | 14,00 m[4] |
| diámetro | 4,15 m[4] |
| masa baleiro | 11.715 kg[4] |
| masa cheo | 167.828 kg[4] |
| impulsado por | 4 RD-0210[4] |
| potencia máxima | 2399,22 kN[4] |
| Impulso específico | 230 s (a nivel do mar), 327 s (no baleiro)[4] |
| propelente | Tetróxido de nitróxeno e UDMH[4] |
| Terceira etapa – 8S812K[1][2][5] | |
| altura | 6,50 m[5] |
| diámetro | 4,15 m[5] |
| masa baleiro | 4185 kg[5] |
| masa cheo | 50.747 kg[5] |
| impulsado por | 1 RD-0212[5] |
| potencia máxima | 630,17 kN[5] |
| Impulso específico | 230 s (a nivel do mar), 325 s (no baleiro)[5] |
| propelente | Tetróxido de nitróxeno e UDMH[5] |
| Cuarta etapa – Block D-1 (11S824M)[1][2][6] | |
| altura | 5,50 m[6] |
| diámetro | 3,70 m[6] |
| masa baleiro | 1830 kg[6] |
| masa cheo | 14.000 kg[6] |
| impulsado por | 1 RD-58M[6] |
| potencia máxima | 85,02 kN[6] |
| Impulso específico | 352 s (no baleiro)[6] |
| propelente | Osíxeno líquido e queroseno[6] |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Características editar
O Proton K/D-1 foi pensado orixinalmente para lanzar naves a órbitas planetarias, e en particular para enviar sondas non tripuladas cara Marte e Venus. Usouse tamén para enviar observatorios pesados a órbitas terrestres elevadas.[1][2]
O primeiro voo dun Proton K/D-1 tivo lugar o 9 de setembro de 1978 e o último o 1 de decembro de 1989..[1][2]
Historial de lanzamentos editar
| Voo[2] | Data[2] | Rampla de lanzamento[2] | Carga[2] | Resultado[2] | Notas[2] |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 9 de setembro de 1978 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 81/23 | Venera 11 | Éxito. | Primeiro voo dun Proton K/D-1. |
| 2 | 14 de setembro de 1978 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 81/24 | Venera 12 | Éxito. | |
| 3 | 30 de outubro de 1981 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/40 | Venera 13 | Éxito. | |
| 4 | 4 de novembro de 1981 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/39 | Venera 14 | Éxito. | |
| 5 | 23 de marzo de 1983 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/39 | Astron 1 | Éxito. | |
| 6 | 2 de xuño de 1983 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/39 | Venera 15 | Éxito. | |
| 7 | 7 de xuño de 1983 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/40 | Venera 16 | Éxito. | |
| 8 | 15 de decembro de 1984 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/39 | Vega 1 | Éxito. | |
| 9 | 21 de decembro de 1984 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/40 | Vega 2 | Éxito. | |
| 10 | 1 de decembro de 1989 | Cosmódromo de Baikonur, rampla 200/40 | Granat | Éxito. | Último voo dun Proton K/D-1. |
Notas editar
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 Mark Wade (2011). "Proton-K/D-1" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2016.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "Proton-K Blok-D-1" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Mark Wade (2011). "Proton K-1" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2016.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Mark Wade (2011). "Proton K-2" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 Mark Wade (2011). "Proton K-3" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2016.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 Mark Wade (2011). "Proton 11S824M" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2016.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Proton K/D-1 |