Prago

O prago ou pargo (Pagrus pagrus, Linnaeus 1758; antes Sparus pagrus) é un peixe mariño da familia dos espáridos (Sparidae), propio do Atlántico. O nome procede do grego Pagrus, nome do dentón, outra especie da mesma familia.

Morfoloxía

É un peixe de corpo ovalado, alto e comprimido, que pode alcanzar tamaños de ata 91 cm de lonxitude e os 7,72 kg de peso (Fish Base), aínda que os talles habituais son moito máis reducidos, entre 30 e 35 cm. O perfil da cabeza baixa de súpeto desde os ollos á boca. Esta é pequena pero provista dunha potente dentadura formada por numerosos dentes afiados.

Posúe unha aleta dorsal, con 12 radios espiñosos e 10 brandos, e unha anal, con 3 raios espiñosos e 8 brandos. Presenta escamas patentes e é de cor rosada cos flancos prateados e o ventre abrancazado; presenta tamén bandas nos costados de cor amarelenta. A base da cola é abrancazada pero a aleta caudal é dun vermello escuro. As aletas son rosadas ou vermellas.

Semella ó ollomol, pero non ten a mancha negra sobre a aleta pectoral, característica desta especie.

Hábitat e bioloxía

Dúas robalizas e un prago, cociñados ó forno.

Habita o océano Atlántico (incluíndo o Mediterráneo), entre os paralelos 55º Norte e 43º Sur, desde as Illas Británicas ata a Arxentina, con preferencia polas augas subtropicais. Críase tamén en piscifactorías.

Vive sobre fondos de area e pedras, entre os 20 e os 40 m de profundidade, se ben pode alcanzar os 250 metros.

Aliméntase preferentemente de pequenos crustáceos.

Interese pesqueiro

As descargas nas lonxas galegas roldan nos últimos anos os 15.000-20.000 kg anuais, cifra que ascendeu a 38.556 kg en 2011.

Sinonimia

Ríos Panisse recolleu para esta especie os nomes de prago (ou pragho), xunto a pargo (ou pargho); tamén o diminutivo pragueta (e pragheta). Outras denominacións locais son maceta e machote, que explica como posible deformación popular de mazote, un dos nomes da dourada, da mesma familia; e testuda e testudo (en Muros e Mogor, Marín, respectivamente), en alusión ó abrupto perfil da cabeza.

Véxase tamén

Bibliografía

• DIRECCIÓN XERAL DE FORMACIÓN PESQUEIRA: Guía do consumidor de peixe fresco. Xunta de Galicia 1999.
• RÍOS PANISSE, M. Carmen: Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia (Invertebrados y peces). Anejo 7 (1977) de Verba.

Ligazóns externas

• Ficha FishBase