Pierre Abélard

Pierre Abélard, nado en Pallet en 1079 e finado en 1142, foi un filósofo escolástico francés, pai do método escolástico con Alexandre de Hales. A historia dos seus amores con Heloísa convertéronse en lendarios.

Pierre Abélard

Biografía
Nacemento	1079 (Gregoriano) Le Pallet (Reino de Francia)
Morte	21 de abril de 1142 (62/63 anos) Chalon-sur-Saône (Reino de Francia)
Lugar de sepultura	Héloïse and Abélard's tomb (en) , 7 (1817–) Museum of French Monuments (en) (1801–) Église Saint-Laurent de Nogent-sur-Seine (en) (1792–) Abadia do Paracleto (pt) Abbaye Saint-Marcel-lès-Chalon (en) Cemiterio do Père-Lachaise
Q132810959
1125 –
Datos persoais
Relixión	Catolicismo
Educación	École cathédrale de Paris (en)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía e Escolástica
Ocupación	teólogo, autobiógrafo, lóxico, escritor, poeta, compositor, lingüista, filósofo, relixioso
Movemento	Música do Clasicismo, Escolástica e Nominalismo
Profesores	Roscelin o Roscelino e Guillaume de Champeaux (pt)
Alumnos	João de Salisbury (pt) , Hilarius (en) , Robert of Melun (en) e Petrus Berengarius (pt)
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Obra
Obras destacables (1117) Dialectica (en) (século XII) Sic et non (pt)
Familia
Cónxuxe	Heloísa do Paracleto
Descrito pola fonte	Enciclopedia Católica Dictionary of Biblical Criticism and Interpretation (2007 ed.), (sec:Abelard, Peter (1079-1142)) Enciclopedia Leksikon

Os amores de Heloísa e Abelardo, cadro de Jean Vignaud, 1819

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia nobre. En 1099 marcha a París para estudar, converténdose en discípulo de Guillaume de Champeaux en Notre-Dame de París, contra o 1102, abre unha escola propia en Melun, nos arredores de París, aquí ensina retórica e filosofía escolástica, propagando as súas ideas nas escolas de Melun, Corbeil e París. É un mestre brillante con grande éxito, permitíndose mesmo atacar as ideas da doutrina do realismo ensinado polo seu mestre, Guillaume de Champeaux.

Relación con Heloísa

Abaelard und seine Schülerin Heloisa é un cadro do pintor Edmund Blair Leighton do ano 1882).

Elixido cóengo de Notre-Dame en 1115, nesta época namorouse de Heloísa, de 17 anos, sobriña do cóengo Fulbert, da que Abelard era o preceptor. Fulbert quixo separar os amantes, estes foxen á Bretaña ao se decatar de que ela estaba preñada, alí tiveron o fillo. Cando Heloísa volveu co seu tío non quixo revelar a súa voda para non prexudicar a vida eclesiástica de Abelardo, e ingresou no mosteiro de Argenteuil. Fulbert, para se vingar, mandou castrar a Abelard (1118) que ingresou no mosteiro de San Dionisio (1119). Posteriormente reabriu unha escola en Maisoncelle.

Os dous esposos estableceron correspondencia, o que os fixo universalmente coñecidos pola fermosura e platonismo das súas cartas, publicadas cara a 1130: Lettres d'Abélard et d'Héloïse.
Foi condenado por herexe no sínodo provincial de Soissons (1121) a instancias de Bernaldo de Claraval. Anos despois, en 1140, foi outra vez condenado en Sens. Ratificada a condena polo Papa Inocencio II, Abelard quixo ir a Roma para defenderse, pero enfermou no camiño e morreu no mosteiro de San Marcelo, preto de Chalon-sur-Saône.

Heloísa morreu 22 anos despois. Desde 1817 os dous corpos descansan na mesma tumba no cemiterio parisiense de Père-Lachaise.

Obras

Tumba de Abelardo e Heloísa.

• De Unitate et Trinitate divina.
• Sic et non.
• Scito te ipsum seu Ethica. ( "Coñécete a ti mesmo ou Ética")
• Dialéctica.
• Historia calamitatum.
• Ethica ou Scito te ipsum.
• Theologia christiana (foi o primeiro en empregar o termo teoloxía).
• Introductio ad Theologiam.

Véxase tamén

Bibliografía

• Diciopedia do século 21 1. Do Cumio, Galaxia e do Castro. 2006.