Parque Nacional Los Glaciares

parque nacional da Arxentina

O Parque Nacional Los Glaciares é unha área protexida federal na Provincia de Santa Cruz, na Arxentina. O parque ocupa unha superficie de 7.269´27 km², polo que é o parque nacional máis grande do país. Fundado o 11 de maio de 1937, alberga unha mostra representativa do bosque subpolar de Magallanes e da biodiversidade do deserto da Patagonia occidental en bo estado de conservación. En 1981, declarárono Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.[1][2]

Modelo:Xeografía físicaParque Nacional Los Glaciares
(es) Parque nacional Los Glaciares Editar o valor en Wikidata
Editar o valor en Wikidata
Imaxe
Tipoparque nacional da Arxentina
Reserva natural Editar o valor en Wikidata
Localización
División administrativaLago Argentino (departamento), Arxentina (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Mapa
 50°S 73°O / -50, -73
Características
Altitude919 m Editar o valor en Wikidata
Punto máis altoMonte Fitz Roy (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata  (3.406 m Editar o valor en Wikidata )
Superficie4.459 km²
Patrimonio da Humanidade: 726.927 ha Editar o valor en Wikidata
Patrimonio da Humanidade  
TipoPatrimonio natural  → América Latina-Caribe
Data1981 (5ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (vii) e (viii) Editar o valor en Wikidata
Identificador145
Categoría II da UICN: Parque Nacional
World Database on Protected Areas
IdentificadorEditar o valor en Wikidata 6 Editar o valor en Wikidata
Historia
Data de creación ou fundación1939 Editar o valor en Wikidata

Páxina weblosglaciares.com Editar o valor en Wikidata
Localización do parque na provincia de Santa Cruz na Arxentina.

O nome do parque fai referencia ao campo de xeo xigante dos Andes, o máis grande fóra da Antártida, Groenlandia e Islandia, que alimenta 47 grandes glaciares, dos que 13 desembocan cara ao océano Pacífico. Noutras partes do mundo, os glaciares comezan a unha altura de polo menos 2500 m. sobre o nivel medio do mar, pero debido ao tamaño do campo de xeo, estes glaciares comezan en só 1500 m., deslizandose cara a abaixo ata 200 m.. Los Glaciares limita co Parque Nacional Torres del Paine ao sur en territorio Chileno.[1]

Xeografía

editar
 
Representación da paisaxe relacionada co mapa da zona do glaciar Perito Moreno.

Os Glaciares, dos cales o 30% está cuberto de xeo, pódese dividir en dúas partes, cada unha delas correspondente a un dos dous grandes lagos alongados que contén parcialmente o parque. O lago Argentino, 1466 km² e o máis grande da Arxentina, está no sur, mentres que o Lago Viedma, 1100 km², está no norte. Ambos lagos alimentan o Río Santa Cruz que baixa ata a parte baixa de Porto Santa Cruz no Atlántico. Entre as dúas metades hai unha zona non turística e sen lagos chamada Zona Centro.

A metade norte está formada por parte do Lago Viedma, o Glaciar Viedma e algúns glaciares menores, e unha serie de montañas moi populares entre os afeccionados á escalada e ao sendeirismo, incluíndo o Monte Fitz Roy e Cerro Torre.

A parte sur ten, así como unha serie doutros máis pequenos, os principais glaciares que desembocan no lago Argentino: Glaciar Perito Moreno, Glaciar Upsala e Glaciar Spegazzini. Os barcos de excursión típicos viaxan entre os icebergs para visitar a Baía de Onelli, e os inaccesibles Spegazzini e Upsala. O Perito Moreno é accesible por terra.

O parque ten un clima temperado fresco e húmido.[3] As temperaturas medias oscilan entre 0,6 °C no inverno a 13,4 °C no verán aínda que en altitudes máis altas, a temperatura media anual pode roldar os -3 °C.[3] O parque recibe unhas precipitacións medias anuais de 500 mm. no oeste e de 900 mm. no leste que se distribúen uniformemente ao longo do ano.< ref name=PNLGbio /> As nevadas son comúns durante os meses máis fríos.[3]

Ecoloxía

editar

As montañas reteñen a maior parte da humidade do océano Pacífico, deixando pasar só a friaxe do xeo (media anual de 7´5 °C e creando a árida estepa patagónica no lado arxentino do cordal. Esta área é o hábitat do ñandu, guanaco, puma e Raposo gris de América do Sur, este último sufriu a invasión da industria gandeira e están en perigo de extinción. O guanaco, aínda que non está en perigo de extinción, tivo un descenso dramático da poboación histórica debido ao pastoreo a grande escala do gando en gran parte da Patagonia.[Cómpre referencia] Hai máis de 100 especies de aves na zona (cóndors, aguias e outros). Entre o xeo e a estepa patagónica hai unha zona fértil de bosques subpolares de Magallanes compostos principalmente por lengas e guindos, pero tamén ñires. Dentro destas zonas máis hospitalarias tamén viven cervos huemul e patos dos torrentes.[2]

Problemas

editar

O Parque Nacional Los Glaciares enfróntase a moitos problemas relacionados co turismo, o sobrepastoreo, os incendios forestais e moito máis. Hai zonas do parque onde o sobrepastoreo é un problema e contén moitas especies exóticas/invasoras e asilvestradas como gando vacún, lebres europeas e certos tipos de troitas. Os incendios forestais tiveron un forte impacto no lugar e tamén degradaron e destruíron partes do mesmo.

Uso humano

editar

Los Glaciares é unha gran atracción para os turistas internacionais.[2] Os puntos de partida dos percorridos son a cidade de El Calafate, á beira do lago Argentino pero fóra do parque, onde a administración do parque ten a súa sede, e El Chaltén aldea na parte norte do parque, ao pé do Fitz Roy. Outros puntos turísticos do parque inclúen Lago del Desierto e Lago Roca.[2]

Tamén se utilizou como un dos lugares de rodaxe de "Return of the Ice", o segundo episodio da serie documental de ciencia especulativa The Future is Wild.

  1. 1,0 1,1 "Parque Nacional Los Glaciares". UNESCO World Heritage Centre. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 "Welcome ao Parque Nacional Los Glaciares". www.losglaciares.com. 
  3. 3,0 3,1 3,2 "Parque Nacional Los Glaciares" (en castelán). Administración de Parques Nacionales. Arquivado dende o orixinal o 20 de febreiro de 2016. Consultado o 14 de agosto de 2015. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Kearney, Alan (1993). Mountaineering in Patagonia. Seattle, WA: Cloudcap. 

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar