Parc Güell

Parc Güell
	(es) Park Güell
Tipo	parque escultórico; parque
Epónimo	Eusebio Güell
Parte de	Obras de Antoni Gaudí
Situado na entidade xeográfica	Turó del Carmel
Localización
División administrativa	La Salut, España
	41°24′49″N 2°09′10″L / 41.4136, 2.1528
Características
Material usado	Trencadís; cerámica
Superficie	total: 20,2 ha; Patrimonio da Humanidade: 10,79 ha; zona de protección: 9,4 ha
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural
Data	1984 (8ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (ii) e (iv)
Identificador	320-001
Ben de interese cultural
Tipo	Monumentos do patrimonio histórico de España
Data	24 de xullo de 1969
Identificador	RI-51-0003818
Arte pública de Barcelona
Identificador	6021-1
Ben Cultural de Interese Nacional
Tipo	Monumentos do patrimonio histórico de España
Codi BCIN	58-MH-EN
Codi BIC	RI-51-0003818
Id. IPAC	62
Id. Barcelona	2617
Historia
Cronoloxía
1900-1906	construción
Sitio web	parkguell.barcelona…

O Parc Güell (en galego: Parque Güell) é un parque público con xardíns e elementos arquitectónicos situado na parte superior da cidade de Barcelona, en Cataluña.

É o resultado actual dunha infrutuosa operación urbanística que tentaba crear unha cidade xardín ao estilo inglés de acordo coas tendencias do momento que procuraban o contacto coa natureza. Foi deseñado por Antoni Gaudí, máximo expoñente do modernismo catalán, por encargo do empresario Eusebi Güell.

Historia

O proceso iniciouse no 1899 coa compra dos terreos de Can Montaner por parte do financeiro Eusebi Güell, e un ano máis tarde coa encarga do estudo desta iniciativa a Antoni Gaudí, seguindo no 1902 coa compra dunha segunda parcela, propiedade de Ramón Coll i Pujol.

A construción do parque tivo lugar entre os anos 1901 e 1904, ocupando unha superficie dunhas 15 hectáreas de terreo aproximadamente e nunha localización situada entre 150 m. e 200 m. de altitude cunha topografía moi accidentada. Adquirido polo Concello de Barcelona foi convertido en parque público o 1922, declarado de interese artístico no 1969 e patrimonio mundial por parte da UNESCO o ano 1984.

Características

O parque Güell é o proxecto de zona residencial impulsado polo mecenas e grande amigo de Gaudí, Eusebi Güell. Seguindo o modelo das cidades-xardín, de moda en Gran Bretaña, constrúen os equipamentos e zonas verdes de sesenta vivendas que nunca se levaron a cabo.

En honor á paixón de Güell pola mitoloxía, Gaudí deseñou aquel contorno como unha nova Delfos grega. Así, a gran praza descuberta, destinada a ser o centro da vida social emula un teatro grego. A súa forma vén definida por unha varanda-banco que se curva en innumerables lugares e que permite, segundo a persoa, sentar na zona cóncava ou convexa, estando só ou en grupo.

Gaudí, no seu profundo respecto pola natureza, negouse a aplanar o terreo daquela leira árida e pedregosa, e someteu a súa arquitectura ós ditados da paisaxe para trazar tres quilómetros de paseos e viadutos.

A meticulosidade de Gaudí en tódolos detalles era tal que tivo en conta a acústica: os viadutos recubertos de materiais irregulares, situados xunto á zona residencial, absorberían o ruído das carruaxes; en cambio, a sala hipóstila, foco de vida social, está revestida de materiais duros, como o trencadís, onde se reflicte o son e produce un efecto de eco.