Museu Pau Casals

O Museu Pau Casals (en galego Museo Pau Casals) é un museo centrado na vida e obra do violonchelista catalán Pau Casals, situado no paseo marítimo de Sant Salvador, en El Vendrell, Provincia de Tarragona (Cataluña). Foi inaugurado en 1974.

Museu Pau Casals
Coordenadas
Na rede
http://www.paucasals.org
[ editar datos en Wikidata ]

Historia

A Fundació Pau Casals foi creada en 1972 polo propio Casals e a súa dona, Marta Montañez, coa intención de conservar o patrimonio da Vil·la Casals. Casals morrería un ano despois en Porto Rico.

Ao pouco de morrer, en 1974 abríronse as portas dalgunhas salas do predio ao público, como a Sala de la música e a Sala del Sentiment, reconvertida agora en pinacoteca. Un par de anos despois, en 1976, inaugurouse a primeira versión da casa-museo.

O museo permaneceu pechado entre 1996 e o 2 de xuño de 2001 a causa da rehabilitación do edificio tanto a nivel estrutural como museográfico.

Obxectivo

O museo ten a misión de conservar, preservar e divulgar a figura de Pau Casals, a súa obra e o seu patrimonio.

O edificio

A principios do século XX, máis concretamente en 1908, Pau Casals mercou uns terreos e encargou a construción dunha casa de veraneo no barrio marítimo de San Salvador, que daquela estaba a uns tres quilómetros do núcleo urbano de El Vendrell. Casals bautizouna co nome de Vil·la Casals. Un ano despois asinou un contrato con Josep Carreras e Francisco Solà, construtor e arquitecto, respectivamente.

As obres de construción non comezaron ata xaneiro de 1910. O ano seguinte Casals xa foi veranear á leira coa súa familia. Nos veráns posteriores, pasou tempadas con músicos de renome como Enric Granados, Donald F. Tovey ou Mieczyslaw Horszowski.

O edificio tiña dous andares presentadas nun corpo central e un soportal con vistas ao mar. Progresivamente foise ampliando o predio e foi incorporando novas instalacións, como unha pista de tenis, un xardín, unha horta e a finais dos anos 20 unhas casas para os convidados. Naquel momento tamén se mudou a varanda da terraza por unha balaustrada.

Antoni Puig i Gairalt realizou as primeiras reformas importantes do edificio a principios dos anos '30, para darlle un aspecto novecentista.

En 1935 proxectouse unha Sala de Concertos e a Sala del Vigatà, onde se instalaron as obras de Francesc Pla i Duran, coñecido como el Vigatà. Trátase dun conxunto de pinturas do século XVIII. Tamén se creou unha galería de esculturas con obras de Josep Clarà (Apol·lo), Martí Llauradó e Josep Llimona.

Pau Casals non puido desfrutar moito das reformas da casa, xa que en 1939, ao pouco tempo de finalizar as obras, estalou a Guerra Civil Española e tivo que se exiliar. Non volvería nunca máis.

A casa foi custodiada polo seu irmán Lluís Casals e outros membros da súa familia ata 1976, data na que se inaugurou definitivamente o museo.

Colección

Dentro da casa-museo de Pau Casals atópanse recompilados e expostos diversas esculturas, pinturas, instrumentos musicais, fotografías, autógrafos, mobles e outros obxectos persoais do músico.

Mentres Pau Casals vivía en Cataluña adicouse a formar unha colección privada de pintura catalá. Actualmente poden verse no museo obras de artistas vinculados á Sala Parés e ao círculo de Joan Merli.

Fondo documental

O fondo documental da Fundació Pau Casals consérvase no Arxiu Nacional de Catalunya, en Sant Cugat del Vallès. Esta fonte está formada por toda a documentación referente tanto á vida persoal como profesional do mestre entre 1876 e 1976. Salientan algunhas das súas composicións e a súa correspondencia persoal, onde se pode constatar a relación que mantivo con diversas personalidades do mundo da cultura catalá. Tamén destaca o apartado de documentos sonors e de imaxe.

Véxase tamén

Outros artigos

• Museo Pablo Casals de Porto Rico

Ligazóns externas

• www.paucasals.org