Movemento Popular Democrático
O Movemento Popular Democrático, anteriormente chamado Alianza Democrática Turnhalle, é unha agrupación de partidos políticos de Namibia, rexistrada como un partido unido con fins de representación parlamentaria.
| Movemento Popular Democrático | |
|---|---|
| Partido político de Namibia | |
| Dirixentes e organización | |
| Líder | McHenry Venaani |
| Mocidades | PDM Youth League |
| Filiación internacional | Unión Internacional Demócrata |
| Historia | |
| Fundación | novembro de 1977 |
| Posicións políticas | |
| Ideoloxía | Conservadorismo |
| Outros datos | |
| Sede | Windhoek, Namibia |
| Na rede | |
| http://www.dtaofnamibia.org/ | |
En coalición coa Fronte Democrática Unida (FDU) constituíu a oposición oficial no parlamento até as eleccións parlamentarias de 2009. O partido actualmente mantén cinco escanos na Asemblea Nacional de Namibia, un escano no Consello Nacional de Namibia e é a oposición oficial. McHenry Venaani é presidente do PDM.
O PDM é membro asociado da Unión Internacional Demócrata, un grupo transnacional de partidos políticos nacionais identificados xeralmente co conservadorismo político de centro dereita, que é membro da Unión Democrática de África, creada en Accra (Ghana) en febreiro de 2019.
Historia editar
O partido formouse como Alianza Democrática Turnhalle en novembro de 1977 como resultado da Conferencia Constitucional de Turnhalle celebrada en Windhoek entre 1975 e 1977, e como contrapeso e principal oposición á Organización do Pobo de África do Suroeste (SWAPO).[1] Os participantes da Conferencia Constitucional saíron do Comité Constitucional pola insistencia do Partido Nacional de manter a lexislación do apartheid na nova constitución. Tanto a conferencia como o ADT recibiron o nome do edificio Turnhalle, nome alemán do edificio de Windhoek onde se celebrou a Conferencia.[2]
A ADT gañou as eleccións lexislativas de África do Suroeste en 1978 por unha esmagadora maioría, reclamando 41 dos 50 escanos. Isto debeuse en gran parte á "intimidación xeneralizada",[3] e a presenza de tropas surafricanas, particularmente no norte do territorio.[4]
O goberno interino posterior, formado por unha Asemblea Nacional e un Consello de Ministros, durou até o 18 de xaneiro de 1983 cando, debido á inxerencia continuada do Administrador Xeral surafricano, o Consello de Ministros dimitiu. O 18 de xaneiro de 1983 Suráfrica aceptou a disolución tanto do corpo lexislativo como do executivo, sen que se fixasen eleccións, e asumiu de novo a autoridade administrativa sobre África do Souroeste.[5][6][7]
Este baleiro durou até o 17 de xuño de 1985, cando o Goberno de Transición de Unidade Nacional (GTUN) foi instalado polo Administrador Xeral surafricano. As súas accións lexislativas e executivas estiveron sometidas a aprobación surafricana,[8] co Administrador Xeral recentemente nomeado, Louis Pienaar, tendo o dereito de veto a todas as lexislacións.[9] O GTNU era percibido como un organismo en gran parte impotente que buscaba unha reforma moderada, pero foi incapaz de obter o recoñecemento das Nacións Unidas.[10] A ADT tamén dominou este goberno, aínda que non con maioría absoluta: na Asemblea Nacional de 62 escanos a ADT ocupaba 22, e cinco partidos máis pequenos obtiveron 8 escanos cada un.[9] O 1 de marzo de 1989 o GTNU foi suspendido segundo os termos da Resolución 435 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas,[5] para que dera paso a un goberno independente, determinado polas eleccións parlamentarias que se celebraron en novembro de 1989]. O SWAPO gañou as eleccións, quedado en segundo lugar a ADT.[11][12]
A asociación no pasado da ADT co goberno do apartheid antes da independencia de Namibia segue afectando a súa imaxe pública actual. O 4 de novembro de 2017, días despois do seu 40º aniversario, o partido pasou a denominarse Movemento Popular Democrático co fin de facilitar a modernización e desbotar o seu nome "colonial".[13]
Notas editar
- ↑ Kangueehi, Kuvee (22 de outubro de 2004). "DTA 'Down but Not Out'". New Era (Namibia). Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 31 de xullo de 2019.
- ↑ Dierks, Klaus. "Chronology of Namibian History, 1977". klausdierks.com. Consultado o 31 de xullo de 2019.
- ↑ Okoth, Assa (2006). A History of Africa: African nationalism and the de-colonisation process [1915–1995] 2. East African Publishers. p. 195. ISBN 9966253580.
- ↑ Dierks, Klaus. "Chronology of Namibian History, 1978". klausdierks.com. Consultado o 31 de xullo de 2019.
- ↑ 5,0 5,1 Democratic Elections in Namibia. An International Experiment in Nation Building 1989, p. 12.
- ↑ Owen, Robert C. (Winter 1987–88). "Counterrevolution in Namibia". Air & Space Power Journal. Arquivado dende o orixinal o 31 de decembro de 2016. Consultado o 31 de xullo de 2019.
- ↑ Nohlen, Dieter; Krennerich, Michael; Thibaut, Bernhard (1999). Elections in Africa: a data handbook. Oxford University Press. p. 660. ISBN 0-19-829645-2. Consultado o 31 de xullo de 2019.
- ↑ Dierks, Klaus. "Chronology of Namibian History, 1985". klausdierks.com. Consultado o 31 de xullo de 2019.
- ↑ 9,0 9,1 Democratic Elections in Namibia. An International Experiment in Nation Building 1989, p. 13.
- ↑ DTA 'Down but Not Out' Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine. RehobothBasters.org
- ↑ Namibia Arquivado 01 de xaneiro de 2010 en Wayback Machine. Tiscali Encyclopedia.
- ↑ Wren, Christopher S (15 de novembro de 1989). "Namibia Rebel Group Wins Vote, But It Falls Short of Full Control". New York Times.
- ↑ Iikela, Sakeus (6 de novembero de 2017). "Exit DTA, enter PDM". The Namibian.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- "Democratic Elections in Namibia. An International Experiment in Nation Building" (PDF). National Democratic Institute for International Affairs. Xuño de 1989.
Ligazóns externas editar
- DTA of Namibia Páxina web oficial.
- Reprint of "Namibian Voters Deny Total Power to SWAPO" by Michael Johns, The Wall Street Journal, 18 de movembro de 1989.