Misión Krulak-Mendenhall

A misión Krulak-Mendenhall foi unha expedición de investigación de feitos levada a cabo pola administración Kennedy no sur de Vietnam a comezos de 1963. O fin desta expedición era investigar o progreso do réxime vietnamita e os conselleiros militares do goberno estadounidense que se estaban enfrontando á Fronte Nacional de Liberación de Vietnam no sur do país. A misión foi dirixida por Victor Krulak e Joseph Mendenhall. Krulak era un xeneral de alto mando dentro da mariña estadounidense mentres que Mendenhall era oficial sénior da Oficina de Asuntos Exteriores con experiencia en manexar asuntos referentes a Vietnam.

Xeneral Victor Krulak da Marina dos Estados Unidos

A incursión de catro días comezou o 6 de setembro de 1963, o mesmo en que o Consello Nacional de Seguridade se reunía e chegaba á conclusión de que as tensións entre Estados Unidos e Vietnam do Sur ían en aumento. Houbo disturbios civís no sur de Vietnam ao tempo que aumentaban as manifestacións budistas contra a discriminación relixiosa do réxime católico do presidente Ngo Dinh Diem. Tras os disturbios nas pagodes budistas que deixaron un gran número de mortos, Estados Unidos autorizou unha serie de investigacións a través dun telegrama enviado ao embaixador Henry Cabot Jr.

Nos seus testemuños ao NCS, Krulak enviaba informes optimistas sobre o progreso da guerra, mentres que Mendenhall presentaba unha visión sombría de fracaso militar e descontento xeral.

Krulak ignorou o apoio popular ao Viet Cong, sentindo que os esforzos dos soldados vietnamitas no campo non se verían afectados polo malestar do público ante políticas de Diệm. Mendenhall centrábase en medir o sentimento dos vietnamitas urbanos e concluíu que as políticas de Diệm incrementaban a posibilidade de guerra civil civil e estaban provocando que o sur vietnamita baixo o Viet Cong mellorase a calidade das súas vidas. Os informes diverxentes levaron ao presidente Jonh F. Kennedy a preguntar a ambos: "Visitastes o mesmo país?"

O informe inconcluso foi obxecto de discusión entre os principais asesores de Kennedy. Varias vías de acción respecto a Vietnam foron discutidas, entre elas apoiar un cambio de réxime ou tomar medidas selectas deseñadas para trabar a influencia de Ngo Dinh Nhu, irmán e conselleiro político do presidente. Nhu e a súa esposa eran vistos como unha das principais causas dos problemas políticos do sur de Vietnam.

Antecedentes

Tras os tiroteos de Hue Phat Dan do 8 de maio, iniciáronse as protestas civís no sur de Vietnam. Nove budistas foron disparados por católicos do réxime do presidente Ngo Dinh Diem tras desafiar unha lei que vetaba as bandeiras budistas en Vesak, a celebración do aniversario de Budha e manifestarse en contra do goberno. Tras os tiroteos, os líderes budistas formaron unha alianza para pedir a Diem igualdade relixiosa e unha compensación ademais de xustiza para as vítimas e as súas familias, pero Diem e a súa resistencia fixeron que as protestas aumentasen. A inmolación do monxe budista Thich Quang Duc en Saigon foi un desastre para as relacións públicas do réxime de Diem xa que as fotos do suceso chegaron ás portadas dos periódicos a nivel mundial e converteuse nun símbolo das políticas de Diem. Mentres as protestas continuaron, as forzas especiais do Exército da República de Vietnam, leais ao irmán do presidente, levaron a cabo redadas en pagodes o día 21 de agosto, deixando un gran número de baixas e danos baixo a lei marcial. Universidades e institutos foron pechados, o que provocou protestas dos budistas. Mentres tanto, a loita contra o Viet Cong comezaba a perder forza debido aos rumores dunha loita interna entre as tropas de ARVN, que foi expandida por varios xenerais que montaron o complot para distraer a atención da insurxencia. Tras as incursións ás pagodes, a administración Kennedy mandou un telegrama á embaixada de Saigón ordenando explorar a posibilidade dun novo líder.

Iniciación da expedición

Ao finalizar a reunión do Consello Nacional de Seguridade, o 6 de setembro foi acordada a prioridade de obter información sobre o que estaba ocorrendo en Vietnam. O Secretario de Defensa, Robert McNamara, propuxo mandar o xeneral Victor Krulak nunha expedición para buscar probas. O Consello de Seguridade Nacional dos Estados Unidos acordou que Joseph Mendenhall, oficial da Oficina de Asuntos Exteriores con experiencia en Vietnam, o acompañaría e a misión comezaría ese mesmo día.

Na súa viaxe de volta a Washington D.C, Krulak e Mendenhall levaron a John Mecklin, director do Servizo de Información, e a Rufus Phillips, director dos programas rurais para as Misións de Operacións dos Estados Unidos e conselleiro do Programa Estratéxico Hamlet para que informasen. O Departamento de Estado mandou á embaixada de Saigón un telegrama detallado que contiña preguntas sobre a opinión pública dos vietnamitas de todos os estratos da sociedade. En palabras de Krulak, o obxectivo era observar "os efectos dos recentes eventos desencadeados polas actitudes dos xenerais vietnamitas e o esforzo na guerra contra o Viet Cong".

Nunha viaxe de 4 días, os dous homes viaxaron a través de Vietnam antes de regresar a Washington co seu informe. Krulak visitou 10 localizacións en 4 zonas das forzas da ERVN e falou co embaixador Henry Calbot Jr, o xefe das forzas armadas estadounidense en Vietnam, Gxneral Paul Harkins e o seu cadro de persoal, 87 conselleiros e 22 oficiais do ERVN. Mendenhall viaxou a Saigon, Hué, Da, Nang e outras cidades das provincias, falando con aliados vietnamitas. As súas análises da situación foron opostas. Mecklin escribiu "foi unha misión moi importante, que consistía en viaxar 24 000 millas e asimilar a situación en Vietnam en tan só catro días, e era unha síntoma de que o goberno estadounidense estaba involucrado". A misión estaba marcada polas tensións entre os líderes de ambos os países. Mendenhall e Krulak non se levaban ben e falaban o necesario. Mecklin e Krulak pelexaron no voo de volta, Krulak non aprobaba a idea de Mecklin de levar vídeos televisivos que foron prohibidos polo réxime de Diem, xa que cría que era violar a soberanía. Tras unha longa e agre discusión no avión, Krulak cominou a Mecklin parq que deixase o vídeo en Alaska durante a parada para repostar e así o fixo.

Informe e reunión

O Consello de Seguridade Nacional dos Estados Unidos elixiu a mañá do 10 de setembro para escoitar o informe das delegacións. Mendenhall tiña experiencia en asuntos vietnamitas pois servira ao antigo embaixador, Elbrigde Durbrow, quen pedira a Diem en numerosas ocasións que realizase unha reforma política. Krulak era un marine coñecido pola crenza no uso da acción militar para conseguir os obxectivos no estranxeiro, co seu temperamento gañara o alcume de "Bruto" na súa carreira na loita libre na Academia Naval. O Vicesecretario de Defensa, Roswell Gilpatric notou que Mendenhall foi recibido "con grandes sospeitas no cuartel xeral do Pentágono" mentres que Krulak "foi ben recibido e gañou a confianza do Pentágono, tanto de militares como de civís".

Os antecedentes de Krulak e Mendenhall eran un reflexo dos seus informes tan opostos da guerra. Krulak deu unha visión optimista do progreso militar e non tivo en conta o efecto da crise budista no ERVN na loita contra o Viet Cong. A súa conclusión foi que "a estrela fugaz aínda seguía adiante e cun ritmo impresionante. Foi afectada polas crises políticas pero o impacto non é moi grande".

Krulak apuntou que aínda se requiría unha gran cantidade de combates, especialmente no Delta do Mekong, que era a rexión máis forte do Viet Cong. Krulak tamén informou que todos os niveis de oficiais do ERVN eran conscientes da crise budista pero pensaba que a maioría non permitiu que as súas crenzas relixiosas afectasen as súas relacións militares. Cría que os oficiais do ERVN eran obedientes e que levarían a cabo calquera acción que fose considerada legal. Krulak máis adiante apuntou que as crises políticas non afectaron ás relacións bilaterais. Respecto á visión dos líderes vietnamitas, Krulak predixo que había insatisfacción entre os oficiais, os cales cría que estaban dirixidos por Ngo Dinh Nhu irmán menor do presidente Diem, que era visto como o líder do réxime na sombra. Krulak cría que a maioría dos oficiais respaldaba a Nhu pero moi poucos estaban dispostos a dar un golpe de estado. Krulak informou que tres conselleiros estadounidenses criticaron a Nhu e ameazaron con abandonar o sur de Vietnam para evitar o desastre público en Nacións Unidas. Krulak pensou que todos estes problemas poderían ser superados polo que consideraba un exitoso esforzo militar e que a guerra sería gañada independentemente do liderado político. Predixo que o ERVN tiña pouca capacidade de facilitar unha mellora no goberno e pensou que non se renderían con facilidade.

Excluding the very serious political and military factors external to Vietnam, the Viet Cong war will be won if the current US military and sociological programs are pursued, irrespective of the grave defects in the ruling regime.

Excluíndo os moitos serios factores políticos e militares externos a Vietnam, a guerra do Viet Cong sería gañada polo exército estadounidense e os programas sociolóxicos están sendo levados a cabo, descaradamente na tumba que será o réxime que reina. 

Mendenhall discrepou e argumentou que o sentimento anti-Dem chegara a niveis onde o colapso do seu goberno era posible. Informou do "reino de terror" en Saigón, Hue e Dang, observando que o odio popular xeralmente reservado para os Nhus se estendera ao xeralmente respectado Diem. Mendenhall afirmou que moitos vietnamitas chegaran á crenza de que a vida baixo Diem era peor que baixo o Viet Cong. Mendenhall pensaba que unha guerra civil relixiosa era posible. Predixo que a guerra só sería gañada se había un cambio de réxime, doutra forma o sur de Vietnam colapsaría nun conflito sectario ou nunha ofensiva comunista masiva. A natureza contraditoria dos informes deu lugar á famosa frase de Kennedy: vostedes viaxaron ao mesmo país?

Debate

Krulak intentou explicar os informes contrastantes apuntando que Mendenhall estrevistara persoas de áreas urbanas mentres que el se adentrara en áreas rurais "onde estaba a guerra". Krulak afirmou que os asuntos políticos en Saigón no suporían un impedimento para as accións militares, declarando: "Podemos avanzar para gañar a guerra con Nhu quedando no poder". Roger Hilsman, asistente do secretario de estado declarou sobre o contraste dos informes que "a diferenza era entre un punto de vista militar e un punto de vista político". Durante o debate, Mendenhall afirmou que Saigón sufriu "unha caída virtual" tras as incursións ás pagodes. Mendenhall informou que os funcionarios vietnamitas temían ser vistos cos estadounidenses, recordou unha visita na que tivo que permanecer en silencio mentres o seu anfitrión vietnamita buscaba micrófonos. Mendenhall afirmou que "Saigón estaba pesado cunha atmosfera de medo e odio" e a súa xente temía máis a Diem que ao Viet Cong. Informou que moitos funcionarios xa non durmían nas súas casas por medo a ser arrestados en metade da noite pola policía secreta de Nhu. Moitos oficiais pasaban gran parte do día intentando negociar a liberación dos seus fillos, os cales foran encarcerados por participaren en protestas pro budistas. Mendenhall afirmou que os problemas internos eran agora a prioridade ante a guerra contra os comunistas.

Mendenhall denunciou que a reconciliación de Saigón e os xestos de boa vontade cara aos budistas era unha acción de cara ao público. Informou que os monxes das áreas provinciais foron arrestados en Saigon por demostrar que non volveran aos seus lugares orixinais como prometeran. Mendenhall anotou que cando os monxes foron liberados, o oficial Diem retivo os seus documentos de identidade, o que provocou que volveran a ser arrestados cando intentaban abandonar a capital. Os monxes foron marcados como membros do Viet Cong porque non contaban cos seus documentos de identidade. Como nova táctica expandida ao longo da capital, algúns monxes buscaron refuxios en casas dos membros do ERVN. Mendenhall insistiu que os Estados Unidos eran responsables da situación porque axudaron á familia Ngo a gañar poder, armala e financiala. Razoou que Diem usou as armas contra a súa propia xente, e Washington tamén compartía responsabilidades. Dixo: "unha negativa sería tamén unha interferencia nos asuntos vietnamitas". Segundo os arquivos do Pentágono "o grave fracaso de ambos os informes foi non entender o papel fundamental que o exército tiña en Vietnam". Os papeis chegan á conclusión de que o ERVN era a única institución capaz de depoñer e de substituír a Diem. Diem e Nhu déronse conta da súa capacidade de ameaza, responderon cun plan de división e conquista, usaron a prerrogativa da promoción de oficiais e nomearon os xenerais baseados na lealtade, dando ordes directas aos oficiais. Esta acción causou molestias entre os xenerais e fragmentou o seu poder. Krulak non se decatou de que se a situación se deterioraba ata o punto que o descontento con Diem posibilitase unha vitoria comunista, os xenerais intervirían en política polo que podería pasar baixo un mandato comunista. Nin Krulak nin Mendenhall parece que anticipasen que se unha xunta militar chegaba ao poder, o efecto de división das promocións políticas de Diem se manifestaría nunha loita polo poder dos xenerais. Ningún dos dous puxo énfase nos efectos prexudiciais que supoñerían unha loita interna entre os xenerais.

Consecuencias

A estratexia que recibiu unha maior consideración nas reunións do CNS, igual que na embaixada de Saigón e no Congreso, foi a suspensión da axuda non militar a Diem. Tras unha emisión errónea da Voz de América o 26 de agosto, que anunciou a suspensión da axuda, Logde recibiu a orde de suspender a axuda o 29 de agosto e facilitar un golpe. Mentres tanto, o Senado dos Estados Unidos comezou a facer presión á administración para que tomara medidas respecto a Diem. O senador Frank Church informou á administración da súa intención de condenar a represión anti-budista de Diem e facer un chamamento para poñer fin ás axudas se non se instauraba a igualdade relixiosa, pero finalmente Church aceptou retrasar temporalmente a introdución do proxecto de lei. Mentres a delegación estaba en Vietnam, a estratexia de usar a suspensión da axuda para presionar a Diem e que terminase as súas discriminacións relixiosas foi discutida no Departamento de Estado. Nunha entrevista do día 8 de setembro, o director da USAID, David Bell avisou que o Congreso eliminaría as axudas ao sur de Vietnam se Diem non cambiaba as súas políticas. O día 9 de setembro, Kennedy esqueceuse dos comentarios de Bell, declarando: "Non penso que unha redución da axuda a Saigón sexa boa neste momento". O 11 de setembro, o día despois de que Krulak e Mendenhall publicaran os seus informes, Logde cambiou a súa posición. Nun telegrama a Washington rendíase á consideración da suspensión da axuda non militar para prender a mecha de Dimen. Logde concluía que Estados Unidos non podería chegar a obter o que quería de Diem e tería que forzar os eventos futuros. Tras outra reunión na Casa Branca o mesmo día, o senador Church foi informado de que a lei era aceptable, así que a introduciu no Senado.

O Consello Nacional de Seguridade volveuse a reunir o 17 setembro para considerar as dúas propostas de Hilsman para tratar con Diem. O plan favorito de Hilsman e os seus colegas do Departamento de Estado era o das "presións e persuasións". Isto levaba a unha escalada de medidas tanto a nivel público como privado, incluíndo a suspensión selectiva e facer presión a Diem para que eliminase a Nhu do poder. A alternativa era "a reconciliación cun rehabilitado GVN (Red de Virus Global)" o cal incluía a imaxe pública das recentes accións políticas de Diem e un intento de salvar o máximo posible da situación. Ambas as propostas asumían que o ERVN non ía dar un golpe. O informe inconcluso viuse seguido dunha misión enviada Vietnam, que a McNamara-Taylor, encabezada polo secretario de defensa Robert McNamara e o xefe do Estado Maior, Maxwell D. Taylor.

Véxase tamén

Bibliografía

• Hammer, Ellen Joy (1987). A death in November : America in Vietnam, 1963 (en inglés) (1st ed.). New York: E.P. Dutton. ISBN 9780525242109. OCLC 15317660. 
• Jacobs, Seth (2006). Cold war mandarin : Ngo Dinh Diem and the origins of America's war in Vietnam, 1950-1963 (en inglés). Lanham, Md.: Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 9780742544475. OCLC 63297750. 
• Jones, Howard (2003). Death of a generation : how the assassinations of Diem and JFK prolonged the Vietnam War (en inglés). Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780195176056. OCLC 50630482.  Encyclopedia of the Vietnam War : a political, social, and military history (en inglés) (Abridged ed.). Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. 2000. ISBN 9781576070406. OCLC 46984209. 
• Karnow, Stanley. Vietnam, a history (2º ed.). New York, N.Y.: Penguin Books. ISBN 9780670842186. OCLC 37144898. 
• Encyclopedia of the Vietnam War : a political, social, and military history (en inglés) (Abridged ed.). Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. 2000. ISBN 9781576070406. OCLC 46984209.