Mikoyan-Gurevich MiG-25

O Mikoyan-Gurevich MiG-25 (designación OTAN: Foxbat) é un avión de recoñecemento e interceptor de alta velocidade deseñado e producido na Unión Soviética pola oficina de deseño Mikoyan-Guverich, sendo un dos poucos avións de combate feito principalmente de aceiro inoxidábel. Foi o derrradeiro avión deseñado por Mikhail Gurevich antes de retirarse.

MiG-25
MiG-25
Tipo	caza interceptor
Fabricante	Mikoyan
Deseñado por	Mikoyan
Primeiro voo	6 de marzo de 1964
Introducido	1970
Estado	servizo activo limitado
Unidades construídas	1.190

O primeiro protitipo voou o 6 de marzo de 1964 e o avión entrou en servizo en 1970. Tiña unha velocidade máxima operacional de Mach 2,83 (podíase chegar a Mach 3,2 pero con risco de causar un dano significante ao avión e aos motores) e contaba cun potente radar e catro mísiles aire-aire. Cando foi visto por primeira vez nunha fotografía de recoñecemento, as súas longas ás suxerían un enorme caza de gran manobrabilidade, nun momento no que as teorías de deseño estadounidenses tamén evolucionaban cara avións máis manobrables pola experiencia en combate da guerra de Vietnam. A aparición do Foxbat causou conmoción entre os analistas militares e observadores estadounidenses, que pediron apurar o desenvolvemento do F-15 Eagle a finais dos anos 60. Os occidentais entenderon mellor as capacidades do avión en 1976, cando o piloto soviético Viktor Belenko desertou nun MiG-25 aos Estados Unidos a través do Xapón. O peso do avión requiría grandes ás.

A produción da serie MiG-25 rematou no ano 1984 despois de fabricarse 1 190 exemplares. Foi un símbolo da Guerra fría e voou con diversas forzas aéreas de países do bloque soviético, e na actualidade aínda permanece en servizo limitado nalgúns países. É un dos avións militares que máis alto pode voar e o segundo máis rápido producido en serie, despois do SR-71 de recoñecemento que foi fabricado en moita menor cantidade.