Mari Chordà Recasens
Mari Chordà Recasens, tamén coñecida como Meri Chordà, nada en Amposta (Tarragona) en 1942, é unha artista, pintora, poeta e activista feminista sociocultural catalá.[1]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1942  (81/82 anos)Amposta, España |
| Ideoloxía política | Feminista |
| Actividade | |
| Ocupación | pintora, activista social, poetisa, escritora |
| Premios | |
| |
Traxectoria
editarFoi pioneira na expresión visual da sexualidade feminina libre e da vivencia da maternidade. É autora dos contos e poemas Quadern del cos i de l'aigua, con debuxos de Montse Clavé, unha das primeiras publicacións en Cataluña que describe de xeito aberto o descubrimento e a vivencia da sexualidade lésbica.
Fundou o local Lo Llar en Amposta en 1968, onde se celebraron concertos e actos de reivindicación social e cultural da Nova Cançó durante o fin do franquismo. Xunto con Carme Casas, Sat Sabater, Montse Solà e María José Quevedo fundou o espazo laSal Bar Biblioteca Feminista na rúa Riereta de Barcelona, lugar de recreo, acollida e intercambio cultural para moitas mulleres entre 1977 e 1979. É autora do cartafol de poesías e litografías ... i moltes altres coses, que circulou de forma anónima nas "Primeres Jornades de la Dona" no Paraninfo da Universidade de Barcelona (1976).
Amante do traballo colectivo feito por mulleres, Chordà foi tamén cofundadora e xerente de laSal edicions de les dones con Mariló Fernandez, Isabel Martínez e Isabel Monteagudo (1978-1990). A esta empresa cultural de mulleres sumáronse Mireia Bofill, María José Quevedo, Maria Bauçà, Carme Casas, Montserrat Abelló, Mercè Fernàndez, Goya Vivas e Isabel Segura. Dende laSal creou e impulsou l'Agenda de les Dones (1978-1990). Posteriormente, con Conxa Llinàs (Les Pumes), recreouna e mantívoa dende 1996 até 2009. Participou activamente na loita pola recuperación do espazo e do legado coñecido hoxe como La Bonne.
Na década de 2000 realizáronse dúas exposicións retrospectivas da súa obra: Mari Chordà. Passar i traspassar 1960-2000, comisariada por Marisa Díez de la Fuente, en Amposta (2000) que viaxou a Tortosa[2] e Vinc d'una zona humida. Mari Chordà, comisariada por Marta Darder, en La Bonne de Barcelona (2006).[3] O seu traballo formou parte da exposición The World goes Pop, celebrada na Tate Modern de Londres en 2015[4] e están incluídas na colección do Museo Raíña Sofía.[5] Na década de 2020 continúa coa súa actividade expositiva e escrita, así como o seu activismo sociocultural, especialmente vinculado a Ca la Dona, espazo no que colabora de xeito habitual.[6]
En 2022 o Museo Nacional de Arte de Cataluña presentou unha exposición de creadoras que traballaron sobre temas dos que as mulleres foron desposuídas, como o embarazo. Na exposición Maternasis (que tomou o nome do libro de Núria Pompeia), amais das de Mari Chordà, tamén se expuxeron obras da propia Pompeia, Roser Bru e Parvine Curie.[7] Ese mesmo ano gañou o premio GAC á artista consolidada, concedido polo Gremio de Galerías de Arte de Catalunya no marco da 15ª edición da Nit del Galerisme, pola exposición Una artista feminista pionera, que presentou a galería Mayoral.[8] O ano seguinte o Museo Nacional de Arte de Cataluña expuxo obras de Chordà na exposición temporal Quina humanitat? La figura humana després de la guerra (1940-1966).[9]
O Concello de Amposta dedicoulle unha praza en 2021.[10] Nas festas maiores do ano seguinte, nas que era a pregoneira, criticaba os tradicionais bous al carrer da vila, que cualificou de tortura.[11]
Notas
editar- ↑ Marimon, Sílvia (19 de xullo de 2019). "Els feminismes s'empoderen al CCCB". Diari ARA (en catalán). Consultado o 17 de agosto de 2024.
- ↑ Mari Chordà. Passar i traspassar, 1960-2000. Amposta: Ajuntament d'Amposta. Regidoria de Cultura. 2000.
- ↑ Vinc d'una zona humida. Mari Chordà. Barcelona: Centre de Cultura de Dones Francesca Bonnemaison. 2006.
- ↑ "Mari Chordà". Tate (en inglés).
- ↑ "Mari Chordà". Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía (en castelán).
- ↑ Zaera, Anna; Salamé, Albert (26 de xaneiro de 2022). "Mari Chordà: “Jo he sofert terrorisme domèstic, que era molt pitjor que el d’ETA”". VilaWeb (en catalán). Consultado o 17 de agosto de 2024.
- ↑ "Maternasis". Museu Nacional d'Art de Catalunya (en catalán).
- ↑ Palau, M. (7 de xuño de 2022). "Mari Chordà, premi GAC". El Punt Avui (en catalán) (Barcelona). Consultado o 17 de agosto de 2024.
- ↑ "Quina humanitat? La figura humana després de la guerra (1940-1966)". Museu Nacional d'Art de Catalunya (en catalán).
- ↑ "Amposta homenatja l’artista i activista social Mari Chordà amb una plaça amb el seu nom". Ajuntament d'Amposta (en catalán). 29 de outubro de 2021. Consultado o 17 de agosto de 2024.
- ↑ Moreno, Gustau (14 de agosto de 2022). "El pregó amb què Mari Chordà ha criticat els bous a les festes d’Amposta". Marfanta (en catalán). Consultado o 17 de agosto de 2024.