Marcel Carné

Marcel Carné
	;
Biografía
Nacemento	18 de agosto de 1906 ; París, Francia
Morte	31 de outubro de 1996 (90 anos); Clamart, Francia
Lugar de sepultura	Saint-Vincent Cemetery (en)
Actividade
Ocupación	director de cinema, crítico de cinema, crítico de arte, guionista, realizador
Obra
	Obras destacables (1938) Port of Shadows (en) ; (1939) Le Jour se lève (pt) ; (1945) Les enfants du paradis (pt) ;
Arquivos en	Cinémathèque Française ;
Premios
	(1996) grande oficial da Lexión de Honra; (1995) Premio do Cinema Europeo á traxectoria; (1991) David Luchino Visconti (en) ; (1989) Praemium Imperiale; (1983) oficial da Orde das Artes e as Letras; (1981) Grande Oficial da Orde Nacional do Mérito; (1979) César de honra; (1971) León de Ouro pola carreira; (1953) Leão de Prata (pt) , premiado polo traballo Thérèse Raquin (pt) ; (1939) Premio Louis-Delluc, premiado polo traballo Port of Shadows (en) ;
Descrito pola fonte	French-language art critics bibliographies (en) ; Obálky knih, ; Enciclopedia soviética armenia, volume 5, (p.272)
Sitio web	marcel-carne.com

Marcel Carné, nado en París o 18 de agosto de 1906^[1] e finado en Clamart (Altos do Sena) o 31 de outubro de 1996 foi un director de cinema francés. Foi unha figura clave do movemento do realismo poético.

Traxectoria

Carné era fillo dun ebanista, e a súa nai finou cando el tiña cinco anos.^[2] A súa carreira comezou como crítico de cinema, chegando a ser editor no semanario Hebdo-Films,^[3] e traballando para Cinémagazine e Cinémonde entre 1929 e 1933.^[4] Na mesma época traballou como axudante de cámara de Jacques Feyder, debutando como director coa curtametraxe Nogent, Eldorado du dimanche (1929).

Feyder aceptou unha invitación de Alexander Korda para traballar en Inglaterra e fixo posible que Carné tomase o seu proxecto e dirixise Jenny (1936).^[4] O filme iniciou a súa colaboración co guionista e poeta surrealista Jacques Prévert. Esta relación durou máis de doce anos e se envolveron no realismo poético.

Durante a ocupación alemá de Francia na segunda guerra mundial traballou na zona de Vichy onde sorteou os intentos de control artístico por parte do réxime; algúns dos membros do seu equipo eran xudeus, como Joseph Kosma e Alexandre Trauner e o propio Carné era abertamente homosexual. Baixo condicións difíciles dirixiu o seu filme máis recordado, Les enfants du paradis (1945) estreado trala liberación de Francia.

Na década de 1950 a sona de Carné baixara e os críticos de Cahiers du cinéma desprezárono, dándolle os méritos dos seus filmes só a Prévert.^[5] Á parte do éxito de 1958 Os mentireiros, os filmes de posguerra de Carné foron unha serie de fracasos.

Filmografía

Nogent - Eldorado du Dimanche^[6] 1929
Jenny (1936)
Drôle de drame (1936)
Le Quai des brumes (1938)
Hôtel du Nord (1938)
Le Jour se lève (1939)
Les Visiteurs du soir (1942)
Les enfants du paradis (1945)
Les Portes de la nuit (1946)
La Marie du port (1949)
Juliette ou La clef des songes (1951)
Thérèse Raquin (1953)
L'Air de Paris (1954)
Os mentireiros (1958)
Terrain vague (1960)
Trois chambres à Manhattan (1965)
Les Jeunes loups (1968)
Les Assassins de l'ordre (1971)
La Merveilleuse visite (1973)
La Bible (1976)

Notas

↑ Artigo explicando o problema coa data de nacemento de Marcel Carné Arquivado 13 de outubro de 2009 en Wayback Machine. (en francés)
↑ Gary Arnold "Vaults: Remembering Marcel Carne", Arquivado 07 de xuño de 2011 en Wayback Machine. The Washington Times, 9 de agosto de 2009
↑ Alan Riding "Marcel Carne, Film Director, Dies at 90", New York Times, 1 de novembro de 1996
↑ ^4,0 ^4,1 Richard Roud "Marcel Carné and Jacques Prevert" in Roud Cinema: A Critical Dictionary: Volume One, Aldrich to King, Londres: Secker & Warburg, 1980, p.189-92, 189, 191
↑ Gilbert Adair e Mike Goodridge Obituary: Marcel Carné, Arquivado 05 de setembro de 2015 en Wayback Machine. The Independent, 1 de novembro de 1996
↑ Pérez, Michel (1986). Ramsay Poche Cinema, ed. Les Films de Carné. p. 175. ISBN 2-84114-010-5.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Artigo explicando o problema coa data de nacemento de Marcel Carné Arquivado 13 de outubro de 2009 en Wayback Machine. (en francés)

[2] Gary Arnold "Vaults: Remembering Marcel Carne", Arquivado 07 de xuño de 2011 en Wayback Machine. The Washington Times, 9 de agosto de 2009

[3] Alan Riding "Marcel Carne, Film Director, Dies at 90", New York Times, 1 de novembro de 1996

[Roud-4] 4,0 ^4,1 Richard Roud "Marcel Carné and Jacques Prevert" in Roud Cinema: A Critical Dictionary: Volume One, Aldrich to King, Londres: Secker & Warburg, 1980, p.189-92, 189, 191

[Adair1-5] Gilbert Adair e Mike Goodridge Obituary: Marcel Carné, Arquivado 05 de setembro de 2015 en Wayback Machine. The Independent, 1 de novembro de 1996

[6] Pérez, Michel (1986). Ramsay Poche Cinema, ed. Les Films de Carné. p. 175. ISBN 2-84114-010-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Biografía

Nacemento	18 de agosto de 1906 París, Francia
Morte	31 de outubro de 1996 (90 anos) Clamart, Francia
Lugar de sepultura	Saint-Vincent Cemetery ^(en)
Actividade
Ocupación	director de cinema, crítico de cinema, crítico de arte, guionista, realizador
Obra
Obras destacables (1938) Port of Shadows ^(en) (1939) Le Jour se lève ^(pt) (1945) Les enfants du paradis ^(pt)
Arquivos en	Cinémathèque Française
Premios
(1996) grande oficial da Lexión de Honra (1995) Premio do Cinema Europeo á traxectoria (1991) David Luchino Visconti ^(en) (1989) Praemium Imperiale (1983) oficial da Orde das Artes e as Letras (1981) Grande Oficial da Orde Nacional do Mérito (1979) César de honra (1971) León de Ouro pola carreira (1953) Leão de Prata ^(pt) , premiado polo traballo Thérèse Raquin ^(pt) (1939) Premio Louis-Delluc, premiado polo traballo Port of Shadows ^(en)

Descrito pola fonte	French-language art critics bibliographies ^(en) Obálky knih, Enciclopedia soviética armenia, volume 5, (p.272)
Sitio web	marcel-carne.com