Manuel Altolaguirre
Manuel Altolaguirre, nado en Málaga o 29 de xuño de 1905 e finado en Burgos o 26 de xullo de 1959, foi un poeta español da xeración do 27.
.jpg) (2023)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Manuel Altolaguirre y Bolín 29 de xuño de 1905 Málaga, España |
| Morte | 26 de xullo de 1959 (54 anos) Burgos, España |
| Causa da morte | accidente de tráfico |
| Lugar de sepultura | cemiterio de San Justo de Madrid |
| Educación | Institución Libre de Enseñanza Universidade de Granada St. Stanislaus Kostka College, Málaga (en)  |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta, tradutor, impresor, guionista, escritor, dramaturgo |
| Xénero artístico | Poesía |
| Movemento | Xeración do 27 |
| Familia | |
| Cónxuxe | Concha Méndez (1932–1944) |
| Fillos | Paloma Altolaguirre Méndez |
    | |
Traxectoria
editarFoi o poeta máis espiritual e intimista da xeración do 27, cunha forte pegada de autores como San Juan de la Cruz, Garcilaso de la Vega, Juan Ramón Jiménez e Pedro Salinas.
Fundou en 1926 en Málaga con Emilio Prados, a revista Litoral, na que publicará boa parte da xeración do 27.
Entre as súas obras destacan Las islas invitadas (1926), Poemas del agua (1927), Soledades juntas (1931), La lenta libertad (1936), Nube temporal (1939), Fin de un amor (1949) e Poemas en América (1955). Ademais escribiu un libro de memorias, El caballo griego, numerosos artigos de crítica literaria, algunhas traducións e obras de teatro.
Exiliado trala guerra civil española en Cuba e México, dedicouse á edición de textos literarios e a dirección de filmes. En 1959 regresou a España para presentar un dos seus filmes ao Festival Internacional de Cine de San Sebastián e faleceu a consecuencia dun accidente de circulación.