Pedro Salinas

poeta español

Pedro Salinas y Serrano, nado en Madrid en 1891 e finado en Boston en 1951, foi un poeta español, membro da Xeración do 27.

Modelo:BiografíaPedro Salinas

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento27 de novembro de 1891 Editar o valor en Wikidata
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Morte4 de decembro de 1951 Editar o valor en Wikidata (60 anos)
Boston, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaSanta María Magdalena de Pazzis Cemetery (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Catedrático
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
EducaciónInstituto San Isidro
Universidade de Sevilla
Universidade de Salamanca Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónlingüista, tradutor, escritor, poeta, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Johns Hopkins Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoPoesía Editar o valor en Wikidata
MovementoXeración do 27 Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeMargarita Bonmatí Botella Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1055262 Dialnet: 540867 Musicbrainz: 540c440e-c53b-492b-867c-c5c313a9fd48 Find a Grave: 7533409 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Doutor en dereito e en letras, entre 1914 e 1917 foi lector de castelán na Sorbona, ao regresar a España ensina nas universidades de Sevilla, Murcia. En 1922 marcha para dar clases en Oxford e dende 1923 estará nos Estados Unidos, volverá en 1926 e colabora co Centro de Estudos Históricos que fundara Ramón Menéndez Pidal, en 1932 edita a revista literaria Índice Literario e en 1933 funda a Universidade Internacional de Santander, trala guerra civil española ten que se exiliar e traballa en numerosas universidades dos Estados Unidos e Porto Rico.

A obra poética de Salinas adoita dividirse en tres etapas. a inicial, a da plenitude e a do exilio:

A etapa inicial (1923-1932) está marcada pola influencia da poesía pura de Juan Ramón Jiménez e caracterízase pola idea de depuración e perfección poética e o protagonismo dos temas amorosos. Entre as obras desta etapa destacan Presagios (1923), Seguro azar (1929) e Fábula y signo (1931).

A etapa de plenitude abrangue ata 1939 e fórmana a trloxía amorosa La voz a ti debida (1933), Razón de amor (1936) e Largo lamento (1939).

A etapa do exilio está formada por El contemplado (1946), extenso poema no que dialoga co mar de San Xoán de Porto Rico; Todo más claro y otros poemas (1949) e a obra póstuma Confianza (1955), afirmación gozosa da realidade vivida.

Entre a súa obra narrativa destaca La bomba increible (1950), novela sobre os horrores da bomba atómica, e El desnudo impecable y otras narraciones (1951).