Lingua de sinais colombiana

A lingua de sinais colombiana (en castelán: Lengua de señas colombiana; LSC) é unha lingua de sinais empregada pola comunidade xorda en Colombia. Está emparentada filoxeneticamente coa lingua de sinais francesa. Segundo Ethnologue, algúns sinais son semellantes ós das linguas de sinais española, americana e salvadoreña.[1]

Lingua de sinais colombiana
Lengua de señas colombiana
Utilizado en: Colombia
Total de usuarios:
Familia: Sen clasificar
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2:
ISO 639-3: csn
Mapa
Status

Historia editar

As primeiras escolas para xordos foron creadas en 1924, dúas en Bogotá e dúas en Medellín. A súa orixe data de 1984 coa creación da "linguaxe manual colombiana" por parte da Federación Nacional de Xordos de Colombia (FENASCOL). O primeiro curso de Linguaxe Manual Colombiana foi publicado en 1993. Foi recoñecida oficialmente mediante a Lei 324 de 1996 como "a lingua de sinais propia da comunidade xorda do país". No 2006, o INSOR (Instituto Nacional para Xordos) e o Instituto Caro y Cuervo coa colaboración de Fenascol, publican o primeiro Dicionario Básico da lingua de sinais colombiana.[2][3]

Alfabeto editar

O alfabeto manual colombiano emprégase para distinguir os sinais da LSC e incorporar palabras colombianas ó asinar. Está composto por 32 configuracións manuais e emprega as 27 letras do alfabeto español.[4]

Notas editar

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

  • FENASCOL Federación Nacional de Xordos de Colombia
  • CALSC Curso de autoaprendizaxe da lingua de sinais colombiana