Leprosaría
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Unha leprosaría ou leprosería (tamén denominada lazareto) é un hospital ou instalación similar, máis ou menos illada, onde se tratan enfermidades infecciosas. Historicamente utilizáronse para coidar doentes con enfermidades pouco o nada infecciosas, como a lepra ou a tuberculose, e algunhas destas instalacións eran máis ben centros de reclusión, sen ningún tipo de coidados médicos nin salubridade.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7d/Culion_leper_colony_1peso_1922_r.jpg/220px-Culion_leper_colony_1peso_1922_r.jpg)
Antigamente as leprosarías eran establecementos aos que se enviaban os leprosos co fin de illalos do resto da poboación, nun intento de conter o contaxio da doenza. Foron un efecto secundario cultural da lepra, unha das doenzas infecciosas máis mortais e mutiladoras de todos os tempos, e que causaba verdadeiro pánico (e, en consecuencia, o rexeitamento social dos leprosos). Alí, cada doente tiña que coidarse por si mesmo, pois non había moita axuda externa. Eran lugares crueis, sen lei e con pouca protección. Os roubos, a violencia e os abusos eran comúns.
Leprosarías famosas e duradeiras foron as de Kalaupapa (Hawai), Chacachacare (Trindade) e Spinalonga (Creta). Diversas colonias situábanse en illas, para afastar mellor aos doentes do resto da poboación. Algunhas chegaron mesmo a cuñar moeda, seguindo a idea de que, de permitir que os leprosos apalpasen o diñeiro normal, a doenza espallaríase máis facilmente.
A lepra existe aínda hoxe, principalmente nos países subdesenvolvidos, pero é facilmente tratada con antibióticos.