Latín moderno

variedade do latín empregado a partir da Idade Media

O latín moderno,[1] tamén chamado neolatín, novo latín ou latín científico, é unha versión do latín usada despois da Idade Media.

Latín moderno
Latina nova
Falado en: Evolucionou do Renacemento latino do século XVI. Desanvolveuse como latín contemporáneo entre os séculos XIX e XX.
Total de falantes:
Familia: Indoeuropea
 Itálico
  Linguas latino-faliscas
   Latín
    Latín moderno
Escrita: Alfabeto latino
Códigos de lingua
ISO 639-1: la
ISO 639-2: lat
ISO 639-3: lat
SIL: LTN
Mapa
Status

En concreto é usado nas principais publicacións científicas, no Vocabulario Científico Internacional, na cladística e na sistemática, desde c. 1375 até c. 1900.

O termo popularizouse a finais dos anos da década de 1890 entre lingüistas e científicos, e segue a utilizarse na actualidade.

O termo "latín moderno" tamén se usa para describir o uso do latín para calquera finalidade, científica ou literaria, despois do Renacemento (polo que se toma como referencia o ano 1600).

Obras notábeis (1500–1900)

editar
 
Erasmus por Holbein

Literatura e biografías

editar

Obras científicas

editar
 
Primeira edición do Systema Naturae de Linneo.

Outros asuntos técnicos

editar
  1. 'latín moderno': o empregado polos escritores do Renacemento e épocas posteriores. En: Gran dicionario Xerais da lingua. Volme II. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 2009, ISBN 978-84-9914-072-8.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Ijsewijn, Jozef & Dirk Sacré (1990-1998: Companion to Neo-Latin Studies. 2 vols. Leuven: Leuven University Press.
  • Waquet, Françoise (2003): Latin, or the Empire of a Sign: From the Sixteenth to the Twentieth Centuries. Londres, UK / Nova York, NY, USA: Verso ISBN 978-1-8598-4402-1.

Outros atigos

editar

Ligazóns externas

editar