Juan Bernardo Quiroga Uría
Juan Bernardo Quiroga Uría, nado no Hospital (Quiroga) foi un vocal da Xunta Superior de subsidios, armamento e defensa de Galicia e deputado das Cortes de Cádiz, sendo un dos que votou a Constitución de 1812.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XVIII  O Hospital |
| Morte | século XIX valor descoñecido |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá e lingua galega |
| Familia | |
| Irmáns | José Ramón Quiroga y Uría |
Traxectoria editar
A súa familia residía na chamada Casa Grande de Trives, na Pobra de Trives. Era avogado e vocal da Xunta Superior de subsidios, armamento e defensa de Galicia. Con Pedro Cortiñas e Bernardo Martínez foi elixido deputado polos doce electores do distrito de Ourense o día 15 de maio de 1810, data na que adquiriron os seus poderes. O 17 de setembro de 1810 a Comisión de Poderes das Cortes de Cádiz aprobou os mesmos.
Membro de varías comisiones, entre elas a de Empregos e a de Memoriais, interveu en diversos debates. Resultou elixido Vicepresidente das Cortes o 24 de novembro de 1812. No Diario de Sesións do 1 de novembro de 1810, noméano membro da Comisión encargada de examinar as listas de empregados e o 22 de xullo de 1811 elíxeno para formar parte da Comisión de Supresión de Empregos, en substitución do deputado galego Durán de Castro.
Tomou a palabra na sesión de 30 de xaneiro de 1811 en relación coa proposición para que se declare o dereito que os reinos e provincias de América tiñan para nomear deputados polas mesmas regras polas que se nomearon os das provincias europeas, isto é, un por cada 50.000 habitantes. Maniféstase a favor de permitir a designación dos representantes das mesmas e afirma que de non admitirse deberían os deputados retirarse ata que viñeran os representantes de América.
Intervén na sesión do 25 de setembro de 1811 na que se debate sobre a elección secreta ou pública dos electores que deben concorrer á capital da provincia para elixir aos deputados de Cortes, pronunciándose a favor do carácter segredo da mesma e afirma textualmente: Pois pode suceder que todos ou a maior parte dos electores sexan colonos de algún señor, e se é pública a votación, veríanse como precisados a elixilo.
O 4 de outubro de 1811 consta o seu voto particular contra o acordo das Cortes relativo a que non se estendese a un ano despois da deputación a prohibición de admitir empregos os Deputados, e solicitalos para si nin para outros. O 24 de xaneiro de 1812 foi designado para a Comisión de Exame de Memoriais, cesando o 23 de maio de 1812. O 10 de outubro de 1812 foi elixido membro da Comisión encargada de facer cumprir os mandatos do presidente das Cortes e os da Constitución. Firmou a Constitución liberal de Cádiz aprobada o 19 de marzo de 1812.
Casou con María Manuela de Prado, e foi pai de Ramona Quiroga de Pardo.