Jacques Becker
Jacques Becker foi un director de cine francés, nado o 15 de setembro de 1906 en París e finado o 21 de febreiro de 1960 en París, é o pai do tamén director Jean Becker.
| Jacques Becker | |
|---|---|
| Nome completo | Jacques Louis Thomas Becker |
| Nacemento | 15 de setembro de 1906 |
| Lugar | París (Francia) |
| Falecemento | 21 de febreiro de 1960 |
| Lugar | París (Francia) |
| Causa | Hemocromatose |
| Soterrado | Cemiterio de Montparnasse |
| Nacionalidade | Francia |
| Cónxuxe(s) | Françoise Fabian |
| Fillos | Jean Becker, Étienne Becker e Sophie Becker |
| Profesión | Director de cine |
| Na rede | |
     | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Biografía editar
O pai de Jacques Becker era administrador da sociedade Fulmen e súa nai, de orixe inglesa, levaba unha casa de costura en París. A familia pasaba regularmente as vacacións en Marlotte sur Loing, e frecuentaba a Paul Cézanne, o fillo do pintor. Nunha destas viaxes coñeceu a Jean Renoir, que viñera visitar os Cézanne, anos máis tarde, en 1931, será o seu asistente. En 1939 comeza a rodar a que sería a súa primeira longametraxe, L'Or du Cristobal, pero ten que interromper a rodaxe por falta de fondos, mobilizado pola guerra, os produtores confían a Jean Stelli o remate da filmación. Na fronte, os alemáns collen prisioneiro a Becker, pero nunha visita da Cruz Vermella consegue a repatriación. Volve a París e roda finalmente a súa primeira longametraxe, Dernier Atout 1942.
Durante a ocupación, Becker, realiza tres filmes de factura moi diversa pero cun estilo baseado nunha cámara extremadamente móbil: Dernier Atout 1942, Goupi-Mains rouges 1943 et Falbalas 1945.
Despois da segunda guerra mundial realiza comedias —Antoine et Antoinette (1947), palme d'or au festival de Cannes, Rendez-vous de juillet (1949), prix Louis Delluc, Edouard et Caroline (1951) e Rue de l'estrapade (1953)— que o distinguen como o cineasta francés por excelencia. O seu gusto pola observación da sociedade despois da liberación, o seu talento na dirección dos actores e o equilibro entre a psicoloxía dos diálogos e a minucia da súa posta en escena caracterizan estes filmes.
Con Casque d'or (1951) ou Simone Signoret realiza unha crónica rigorosa e poética do baixofondo parisiense de 1900. Asina o prototipo do filme negro francés, Touchez pas au grisbi (1954). Despois Ali Baba et les quarante voleurs (1954), unha farsa pensada para Fernandel, e unha adaptación de Maurice Leblanc, Les Aventures d'Arsène Lupin (1957), con Robert Lamoureux e Montparnasse 19 (1958), un melodrama con Gérard Philipe; morre xusto despois de rematar Le Trou (1960).
Filmografía editar
- 1935 : Tête de turc, mediametraxe
- 1935 : Le commissaire est bon enfant, le gendarme est sans pitié, mediametraxe
- 1939 : L'Or du Cristobal , filme rematado por Jean Stelli
- 1942 : Dernier Atout
- 1943 : Goupi Mains Rouges
- 1943 : Falbalas
- 1947 : Antoine et Antoinette
- 1949 : Rendez-vous de juillet
- 1950 : Édouard et Caroline
- 1952 : Casque d'or
- 1953 : Touchez pas au grisbi
- 1953 : Rue de l'Estrapade
- 1954 : Ali Baba et les quarante voleurs
- 1957 : Les Aventures d'Arsène Lupin
- 1958 : Montparnasse 19
- 1960 : Le Trou
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Valérie Vignaux, Jacques Becker ou l'exercice de la liberté, Liexa, Céfal, 2000.