Jack William Nicklaus, nado en Columbus (Ohio) o 21 de xaneiro de 1940 é un ex-golfista estadounidense, considerado por moitos o mellor da historia, por ser quen gañou un maior número de torneos majors (un total de 18 profesionais e 20 se se contan od dous Abertos dos Estados Unidos Afeccionado que gañou en 1959 e 1961).[1] A súa robusta aparencia e o seu cabelo dourado déronlle o alcume de Golden Bear (oso dourado).[2]

Infotaula de personaJack Nicklaus

(2005) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento21 de xaneiro de 1940 Editar o valor em Wikidata (84 anos)
Columbus, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Estatal de Ohio
Upper Arlington High School (en) Traducir
Jones Middle School (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Altura178 cm Editar o valor em Wikidata
Peso84 kg Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióngolfista (1961–), golf course designer (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Deportegolf Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo Competición
- Ohio State Buckeyes men's golf (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina webnicklaus.com Editar o valor em Wikidata
Facebook: jacknicklaus Twitter: jacknicklaus Instagram: jacknicklaus Pinterest: jacknicklaus BNE: XX1048063 Musicbrainz: 4b0d7ef2-230a-4459-9334-32ab7fc2d3a4 Discogs: 2161876 WikiTree: Nicklaus-4 Editar o valor em Wikidata

No Aberto dos Estados Unidos de 1962 gañou o seu primeiro torneo profesional, á vez que foi tamén o seu primeiro major. Nesta ocasión impúxose a Arnold Palmer comezando unha enorme rivalidade entre ambos. En 1966, gañou The Masters por segundo ano consecutivo, sendo o único en conseguilo ata ese momento. Ese ano tamén gañou o Aberto británico co que logrou adxudicarse polo menos nunha ocasión todos os torneos majors (conseguira o Campionato da PGA en 1963).

Entre 1971 e 1980, gañou nove majors máis, superando o récord de trece que tiña Bobby Jones. Aos 46 anos conseguiu o seu major número 18, co The Masters de 1986, converténdose no gañador de máis idade dun torneo major na historia. En 1990, uniuse ao PGA Tour sénior e en 1996 xa gañara dez torneos do tour, incluíndo oito majors. Continuou a xogar os catro majors do PGA Tour ata 2005, cando disputou as súas últimas aparicións no Aberto británico e en The Masters.

Ademais destes títulos organiza o seu propio torneo do PGA Tour, o Memorial Tournament, escribe libros sobre técnica de xogo e autobiográficos, deseña campos de golf coa súa compañía, unha das máis importantes do mundo do sector, e ten a súa propia marca de equipamento de golf, fundada en 1992.[3]

Palmarés

editar
 
O presidente George W. Bush xunto a Tim Finchem (comisionado do PGA Tour) e os capitáns Jack Nicklaus e Gary Player o 13 de abril de 2005 na oficina oval coa Copa Presidente.

Durante a súa carreira no PGA Tour, Nicklaus gañou 18 torneos majors, sendo este o récord de vitorias. Ten o récord de vitorias no Masters de Augusta, con seis, e logrou cinco no Campionato da PGA, catro no Aberto dos Estados Unidos e tres no Aberto Británico.

Gañou 73 torneos do PGA Tour, sendo o terceiro golfista que máis posúe tras Tiger Woods e Sam Snead, e obtivo 286 top 10, segundo no historial detrás de Snead.

Foi en oito temporadas o líder en ganancias do PGA Tour (1964, 1965, 1967, 1971, 1972, 1973, 1975 e 1976), segundo en cinco temporadas, e terceiro noutras tres.[4] Ademais, obtivo o premio ao xogador do ano en cinco ocasións (1967, 1972, 1973, 1975 e 1976).

Por outra banda, xogou en seis ocasións a Ryder Cup, onde logrou 18,5 puntos en 28 partidos, e capitaneou o equipo sen xogar noutras dúas edicións.

Majors

editar
Ano Campionato 54 buratos Marcador Marxe Finalista
1962 Aberto dos Estados Unidos -2 -1 (72-70-72-69=283) Playoff 1   Arnold Palmer
1963 Máster de Augusta +1 -2 (74-66-74-72=286) 1 golpe   Tony Lema
1963 Campionato da PGA -3 -5 (69-73-69-68=279) 2 golpes   Dave Ragan
1965 Máster de Augusta (2) +5 -17 (67-71-64-69=271) 9 golpes   Arnold Palmer,   Gary Player
1966 Máster de Augusta (3) Par E (68-76-72-72=288) Playoff 2   Gay Brewer,   Tommy Jacobs
1966 Aberto británico -2 -2 (70-67-75-70=282) 1 golpe   Doug Sanders,   Dave Thomas
1967 Aberto dos Estados Unidos (2) -1 -9 (71-67-72-65=275) 4 golpes   Arnold Palmer
1970 Aberto británico (2) -2 -5 (68-69-73-73=283) Playoff 3   Doug Sanders
1971 Campionato da PGA (2) +4 -7 (69-69-70-73=281) 2 golpes   Billy Casper
1972 Máster de Augusta (4) +1 -2 (68-71-73-74=286) 3 golpes   Bruce Crampton,   Bobby Mitchell,   Tom Weiskopf
1972 Aberto dos Estados Unidos (3) +1 +2 (71-73-72-74=290) 3 golpes   Bruce Crampton
1973 Campionato da PGA (3) +1 -7 (72-68-68-69=277) 4 golpes   Bruce Crampton
1975 Máster de Augusta (5) -1 -12 (68-67-73-68=276) 1 golpe   Tom Weiskopf,   Johnny Miller
1975 Campionato da PGA (4) +4 -4 (70-68-67-71=276) 2 golpes   Bruce Crampton
1978 Aberto británico (3) -1 -7 (71-72-69-69=281) 2 golpes   Ben Crenshaw,   Raymond Floyd,   Tom Kite,   Simon Owen
1980 Aberto dos Estados Unidos (4) Par -8 (63-71-70-68=272) 2 golpes   Isao Aoki
1980 Campionato da PGA (5) +3 -6 (70-69-66-69=274) 7 golpes   Andy Bean
1986 Máster de Augusta (6) -4 -9 (74-71-69-65=279) 1 golpe   Tom Kite,   Greg Norman

1 Derrotou a Arnold Palmer no playoff de 18-buratos: Nicklaus (71), Palmer (74)
2 Derrotou a Tommy Jacobs & Gay Brewer no playoff de 18-buratos: Nicklaus (70), Jacobs (72), Brewer (78)
3 Derrotou a Doug Sanders no playoff de 18-buratos: Nicklaus (72), Sanders (73)

  1. Spencer, Reid (2002). The Sporting News selects 50 Greatest Golfers (en inglés). The Sporting News. ISBN 0892046929. 
  2. "Jack Nicklaus". Microsoft Encarta Online Encyclopedia. 2007. Arquivado dende o orixinal o 24 de maio de 2008. Consultado o 10 de xaneiro de 2009. 
  3. "Company Profile". manta.com. Consultado o 10 de xaneiro de 2009. 
  4. "Jack Nicklaus". Nicklaus.com. Arquivado dende o orixinal o 05 de xaneiro de 2009. Consultado o 10 de xaneiro de 2009. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar