Illa de Vivara
A illa de Vivara é unha pequena illa do Golfo de Nápoles, que pertence ao grupo das illas Flégreas está situado entre Procida, a cal está unida, e Ischia.
| Vivara | |
|---|---|
 Vista da illa | |
 Localización da illa | |
| Situación | |
| País |  Italia |
| Comuna | Procida |
| Arquipélago | Arquipélago Campano |
| Mar | Mar Mediterráneo |
| Coordenadas | Coordenadas: 40°44′38″N 13°59′36″L / 40.74396, 13.99342 |
| Xeografía | |
| Xeoloxía | Volcánica |
| Superficie | 0,4 km² |
| Perímetro | 3 km |
| Punto máis alto | 110 m |
| Demografía | |
| Poboación | Deshabitada |
Etimoloxía editar
A orixe do nome Vivara, que tamén se testemuña a forma Bivaro, foi e é discutido. A teoría máis aceptada di que o nome deriva do latín vivarium, é dicir, "lugar onde viven os animais". Outra hipótese ve a orixe do nome nunha distorsión do nome do primeiro propietario da illa no século XVII, o Duque de Bovino, Giovanni Guevara.
Xeografía editar
A illa mide ao redor de 0´4 km² e ten un perímetro de aproximadamente 3 km cunha forma de media lúa. O punto máis alto é de 110 metros sobre o nivel do mar e está situado no centro do illote.
Vivara está baixo a xurisdición administrativa da Comuna de Procida, ao que está conectado por unha ponte non ctensitable que soporta o cano de auga que abastece Ischia. Actualmente atópase deshabitada e é unha reserva natural estatal. A súa costa tamén se inclúe na zona protexida chamada Area marina protetta Regno di Nettuno.
Os puntos extremos son a punta di Mezzogiorno cara ao sur e a punta Capitiello' ao norte, fronte á illa de Procida. A punta d'Alaca, cara ao oeste, define o punto da canle de Ischia máis estreito, mentres que a costa leste, empinada e accidentada, chámase La Carcara en referencia a unha planta cuxas pegadas seguen sendo escasas.
Formación da illa editar
A illa é o bordo occidental dun cráter volcánico que orixinouse hai uns 55.000 anos, hoxe mergullado, bordeada no lado leste do promontorio de Santa Margherita na illa de Procida. Sen dúbida, ata en tempos dos romanos Vivara estaba unida a Procida por un estreito cantil, agora perdido, no lado norte do cráter.
O espello de auga circular correspondente ao cráter, entre Vivara e Procida chámase Golfo de Genito.
Vista ddesde o outeiro de Santa Margherita (Procida)
Historia e poboación editar
Prehistoria editar
As recentes escavacións arqueolóxicas descubriron fragmentos da cerámica de Micenas e do período heládico tardio, apuntando que era un emporio ou sitio comercial da Idade de Bronce Media. Estudos ao redor da costa, atoparon instalacións costeiras afundidas, que apuntan a grandes instalacións de pesca e de comercio, ata 18 metros por baixo da liña de flotación. Suponse que a máis baixa destas instalacións é anterior á Erupción Avellino do Vesuvio, mentres que algunhas das máis tardías poden estar asociadas con material da heládica tardía que se atopa noutras partes da illa.[1]
Época moderna editar
Desde o século XIV aC todo rastro de vida estable en Vivara desaparece durante uns dous milenios, para aparecer só na era moderna coa construción, en 1681, dunha vila na meseta do cume que se mantén aínda hoxe en día como a única construción da illa.
Cara á metade do século XVIII, o rei Carlos III de Nápoles, fixo de Vivara a súa reserva de caza, poboandoa entre outras cousas de faisáns, coellos e cervos.
A propiedade da illa pasou á Cidade de Procida (1818), e logo vendeuse a particulares incluíndo a Biagio Scotto La Chianca, que introduciu o cultivo da vide e a oliveira, para pasar, en 1940, ao hospital de Procida (chamado "Albano Francescano", agora unha fundación privada), o 15 de maio de 2015, logo dun xuízo que durou 16 anos, a illa finalmente regresou aos herdeiros de Scotto La Chianca.
En 1957 construíuse, o paso de fornezo de auga que chega a Ischia, unha estreita ponte que conecta con Procida e, para rematar, en 1972 a illa foi asignado á Rexión de Campania, que concedeulle o estatuto de oasis de protección natural.
En 2002, por Decreto Ministerial 24/06/2002 (publicado na G.U. n. 225 do 25/09/2002), a illa converteuse nunha reserva natural estatal e sitioo de importancia comunitaria e zona de protección especial como parte da rede Natura 2000.
Durante moito tempo, o Comité de Dirección non foi capaz de prover para beneficio comercial dos illotes por problemas burocráticos. O 22 de marzo de 2013, con todo, asinouse un memorando de entendemento entre a Cidade de Procida e o Comité de Dirección, permitindo o acceso aos turistas durante as vacacións de Pascua, logo de 11 anos desde o seu peche ao público.[2]
Perspectivas turísticas editar
Hoxe en día está prohibido entrar na illa de Vivara, porque non se pode pasar pola ponte que a conecta a Procida, recentemente renovado, e porque non hai un plan para a utilización da Reserva.
Con todo, hai un debate sobre o futuro da illa. Moitas persoas cren que a illa podería converterse nunha importante atracción turística de Procida desde o punto de vista histórico e ambiental.
Notas editar
- ↑ Maria Luisa Putignano, Aldo Cinque, Alfredo Lozej et Claudio Mocchegiani Carpano, Late Holocene ground movements in the Phlegrean Volcanic District (Southern Italy): new geoarchaeological evidence from the islands of Vivara and Procida. Méditerranée. Journal of Mediterranean Geography 112, 2009, 43-50.
- ↑ "Riapre dopo undici anni il paradiso di Vivara"
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa de Vivara  |
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Gruppo Naturalistico Isola di Vivara Arquivado 09 de marzo de 2008 en Wayback Machine. (en italiano)