Illa Baker
A illa Baker é unha illa coralina estadounidense no Océano Pacífico, no grupo de Illas Fénix. É responsabilidade dos Estados Unidos e, aínda que despoboada, os Gardacostas dos Estados Unidos (United States Coast Guard) visitan a illa anualmente.
Baker | |
---|---|
![]() A illa Baker desde o aire | |
![]() | |
Situación | |
País | ![]() |
Mar | Océano Pacífico |
Coordenadas | 0°11′41″N 176°28′46″O / 0.19472, -176.47944Coordenadas: 0°11′41″N 176°28′46″O / 0.19472, -176.47944 |
Xeografía | |
Superficie | 1´4 km² |
Longura máxima | 1´81 km |
Largura máxima | 1´13 km. |
Perímetro | 4´8 km. |
Punto máis alto | 8 m. |
Demografía | |
Poboación | Deshabitada |
Historia Editar
Os Estados Unidos tomaron posesión da illa no ano 1857, reclamado sobre a Acta de Illas Guaneras de 1856. Os depósitos de guano foron minados por compañías dos Estados Unidos e Gran Bretaña na segunda metade do século XIX. Unha curta tentativa de colonizar a illa (e tamén Illa Howland) comezou no ano 1935, pero foi interrompido pola segunda guerra mundial e abandonouse.
Actualmente, a illa é unha Reserva Nacional de Vida Silvestre (National Wildlife Refuge) xestionado polo Departamento do Interior dos Estados Unidos (U.S. Department of the Interior). .
Véxase Historia das Illas Pacíficas.
Xeografía Editar
O atol, a medio camiño entre Hawai e Australia, ten unha superficie de 1.4 km² e unha altura máxima de 8 metros sobre o nivel do mar. O seu clima é ecuatorial, con escasas precipitacións, vento constante e sol ardente. A illa está rodeada por un arrecife de coral estreito, o cal é un perigo para os barcos que navegan preto da costa. A súa vexetación é escasa e dispersa, formada por herba, vide de prostrado, e arbustos baixos. A illa carece de árbores e dunha fonte natural de auga potable.
Demografía Editar
A poboación civil dos Estados Unidos evacuou a illa no ano 1942 logo de sufrir ataques aéreos e navais dos xaponeses na segunda guerra mundial, posto que o atol estaba ocupado polas Forzas Armadas dos Estados Unidos, os cales abandonaron a illa logo da guerra.
O acceso ao público só é posible cun permiso especial do Servizo de Pesca e Vida Silvestre dos Estados Unidos, o cal xeralmente só concedese a científicos e educadores. Á metade da costa oeste do atol están situados un cemiterio e os restos de edificacións do extinto asentamento. É visitado anualmente polo Servizo de Pesca e Vida Silvestre dos Estados Unidos (desde xullo de 2000).
Actualmente, o atol atópase despoboado.
Goberno Editar
É territorio dos Estados Unidos non incorporado; administrado en Washington, D.C., polo Servizo de Pesca e Vida Silvestre dos Estados Unidos dos Estados Unidos do Departamento do Interior como de parte do sistema da Reserva Nacional de Vida Silvestre.
Transportes Editar
- Portos e accesos: ningún; só se pode ancorar no litoral, aínda que hai un desembarcadoiro polo medio da costa occidental.
- Aeroportos: hai unha pista de aterraxe abandonada da segunda guerra mundial cunha lonxitude de 1.665 m, que se atopa completamente cuberta de vexetación e é, polo tanto, inservible.
Hai un faro cerca do medio da costa occidental.