H-II
Foguete espacial xaponés.
O H-II (ou H-2) foi un foguete espacial xaponés que voou entre 1994 e 1999. Foi o primeiro foguete pesado feito con tecnoloxía completamente xaponesa. Atopouse que o lanzador era demasiado custoso e que a súa fiabilidade non era a desexada, polo que foi redeseñado para paso ao H-IIA.[1][2]
| H-II | |
|---|---|
 | |
| Función | Lanzador espacial de capacidade media |
| país de orixe | Xapón[1] |
| Tamaño | |
| altura | 49,0 m[1] |
| diámetro | 4,00 m[1] |
| masa | 260.000 kg[1] |
| Etapas | 2[1] |
| Carga LEO | |
| masa | 10.060 kg[1] |
| Carga GTO | |
| masa | 3930 kg[1] |
| Lanzamento históricos | |
| Estado | Retirado[1] |
| Sitios | Centro Espacial de Tanegashima[2] |
| Total de lanzamentos | 7[1][2] |
| fallos | 1[1][2] |
| Fallos parciais | 1[1][2] |
| Voo inaugural | 3 de febreiro de 1994[1][2] |
| Último voo | 15 de novembro de 1999[1][2] |
| Acelerarores – SRB (Solid Rocket Boosters)[1] | |
| altura | 23,36 m[1] |
| diámetro | 1,81 m[1] |
| masa baleiro | 11.250 kg[1] |
| masa cheo | 70.400 kg[1] |
| impulsado por | 1 H-2-O[1] |
| potencia máxima | 1539,997 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 237 s (a nivel do mar), 273 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| Acelerarores – SSB (Solid SubBoosters)[1][3] | |
| Primeira etapa – LE-7[1][2] | |
| altura | 28,00 m[1] |
| diámetro | 4,00 m[1] |
| masa baleiro | 11.900 kg[1] |
| masa cheo | 98.100 kg[1] |
| impulsado por | 1 LE-7[1] |
| potencia máxima | 1077,996 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 349 s (a nivel do mar), 446 s (no baleiro) s[1] |
| propelente | Oxíxeno líquido e hidróxeno líquido[1] |
| Segunda etapa – LE-5A[1] | |
| altura | 10,60 m[1] |
| diámetro | 4,00 m[1] |
| masa baleiro | 2700 kg[1] |
| masa cheo | 16.700 kg[1] |
| impulsado por | 1 LE-5A[1] |
| potencia máxima | 121,5 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 452 s[1] |
| propelente | Oxíxeno líquido e hidróxeno líquido[1] |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O H-II podía ser lanzado en tres variantes:[1][2]
- Con 2 aceleradores de propelente sólido.
- Con 2 aceleradores de propelente sólido e dous subaceleradores máis pequenos.
- Con 2 aceleradores de propelente sólido e unha terceira etapa mellorada (LE-5B).
Dos sete lanzamentos de foguetes H-II, feitos todos desde o Centro Espacial de Tanegashima, un resultou nun fracaso total e outro nun fallo parcial, sendo os restantes exitosos.[1][2]
Historial de lanzamentos editar
| Voo[1][2] | Data[1][2] | Rampla de lanzamento[1][2] | Carga[1][2] | Resultado[1][2] | Notas[1][2] |
|---|---|---|---|---|---|
| TF1 | 3 de febreiro de 1994 | Centro Espacial de Tanegashima | VEP / OREX | Éxito | Primeiro voo dun H-II. |
| TF2 | 28 de agosto de 1994 | Centro Espacial de Tanegashima | ETS 6 | Éxito | |
| 3F | 18 de marzo de 1995 | Centro Espacial de Tanegashima | SFU / GMS 5 | Éxito | |
| 4F | 17 de agosto de 1996 | Centro Espacial de Tanegashima | ADEOS 1 / JAS 2 | Éxito | |
| 6F | 27 de novembro de 1997 | Centro Espacial de Tanegashima | TRMM / ETS 7 | Éxito | |
| 5F | 21 de xaneiro de 1998 | Centro Espacial de Tanegashima | COMETS | Fallo parcial | Fallo da segunda etapa |
| 8F | 15 de novembro de 1999 | Centro Espacial de Tanegashima | MTSat 1 | Fallo | Último voo dun H-II. |
Notas editar
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 1,49 Mark Wade (2011). "H-2" (en inglés). Consultado o 7 de abril de 2013.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "H-2" (en inglés). Consultado o 7 de abril de 2013.
- ↑ Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "H-2 with SSB" (en inglés). Consultado o 7 de abril de 2013.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: H-II |