Estela discoidal
Unha estela discoidal é un monumento funerario que se pode atopar nalgunhas zonas de Europa Occidental, Rusia e Oriente Medio (Siria e Armenia). É típica dos fosos medievais da comarca aragonesa da Matarranya e tamén abonda nos fosos de Iparralde, onde se coñece como hilarri.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/34/Ainhoa_st%C3%A8le_disco%C3%AEdale.jpg/220px-Ainhoa_st%C3%A8le_disco%C3%AEdale.jpg)
Estas estelas funerarias teñen forma de disco encarado cara ao sol sobre un soporte trapezoidal. Gravábanse símbolos pagáns solares, como rosetas hexagonais e flores da vida, mais tamén símbolos cristiáns. En Iparralde é típica a presenza dos lauburus.[1]
A tradición de facer estelas discoidais ten as súas orixes na Idade do Bronce, cando se rexistraron restos no suroeste da Península Ibérica. A estela de Luna (Aragón) é un caso anómalo, pois malia ter as características dos ronseis do suroeste, atopouse no nordés da península.[2] Posteriormente son moi coñecidas os ronseis cántabros que realizaron os cántabros prerromanos antes da conquista romana do norte peninsular.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1f/Louhossoa_St%C3%A8les.jpg/220px-Louhossoa_St%C3%A8les.jpg)
Notas
editar- ↑ "Copia archivada". Estelas discoidales - Araba - Bizkaia - Gipuzkoa. Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2013. Consultado o 30 de xullo de 2012.
- ↑ "Joseba Burusko. Galeria de escultura.". www.josebaburusko.com. Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2016. Consultado o 2022-07-21.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Estela discoidal |